تجربیات امر به معروفی و فرهنگی دوستان برای همه

[="DarkGreen"]با سلام

به تایپیک زیر نگاه کنید[/]:ok:

http://www.askdin.com/showthread.php?t=12306

[="DarkGreen"]سلام

بله

اگر در اول موضوع فوق الذکر دقت کنید منم گفتم که از جنبه های مختلف بررسی کنیم

تا به نتیجه ای مناسب و راه حلی خوب برسیم

غیر این گفتم؟:Gig::Gol:
(شاید منظورتان را خوب متوجه نشده باشم:Gig:):Gol:[/]

در واقع ما در عصري هستيم كه سخت مي شود به كسي امر به معروف مكرد و طرف مقابل قبول كند
من به هم سنها خودم امر به معروف مي كنم ولي جون جوان هستند ز من قبول نمي كنم
ولي بعضي وقتها اكر موي بيرون باشد با مهربان و با دستان خودم موهاي او را داخل مي كنم
برعكس اكر بينن كه من موهايشان را با مهرباني داخل مي كنم خوشحال مي شون
ولي در اين آخر الزمان سخت است كسي قبول كند

موضوع خيلي خوبي است دستتون درد نكنه مي توان از تجارب همديكر اين جوانها را امر به معروف كرد
و با راهكارهاي جديد و وب

ممنونم

با سلام،
استفاده از تجربیات مثبت و همینطور منفی همدیگه (اون هم توی این زمان که اکثر خودشون رو دانا مخصوصا در زمینه دین میدونند!) میتونه در عمل به ما کمک کنه تا خط مشی رفتاری که مارو با تسلط بیشتری به هدف میرسونه برگزینیم، مثل شطرنج بازی که از قبل انواع حرکات رو در مقابل سبک بازی حریفش سنجیده

برای مثال کسانی که از روی غفلت نمازشون رو ترک کردند همیشه به عنوان شوخی میگیم بفرما نماز یا خدا منتظره ها!
و میگذارم اگه حرفی دارند کامل بزنند چون عموما وقتی صحبت میکنند ناخودآگاه جواب سوال های خودشونو میدند
البته خوب این برای کسایی که دلشون با خداست و غفلت اونهارو بازداشته

با سلام :Gol:
به نظر حقیر هیچ چیزی مثل لبخند و محبت تاثیر نمیذاره .
باور کنید معجزه میکنه.
بارها با روی خوش این کار رو انجام دادم خیلی تاثیر داشته.

ولی بنظرم اومد یه نکته رو بگم.
که اینکه ما با چه باطنی این کار رو انجام بدیم خیلی مهمه.
وقتی من لبخند بزنم ولی این لبخند فقط ظاهری هست مطمئن باشید هیچ تاثیری رو طرف مقابل نخواهد گذاشت .ولی وقتی با قلب مهربون و لبخند باطنی و ظاهری این کار رو انجام بدم باور کنید معجزه میکنه.
چه بسا اون طرف خودش جذب میشه و دلش می خواد با ما در ارتباط باشه.:Gol:

با سلام...
خدمت شما عرض شود که...
بنده یه دوستی داشتم که سال ها با هم بودیم...
متاسفانه این دوست ما چند سالی ارتباط پیدا کرده بود با رفیقهای ناباب... و هر کاری که بگید همراه اونا انجام می داد... از شرب خمر تا استفاده از دخانیات و...
البته توی این مدت خیلی ارتباطش با من کم شد...
ولی یه مدتی با من بیشتر ارتباط برقرار کرد و علاوه بر ترک شرب خمر و ...
نماز خون شد اونم نماز جماعت خون... حرم امام رضا می رفت... و کلا" برگشت ... ولی یه مدتیه دیگه پیش من نمیاد به گمونم دوباره رفته دنبال رفیق ناباب... ولی خوشبختانه دیشب دیدمش...
کلی براش حرف زدم و کلی براش استدلال کردم ... بنده خدا کلی رفته بود توی فکر... شاید بپرسید چی گفتم بهش... هیچی اولش در مورد شهدا براش توضیح دارم و آخرشم گفتم مملکت صاحب داره... گفتم عبدلمالک ریگی آدم می کشت می گفت پس کو این امام زمانی که می گید ؟ بگید بیاد منو بگیره...
درست شب شهادت امام یازدهم که شروع امامت امام زمان است ریگی دستگیر میشه!...
به این دوستم گفتم هر دفعه که ببینمت یه مسئله ای رو بازش می کنم... تا روشن بشی...
این رفیقمون که خیلی مثل اینکه خوشش اومد بود گفت فلانی من تو رو هر روز باید ببینم... گفتم ما در خدمتیم...
البته اینم لطف خداست وگرنه ما عددی نیستیم:Cheshmak:
(بر قامت رعنای شهیدان..............................."صلوات")

