arayesh

سلام علیکم

خلاصه:

من احساس می کنم اگر طبق احکام دین عمل کنیم، اصلاً فیلم ساختن به سبکی که امروز در سینما های اسلام و جهان مطرح است نوعی اباحه گرایی است. پس در این صورت ما با چه چیز خودمان را سرگرم کنیم؟

ما در فیلم میبینیم که زن و مرد بر اساس دیالوگ باهم حرف میزنند و گاهی ممکن است زن بر اساس همان نقش شروع به خندیدن عشوه کردن و قهقه زدن از خنده کند، و زن گاهی به صورت آرایش کرده و با زینت هایی که در تن دارد، مثل رژ لب و آرایش هایی که در گیریم کرده و گردن بند و ... بازیگری می کند، اما در این صورت او جلوی چشم نامحرمان خود را آراسته و زینت کرده و به نمایش میگذارد حتی ممکن است با یک مرد نا محرم بر اساس دیالوگ با محبت حرف زده باشد و چیزی که تازه متوجه شدم این است که حتی گاهی ممکن است آواز بخواند، مثل فیلم طلا و مس که در آنجا زهرا سادات برای کودکش لالایی میخواند. و حتی و حتی شاید یکی از کسانی که به فیلم این بازیگر نگاه می کند به یکباره احساس مهر و عشق نسبت به آن بازیگر در دلش پدید آید و یا کسی که با او بازیگری می کند چنین شود. ایا این درست است؟ من کاری به کار عرف دنیا و علایق و سلایق مردم ندارم، مهم این است که بر اساس احکام شرعی چی کاری مجاز است و مجاز نیست. حالا با این وضعیت امروزی فیلم چطوری شرعی و اسلامی است؟ از کجا شرعی و اسلامی است؟ درست است که اینها همه فیلم است و فقط نقش بازی می کنند، اما آراستن و زینت کردن و خندیدن و کنترل صدا و اینها همه می تواند تاثیر گذار باشد، وگرنه پس چرا در فیلم دست ندادن با نامحرم رعایت می شود؟ مگر نقش بازی کردن نیست؟ مگر فقط فیلم نیست؟ خوب اگر یک حکم شرعی میگوید که این کار حرام است، پس آراستن زن برای نا محرم یا نمایش دادن زینت برای نامحرم هم حرام است. لطفاً من را روشن کنید.

بنده تا به جواب نرسم هرگز این تاپیک را رها نمی کنم، در این تاپیک باید تکلیف مشخص شود.