نهی از منکر

سلام. ببخشيد يه حديث از حضرت علی (ع) هست که "نصيحت کردن در حضور ديگران خرد کردن شخصيت است". ميخوام ببينم مثلا چند نفر دارند غيبت ميکنند يا مثلا طرف داره حرف اشتباهي ميزنه یا کار اشتباهی میکنه یا کرده آيا بايد همونجا و همون موقع بهش بگی؟ اگر ندونی که با طرف بعدا تنها میشی یا نه یا کی تنها میشی یا بعدا اگر بگی اثربخشی نداره یا خیلی کم یا بعدا اصلا شاید یادت رفت اگر تنها شدید بهش بگی چی؟

سوال بعدیم اینه که آیا توصیه کردن هم نصیحت محسوب میشه؟ مثلا به طرف میخواهی بگی فلان کار درامد خوبی مثلا نداره یا مثلا به طرف بگی قدر پدرت یا برادرت رو بدون.

یه مثال میزنم. همین چند روز پیش یه نفر با برادرش اومده بود تو مکان ما و مدام از برادرش بد میگفت و ضایعش میکرد. حالا اگر همونجا بخواهی بهش یه جوری بگی که این کار درست نیست ایا این مصداق این حدیث میشه؟ اگر هم نمیگفتم که اون ادم رو دیگه نمیدیدم که در تنهایی بهش بگم.

ممنون.

سلام. اکثرا امر به معروف و نهی از منکر رو کنار هم میارن و میگن کسی که امر به معروف کنه تو ثوابش شریکه و کسی که امر به گناه کنه تو عذابش شریک میشه. حالا سوال من اینه کسی که از گناهی جلوگیری نمیکنه... ایا تو گناهش شریکه ؟ جدای از گناه ترک نهی از منکرهستش منظورم. مثلا جایی از زنا میتونستیم جلوگیری کنیم ونکردیم. حالا گناه زنا رو برا ما هم مینیویسن؟
آخه یه حدیثی شنیدم نمیدونم درسته یا نه.. دقیق یادم نیس..مضمون کلیش این بود که تو قیامت کارنامه عمل کسی رو بهش میدن توش زنا نوشته شده بوده میگه من که زنا نکردم میگن میتونستی از زنا جلوگیری کنی نکردی..
این درسته ؟ مرجع هم اقای بهجت.
در قرآن اشاره به این مسعله شده؟
امکان داره چون نهی از منکر کنار امر به معروف میاد و امر کننده به کاری تو گناه و ثوابشم شریک میشه.. نهی نکننده از کاری هم تو گناهش شریک بشه؟ این حدیثی که گفتم درسته؟

سلام. اجادیث زیادی در مورد ارزش امر به معروف و نهی از منکر، وجود دارد. می خواستم چند مورد از این احادیث که صحیح السند هستند را معرفی بفرمایید.

در ضمن آیا این روایت صحیح السند است: وَماأعمالُ البِرِّ كُلُّها وَالجِهادُ فى سَبيلِ اللّه‏ِ عِندَ المرِ بِالمَعرُوفِ وَالنَّهىِ عَنِ المُنكَرِ إِلاّ كَنَفثَةٍ فى بَحرٍ لُجِّىٍّ؟

سلام
مرحله سوم نهي از منكر توسل به زور است.
آيا اين كار عقلاني است؟؟
برهان:
1-خداوند حكيم است و كار هايش بر اساس حكمت است.
2-حكمت خداوند بر عدم وقوع افعال بر روي اجبار بوده است و گر نه خود او با اراه تكويني انسان را از گناه باز مي داشت.
3-اگر كسي بخواهد با توسل به زور انسان را از انجام منكر باز دارد خلاف حكمت خداوند عمل كرده
4-حكمت خداوند صحيح است و عمل به خلاف حكمت خدا باطل است

پس توسل به زور براي نهي از منكر باطل است!!!