سلام
من دوستی داشتم که نماز نمی خوند.
اصلا توی کل فامیلشون تعداد افراد نماز خوان خیلی کم بود! شایدم اصلا نبود!!
من خیلی از این مسئله ناراحت بودم و حتی گاهی به این فکر می افتادم که نکنه من نباید باهاش دوست باشم؟
یه مقداری هم توی این مسائل سررشته نداشتم و نمی دونستم باید چی بهش بگم تا نماز بخونه.
برای همین هیچ وقت بهش چیزی نگفتم.
می ترسیدم چون ما هم سن هستیم ، از اینکه از من نصیحت بشنوه به غرورش بر بخوره و خوشش نیاد و بدتر زده بشه.

ما دو روز در هفته ، صبح تا عصر توی مدرسه بودیم. یعنی نماز رو باید اونجا می خوندیم.
من هم همیشه تا صدای اذان می اومد ، از جمع دوستان جدا می شدم و اونها هم متوجه می شدند که واسه چی رفتم.

چند وقت بعد دوستم گفت باهات خصوصی کار دارم . رفتیم توی حیاط مدرسه. گفت تو می دونی من نماز می خونم یا نه؟
گفتم آره ، می دونم که نمی خونی.
با تعجب پرسید پس چرا هیچ وقت بهم نگفتی بخون؟
گفتم نمی خواستم یه وقت نتیجه ی عکس بده.
بعد شروع کرد برام درد دل کردن که من دوست دارم بخونم اما توی خانواده ی ما کسی نمی خونه. اگر من بخونم تو چشم می زنه...
یه کمی با هم حرف زدیم و متقاعد شد که به نگاه های دیگران بی توجه باشه.
الآن مدتهاست که نماز می خونه.

حدیثی از امام صادق علیه السلام توی کتاب دینی ما بود. ایشون فرموده بودند که با نماز ، نیکی و تلاش دعوت کننده ی مردم باشید.
و من درستی این حرف رو کاملا احساس کردم.

با سلام و تشکر از استاد طه.

آخرین بار در محل کارم بود که شدیدا بین خانمها و آقایان تبعیض قائل میشدند و من تذکر دادم که در مملکت اسلامی که داعیه عدالت علی (ع) دارند این رفتار درست نیست و همین باعث شد که به حقوق خانمها رسیدگی کنند.

[=Times New Roman]به نظر من زمانی که مشکل عمیق و بزرگه ، نیاز به ارتباط مکرر و مستمر داره.
[=Times New Roman]به این دلیل که متاسفانه جامعه اکثرا محیط مناسبی رو فراهم نمی کنه که یک فرد حتی خداجو به راحتی تمایلات دینی خودش رو ارضا کنه.
[=Times New Roman]و به قول خادمه الحجه عزیز هم آخرآلزمانه و دعوت کلامی زیاد نتیجه نمیده.
[=Times New Roman]این جور وقتا باید شخص رو پی در پی با راه های دیگر ذهنش رو مشغول کرد که گرفتار زرق و برق گناه نشه که توی جامعه فراوان هست.
[=Times New Roman]یعنی تا میاد یادش بره باید دوباره به یادش آورد.
[=Times New Roman]و در این ارتباط مستمر باید صبور بود و البته امیدوار.
[=Times New Roman]
[=Times New Roman]مثلا همین تاپیک های زیبایی که در مورد شهدا توی سایت هست و مدیر فرهنگی گرامی و سلیله الزهرای عزیز زحمتش رو می کشند ، این ها واقعا می تونه افراد رو متحول کنه.
[=Times New Roman]این ها رو میشه هر چند وقت یک بار با ایمیل فرستاد واسه بقیه.
[=Times New Roman]یا این همه کلیپ و فیلم و کتاب های خوبی که هست ، نتیجه ی بهتری میده تا تذکر کلامی.
[=Times New Roman]باز هم خاطر نشان می کنم!:Cheshmak: در این روش باید به طور مستمر با شخص در ارتباط بود و هرچند وقت یکبار فیلم و کتاب جدید رو به یه مناسبتی بهش رسوند.
[=Times New Roman]
[=Times New Roman]بعدشم مؤمن ، در محیطی که قرار داره ناخودآگاه بقیه رو تحت تاثیر قرار میده.
[=Times New Roman]اگر ما خودمون حساس باشیم نسبت به شعائر دینی ، بقیه کمی بیشتر حواسشون رو جمع می کنند.

