اعتبار

باسلام خدمت شما

بنده پاسخی در خصوص اینکه آیا ضعف سند و منبع دعا، باعث عدم اعتبارش میشود؟ از دو منبع تهیه کردم که در زیر می بینید.

سوال : دعای “صنمی قریش“ که در آن دشمنان اهل بیت لعن شده اند، تا چه حد اعتبار دارد؟ آیا علی علیه السلام این دعا را در قنوت نمازهای خود می خواند؟

پاسخ: در مورد دعای معروف به “صنمی قریش“ که گفته شده: حضرت علی (ع) آن را در قنوت نماز شب و نمازهای دیگر می خوانده است، اثری در کتب روایی معتبر شیعه دیده نمی شود.
مرحوم مجلسی نیز که در بحار، “باب القنوتات الطویله“ از کتاب الصلاه و به نقل از کتاب “البلد الامین و جنه الامان“ این روایت را نقل می کند، بدون ذکر سندی معتبر، فقط به این بسنده می کند که این روایت را ابن عباس از حضرت علی (ع) نقل می کند. و همچنین است در کتاب “الصحیفه العلویه المبارکه [ii]“ بنابراین روایت مذکور نزد شیعه فاقد شرایط اعتبار است.

لازم است به این نکته توجه داشته باشید که ضعف سند باعث بی اعتبار شدن محتوا در دعا و مسائل اخلاقی نیست.

در مسائل اخلاقی و ادعیه، در صورتی که محتوا با اصول و ارکان اسلام مخالفتی نداشته باشد قابل اعتماد و عمل می باشد.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی حوزه

----------------------------------------------

سؤال سیزدهم: کتاب مشارق انوار الیقین معتبر نیست
فاضل محترم نگاشته: «حضرتعالی درباره کتاب هایی مانند مشارق انوار الیقین حافظ رجب برسی و تفسیر فرات فرموده اید: «اگر به زبان حدیث آشنا باشیم، خواهیم دید بسیاری از کتب چون مشارق أنوار الیقین تألیف الحافظ رجب برسی و تفسیر فرات کوفی، صحیح است و غلوّی در کار نمی باشد.»
نویسنده مزبور سپس در ردّ آن بحثی مفصل در بی اعتبار بودن سند خطبه «البیان» نموده و ادعا کرده بزرگان شیعه آن را جعلی می دانند و اعتراضاتی نیز درباره کتاب مشارق الانوار نموده است.

پاسخ استاد حسن رمضانی شاگردِ شاگردِ حضرت علامه حسن زاده آملی:
اگر کسی تدبّری کوتاه در عبارت حضرت علامه نماید به روشنی می یابد که این عبارت در مقام آن نیست که ادعا کند هر چه در تفسیر فرات یا مشارق الانوار آورده از جهت سندی قابل اعتماد است، بلکه در مقام آن است که مفاد کلی این کتاب ها غلوّ نیست و این که عده ای فرات کوفی و حافظ رجب برسی را غالی شمرده اند باطل است.

این سخن در حقیقت در مقابل جریانی است که این نوع احادیث را در شأن اهل بیت (ع) نمی پذیرند و مقام امام را مادون این مسائل می دانند. [3] در حالی که آشنایان با معارف الهی تفسیر صحیح این گونه روایات را فهمیده و در آن غلوی نمی یابند. پس سخن این است که مضمون کلیّ کتابهایی چون تفسیر فرات و مشارق غلوّ نبوده و سخنانی است حق؛

و اهل دانش می دانند که صحّت مضمونی ربطی به صحت سندی ندارد تا فاضل محترم خود را به زحمت انداخته و اشکالات سندی خطبه بیان را طرح نماید. علاوه بر آنکه جمعی از بزرگان شیعه چون سید حیدر آملی، حافظ رجب برسی، ملا محمد تقی مجلسی، قاضی سعید قمی، فیض کاشانی، و ... آن را تلقی به قبول نموده اند تا جایی که مجلسی اول در شرح خطبه بیان آن را بدون شائبه اسناد به آن حضرت داده و قاضی سعید شهرت آن در میان عامه و خاصه را مغنی از بحث سندی می دانسته است.

منبع: پاسخ به برخی از شبهات پیرامون مطالب حضرت علامه حسن زاده آملی