عرض سلام و خسته نباشید. همانطور که می دانید یکی از شرایط امر به معروف و نهی از منکر، احتمال اثر در شخص است. با توجه به این شرط، دو پرسش دارم:

1.آیا ما بابت تخمین این احتمال باید در قیامت پاسخگو باشیم؟ یعنی اگر در قیامت عذر بیاوریم که احتمالی در اثر ندیدیم، به صرف این بهانه، گناه ترک این واجب از ما برداشته می شود یا باید دلیلی بر بی اثر بودن امر به معروف بیاوریم؟
2.در جامعه امروزی اساساً یکی از موانع امر به معروف و نهی از منکر، در اقشار مذهبی همین شرط است، یعنی چون حس می کنند که گفتنشان سودی برایشان ندارد، سخنی نمی گویند و این باعث می شود که جامعه نیز از فضای امر به معروف دورتر و دورتر شود. در این زمینه چاره چیست؟
با تشکر
به امید ظهور

پاسخ:

پرسش گر گرامی یکی از شرایط امر به معروف و نهی از منکر، احتمال اثراست ،یعنی آمر و ناهی احتمال بدهد که امر و نهى او تأثیر مى‏کند. از این رو اگر بداند یا مطمئن باشد که امر ونهیش بی اثر است، امر ونهی واجب نیست. یعنی اگر احتمال بدهید که اثر دارد باید وظیفه را انجام دهید. و ملاک در این تخمین و احتمال، وجدان انسان است، و اگر سهل انگاری نکرده باشد در روز قیامت معذور خواهد بود چون وظیفه ای غیر از این نداشته است. ولی اگر از روی بی خیالی و بی تفاوتی، عدم احتمال در یک مورد یا یک قضیه را، به بقیه موارد سرایت بدهد و بدون فکر در همه جا بگوید احتمال تاثیر نیست، بعید نیست در روز قیامت بابت این احتمال ندادن هایش مواخذه شود.

ولی در هر صورت امر به معروف و نهی از منکر از فرائضی است که اگر ترک شود جامعه دچار مشکلات عدیده ای در زمینه های اقتصادی اجتماعی فرهنگی وسیاسی می شود.

البته در مواردی که اصل دین یا حکمی اصلی در جامعه در خطر ترک قرار می گیرد دیگر احتمال تاثیر وشرط عدم ضرر وجود ندارد و حتی در صورت عدم تاثیر و یا وجود ضرر باید امر به معروف ونهی از منکر کرد مانند سیدالشهداء که به خاطر امر به معروف و نهی از منکر جان خود را نیز اهداء کرد.

قشر متدین جامعه نیز در مواردی که نگفتن و امر و نهی نکردن باعث شکل گیری یک هنجار در جامعه می شود و باعث می شود معروف منکر شود یا منکر معروف شود، مانند موارد بدحجابی یا موسیقی یا بدعت هایی که در سیاست و فرهنگ گذارده می شود،باید دیگر احتمال تاثیر و ضرر نداشتن را مثل سیدالشهدا علیه السلام کنار بگذارند و حتی اگر تاثیر ندارد باید بگویند تا منکر ،معروف نشود.

راه ان نیز عزم همه مردم و شروع کردن با روش نصیحت است که یک مرحله قبل از امر و نهی است. و در این راه باید علاوه بر مردم ، قانون وقوای قانونی نیز وظایف شان را به خوبی انجام دهند.چرا که بدون آن ها این فریضه نا تمام خواهد ماند.

منبع:

http://www.pasokhgoo.ir/node/64117

سلام
وقت بخیر

سوالی داشتم
جوانان معمولا مغرور هستند و دیر قبول میکنند حرفی رو حتی اگه بدونند اشتباه کردن میگن اشتباه نکردیم و زیر بار نیمرن..

چطور میشه کسی رو راهنمایی کرد که از راه اشتباهی که میره دست بکشه حتی اگه اشتباهش خیلی اندک باشه؟ چطور براش طوری جلوه داد که خودش به این درک برسه ؟ بدون اینکه بر بخوره و یا غرورش بشکنه

ممنون میشم راهنمایی کنید.

با سلام
قرآن در جای جای خود به کرات از کارهای زشت نام می برد. می خواستم بدانم آیا در همه موارد بعد از ذکر کارهای نا پسند بلافاصله از آن نهی کرده؟
مثلا در مورد شراب خواری و دزدی و یا شرک؟
یا نه مورد یا مواردی در قرآن وجود دارد که بعد از ذکر عمل زشت آن را نهی نکرده باشد؟
مثلا شرکت پسر نوح و امثالکم
ممنون.