[=Times New Roman]یه نظر دیگه هم داشتم که البته در مورد درست و نادرست بودنش باید کارشناسان نظر بدن.
[=Times New Roman]اونم اینه که وقتی یه نفر اونقدر گمراهه که اصلا خودش نمی خواد به این راه بیاد من اصلا کاری به کارش ندارم و ترجیح میدم ازش دوری کنم که خودم گرفتار نشم.
[=Times New Roman]چون یه دفعه امام جمعه ی محترم ما می فرمودند که گاهی حتی نگاه به چهره ی یک گناه کار ، آدم رو از خدا دور می کنه!
[=Times New Roman]خود ما هم ممکنه با این افراد مواجه شده باشیم.
[=Times New Roman]البته بعضی ها هستند که خودشون تمایل به خدایی شدن دارند اما غافلند .
[=Times New Roman]اما بعضی ها آگاهانه از دین دوری می کنند.
[=Times New Roman]منظورم این هاست.

من به شخصه خودم تاثیر این روش رو حس کردم.
یه دفعه مستند ظهور رو (ساخت نوریگا و ارکنار) دادم به یکی از دوستانم که اصلا توی این فاز ها نبود.
وقتی دیدش خیلی روش تاثیر گذاشت و می گفت امیدوارم من و همه ی کسانی که دوستشون دارم از یاران امام زمان باشیم!!
من خودم جا خوردم وقتی اینو گفت!
اصلا بهش نمی اومد چنین حرفهایی بزنه!

یا مثلا یه بار یه کتابی دادم به یه نفر در مورد شهید بابایی بود.
این شخص - که اصلا هم بهش نمیآد - الآن آرزوی شهید شدن داره.
البته غیر از اون کتاب کتاب های دیگری هم در مورد شهدا بهش دادم.(همون ارتباط مستمر)
وقتی بهم گفت من دوست دارم شهید بشم ، واقعا با خودم گفتم نکنه زده به سرش؟!
اصلا بهش نمی اومد...

ببخشید بنده در محضر بزرگان اینقدر نظر میدم.
یه چیز دیگه می خواستم بگم.

هرکسی رو باید به یه طریقی به راه آورد.
مثلا شخصی که من بهش کتابی در مورد شهید بابایی دادم ، احساس کردم خودش هم پتانسیل این رو داره که با شهدا ارتباط برقرار کنه.
یعنی بر خلاف ظاهرش ، ته دلش نسبت به شهدا یه حس خوبی داشت.
که همه این طور نیستند.

یا اون کسی که بهش مستند ظهور رو دادم ، آدم استدلال پذیری بود و با منطق و برهان قانع میشد.
توی این مستند هم منطق و استدلال فراوان هست.

