سيره پيامبر با نگاهي به قرآن كريم
ارسال شده توسط سوگند در چهارشنبه, ۱۳۸۹/۰۶/۱۷ - ۱۳:۳۰عنوان کتاب: سيره پيامبر با نگاهي به قرآن كريم
نویسنده: محسن قرآئتی
فرمت: pdf
*********
در بخشی از کتاب این چنین آمده است:
يكى از بهترين شيوههاى تربيت، معرفى الگوهاى موفق است.
الگو به كليات و تئورىها، روح و حيات مىبخشد.
الگوى خوب، مردم را از رفتن به سراغ الگوهاى بد باز مىدارد.
الگوى خوب، دعوت و تبليغ عملى است.
دليل و فلسفه مجالس عزادارى امامان معصوم به خصوص امام حسين عليه السلام آن است كه پرچم الگوهاى ايمان و استقامت در تاريخ برفراز باشد.
خداوند، بارها به پيامبرش دستور داده، نمونههاى برجسته انسانيت را به مردم معرفى كند تا اين الگوها به فراموشى سپرده نشود. در يك آيه مىفرمايد: «واذكر فى الكتاب ابراهيم» ياد ابراهيم را زنده بدار و در آيهاى ديگر مىفرمايد: «واذكر فى الكتاب مريم»، ياد مريم را زنده بدار.
آرى، ديدن الگو، مطالب تصورى و ذهنى و شايد محال را به صورت عينى مجسم مىكند.
قرآن در باره الگو بودن پيامبر اسلام مىفرمايد:
«لقد كان لكم فى رسول اللّه اسوة حسنة لمن كان يرجوا اللّه و اليوم الاخر و ذكر اللّه كثيرا» همانا براى شما در (سيره) رسول خدا، الگو و سرمشقى نيكوست، (البته) براى كسانى كه به خدا و روز قيامت اميد دارند و خدا را بسيار ياد مىكنند.
گرچه اين آيه در ميان آيات جنگ احزاب است، اما الگو بودن پيامبر، اختصاص به مورد جنگ ندارد، بلكه آن حضرت در همه زمينهها بهترين الگو است. به چند نكته توجّه كنيد:
1- آيه با كلمه «لقد» شروع مىشود كه هم حرف لام به معناى قطعاً است و هم حرف «قد». يعنى قطعاً و حتماً پيامبر براى شما الگوست و در الگو بودن او شك نكنيد.
2- كلمه «كان» به معناى ثبوت و دوام است. يعنى الگو بودن پيامبر در همه عصرها و براى همه نسلهاست.
3- به جاى آنكه بگويد: «رسول اللّه اسوه است»، مىفرمايد: «در رسول اللّه اسوه است» «فى رسول اللّه اسوة حسنة» يعنى شما نمىتوانيد مانند رسول خدا باشيد، ولى مىتوانيد در لابلاى رفتار و گفتار و اخلاق او، براى خود الگويى بيابيد.
4- واژه «اسوة» در مورد تأسّى و پيروى از ديگران در كارهاى خوب به كار مىرود. در قرآن، اين كلمه، درباره دو پيامبر عظيم الشأن آمده است: يكى درباره حضرت ابراهيمعليه السلام و ديگرى درباره پيامبر اسلامصلى الله عليه وآله. جالب آن كه اسوه بودن حضرت ابراهيم در برائت از شرك و مشركان است ولى الگو و اسوه بودن پيامبر در همه امور است:
در مهربانى با زيردستان، گشادهرويى با مردم، مشورت كردن، اخلاص، ساده زيستى، تشويق به كسب علم، عبادت، استقامت، در گفتار و عمل، مبارزه با ظلم و ستم، نظم و انضباط، نظافت و بوى خوش، مساوات، همسردارى، محبت به كودكان و...
چنانكه نقش پيامبر در جنگ احزاب، الگوى فرماندهان است: هدايت لشكر، اميد دادن، خندق كندن، مزاح كردن، شعار حماسى دادن، به دشمن نزديك بودن و استقامت نمودن. حضرت على عليه السلام فرمود: در هنگامه نبرد، خود را در پناه پيامبر اكرمصلى الله عليه وآله قرار مىداديم و آن حضرت از همه ما به دشمن نزديكتر بود. «اتّقينا برسول اللّهصلى الله عليه وآله فلم يكن منّا اقرب الى العدوّ منه»(1)
و ادامه آيه مىفرمايد: كسانى مىتوانند پيامبر را الگوى خود قرار دهند كه قلبشان سرشار از ايمان و ياد خدا باشد. «لمن كان يرجوا اللّه و اليوم الاخر»
-------------
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]1) نهج البلاغه، حكمت 260.
[/]