با عرض سلام
من با اخم هیچ موقع با این افراد روبرو نمی شوم یادم میاد قبلا که در شعب دارالقرآن تدریس داشتم خوب عموما خانمهای بزرگسال میامدند کلاس در بین اونا چندنفر با پوشش نامناسب بودن بعضی از خانمهای دیگر می گفتن باید به کلاس راهشون ندید منم می گفتم نه بذارید بیایند درست می شوند آنها اومدند در کلاس آیاتی راجع به فضائل اخلاقی می خواندیم و روزهای بعد احادیث متفاوتی روی تابلو می نویشتم تا رسیدیم به بحث حجاب و خوشبختانه آن خانمها پوشش خودشونو عوض کردن دیگه جورابهای نازک نپوشیدند به نظر من اکثر افراد ناآگاهند و وظیفه ما آگاهی رسوندن به آنهاست اگه ما برخورد خشنی در آن کلاس داشتیم خوب مسلمه اونا از من زده نمی شدند بلکه از اسلام زده می شدند و این ضربه جبران ناپذیری بود.

سلام.

خیلی ممنون.

من که تهی از تجربه هستم.

ولی نقل از تجربیات دیگران که عیب نیست.

در نزدیکی منزل ایشان در خیابان امیر کبیر، دکتری بود به نام ایوب که برای دخترانش معلم موسیقی آورده بود و صدای موسیقی بلند بود، به گونه ای که از صدای آن ها، همسایه ها ناراحت بودند.
ایشان برای دکتر پیغام فرستاد و از او خواست که از این کار دست بردارد، اما دکتر جواب داده بود که من این کار را ترک نمی کنم و شما هر اقدامی که می خواهید بکنید.
مرحوم شاه آبادی تا روز جمعه صبر کردند و آن گاه در جلسه روز جمعه که در مسجد شاه سابق تشکیل شده بود، به مردم گفتند:
« خوب است از این به بعد هر کس از این خیابان عبور می کند چون به مطب این دکتر رسید، داخل مطب شده و سلام کند و آن گاه با خوشرویی از او بخواهد که آن عمل خلاف خود را ترک کند.»
از آن پس، هر کس از جلو مطب عبور می کرد، برای انجام وظیفه ی شرعی خود، داخل مطب می شد و سلام کرده، موضوع را با زبان خوش در میان می گذاشت و خارج می شد.
چند روز به این منوال گذشت و دکتر هر روز با صدها مراجعه کننده مواجه می شد که همگی یک مطلب را به او تذکر می داند. وی دید اگر بخواهد به لجاجت خود ادامه دهد، نه تنها باید مطب خود را تعطیل کند، بلکه مجبور است از آن خیابان هم کوچ کند.
از این رو دست از ایجاد مزاحمت برداشته، جلسه ی آموزش دخترانش را تعطیل کرد.
در یکی از روزها که ایشان به طرف مسجد در حرکت بود، دکتر ایوب را دید که به طرف او می آید.
وقتی نزدیک شد، از شدت خنده نمی توانست سلام کند، و بالاخره پس از سلام و احوال پرسی گفت: آقای شاه آبادی، با قدرت ملت کار را تمام کردی و من گمان می کردم شما به مراجع قانونی و محاکم قضایی مراجعه می کنید که من به سادگی می توانستم جواب آن ها را بدهم و هرگز درباره ی این روش مردمی نیندیشیده بودم.

منبع سایت صالحین - از حکایات زندگی آیت الله شاه آبادی - کتاب عارف کامل ص ۴۵

یک پیرمرد قمی یک تابلوی آهنی نسبتا سنگین که روی آن توصیه هایی در مورد حجاب نوشته است را روزی 4 الی5 ساعت، روی دست خود در خیابان های اصلی قم می چرخاند.

این پیرمرد که رضا شیخ غلامی نام دارد، در مورد این کار خود می گوید: اگر من با این کارم روزی یک زن را هدایت کنم، در ماه 30زن و در سال 360زن می شود و اگر حتی دیگران هم شروع کنند و این کار را انجام دهند اثر این کار بیشتر می شود.

وی در پاسخ به این سؤال که از چه زمانی و چرا شروع به این کار کردی؟، می گوید: از یک سال پیش که زنان بدحجاب شهرستانی را می دیدم، و وقتی با زبان شفاهی به آن ها در مورد حجاب نادرست شان تذکر می دادم فایده ای نداشت، در فکر این افتادم که این تابلو را درست کنم و در شهر بچرخانم، تا شاید خودشان ببینند و فکر کنند. زن های بدحجاب یا غافل اند یا حواس شان پرت است و وقتی تابلوی من را میبینند، حجاب شان را مرتب می کنند.

این پیرمرد قمی در مورد انگیزه اش از این کار، گفت: انگیزه ام رضایت خدا و اجرای امر به معروف و نهی از منکر است که یکی از واجبات دینی ما محسوب می شود و من این کار را تکلیفی بر روی دوش خود می دانم.

گفتنی است که روی بخشی از تابلویی که این پیرمرد قمی روزانه 4 الی 5 ساعت آن را با دست در خیابان های اصلی قم می چرخاند، نوشته شده است: ای خانم محترم زیبایی خود را به غیر ارزان مفروش که بازار خریدار کارزار است/اگر زیبایی و جمال نعمت خداست، شکرانه آن هم حجاب و پاکدامنی است.

به گزارش ایلنا

راستی پیرمرد قصه ما, چندی پیش به رحمت خدا رفت.
روحش شاد.

منبع اینجا

فعلا این ها را دیدم.

یا علی.

این خاطره مال خودم نیست مال یکی از دوستانه که اقا تشریف دارن
میگفت یه بار پشت چراغ قرمز ماشینا واستاده بودن
ماشین کناریش گویا یه خانم و اقا بودن که خانمه خیلی بد حجاب بوده و ارایش غلیظی هم داشته (تو قمم که این چیزا زیاد نیست(!) بیشتر چراغ میده)
میگفت سرمو از پنجره بیرون کردم به اقاهه گفتم ببخشین میتونم به خانمتون نگاه کنم؟ :Moshtagh:
یارو غیرتی میشه میگه مگه خودت ناموس نداری ....!(سانسور)
این دوستمون گفتن خب اقا شما خودت خانمتو اینجوری اوردی بیرون همه بی اجازه نگاه میکنن من كه اجازه هم گرفتم:Lat:

یه بار دیگه هم یه دختری بوده تو خیابون اینم ارایش خیلی تابلویی داشته .
میرن جلو میگن رژ صورتی نزن بهت نمیاد فک کنم نارنجی بهتر باشه!!
دختره هم داغ میکنه و .....
میگه خب چیه مگه نزدی من ببینم . خب من از صورتی خوشم نمیاد !
بهر حال روش اینا این بوده دیگه درست و غلطش پای خودشون...

من خودم چیزی که زیاد برام اتفاق میفته . یکی تو حرم و اطرافه که خیلی محترمانه میگم احترام این مکان رو حفظ کنین
یکی تو اتوبوس و ... به اونایی که حجاب دارن ولی مسامحه میکنن . موهاشون بیرون میاد .(تو قم زیاده) میگم حیفه این همه زحمت میکشی واسه این یه ذره خدا غضب کنه (با طول تفسیر جملاتمو محبت امیز میکنم)
و دیگه وقت ندارم بنویسم ....

با سلام و تشکر از جناب طاها و همه دوستان:Gol:

اگر در جمع دوستان نزدیک تان هستید، سعی کنید با عمل و رفتارتان امر بمعروف کنید، زبان نصیحت چندان کارساز نیست.

اگر اشکالاتی در آنها می بینید و یا بی توجهی به ارزشها می بینید نه بصورت مستقیم و نصیحت وار (موعظه نکنید) بلکه با زبان کنایه و اشاره وار و در بهترین راهکار با درگیر کردن ذهن انها با موضوع، بصورت طرح سؤال تا حدود زیادی کارساز است.

مثلاً برای کسی که نماز نمی خواند نیازی نیست یکساعت موعظه کنید و برایش روزه بخوانید بلکه با جملات کوتاه ذهنش را درگیر مسئله کنید:

در وقت نماز او را به غذای روح دعوت کنید: "بفرمایید غذای روح"؛ "برویم صیغلی به روحمان بدهیم"؛ و ...

و گاهی هم با تلنگرهایی روح و روانش را درگیر کنید: "حیف شما نیست که از شکر نعمت های خدا غافلی"؛ "آیا می دانید که نماز شکر نعمات الهی است"؛ "اگر نماز نخوانیم فرق مان با حیوانات چیست"؟؟؟

و از این دست سؤالات و برخوردهای لطیف و کوتاه، بدون سخنرانی و موعظه ...

مطمئن باشید که بمرور روح و روان فرد درگیر می شود و بدنبال حل مسأله و رفع کمبودش می افتد و نتیجه و مقصود شما در طول زمان تأمین می شود.

در کار فرهنگی، هیچگاه عجول و منتظر تأثیر آنی و سریعش نباشید می دانید که کار فرهنگی زمان بر است. اما با استقامت شما به تأثیرش ایمان داشته باشید. بقول معروف "دیر یا زود داره اما سوخت و سوز نداره"

در خصوص هر مسأله از امر بمعروف و نهی از منکر از شیوه های خودش استفاده کنید. قبل از امر بمعروف و نهی از منکر حتماً حول موضوع تفکر کنید و نکاتی که باید بصورت تلگرافی به طرف مقابل منتقل کنید را آماده ارسال پیام کوتاه کنید.

سعی کنید خیلی سریع، و با زبان لین و نرم و مهربانی و اخلاص باشد، در این صورت نسبت به نتیجه اش مطمئن باشید، شما جرقه لازم را زده اید و هر زمانی ممکن است این مسأله در وجود فرد شعله بگیرد. اما مطمئن باشید که می گیرد حتی اگر شما ان شعله ها را نبینید.

در باره امر بمعروف و نهی از منکر در فضاهای عمومی هم نکاتی خواهم نوشت ... انشاءالله ...:Gol:

ملتمس دعا ...:Gol:

سلام مجدد
گاهی وقت ها افراد به خاطر رفتار اشخاص مذهبی ، از کارهای خوب روی گردان میشن.

مثلا یکی از دوستان من می گفت من اصلا توی مجالس عزاداری امام حسین شرکت نمی کنم.
چون یه دفعه رفتم ، خانوم ها کلی گریه و زاری کردند بعدش که مراسم تمام شد نشستند به غیبت کردن از این و اون.

خب واقعا این رفتارها زشته.

یا مثلا بعضی ها خیلی جدی یا خشن هستند. اصلا روی خوش به کسی نشون نمیدن.
که آدم نمی تونه تصور کنه این شخص حتی یک بار در عمرش لبخند زده باشه.
خب معلومه که چنین کسی حتی اگه شبانه روز هم مردم رو امر به معروف کنه کسی مشتاق نمیشه به حرفش گوش کنه.

مثلا ما یه مدیری داشتیم توی مدرسه. فوق العاده خشن و بداخلاق.
ایشون بچه هایی رو که حجاب درستی نداشتند ، گاهی وقت ها که خیلی عصبانی میشدند اجازه نمی دادند بیان سر کلاس.
نگه شون میداشتند توی دفتر مدرسه و یک نخ و سوزن می دادند دستشون تا مقنعه ها شون رو بدوزند که مقنعه ها شون نروند عقب!!
این بچه ها با یک حالت انزجار می اومدند سر کلاس و دیگه از اسم حجاب هم متنفر می شدند.
چون مدیر ما علاوه بر حالت اجباری که برای اونها ایجاد می کردند ، بسیار تند و خشن باهاشون برخورد می کردند. و جلوی بقیه ی بچه ها به فهم و شعورشون توهین می کردند.
من شخصا این جور وقت ها خیلی خجالت می کشیدم از این نحوه ی برخورد.

کسی که می تونه دعوت کننده ی مردم باشه ، یعنی یک رفتار پسندیده ای داره ، باید مراقب بقیه ی رفتارهاش هم باشه.

همون طور که توی روایات داریم که مثلا برای حافظ قران شایسته نیست الفاظ زشت به کار ببره ،خب برای چشمی هم که اشک ریخته برای سید الشهدا نگاه حرام شایسته نیست .
برای شیعه ی امامان رحمت بدخلقی و تندمزاجی شایسته نیست.

بعضی رفتارها از برخی افراد اگه سر بزنه زشتی بیشتری داره.
در این صورت مردم از بقیه ی رفتارهای خوب او هم روی گردان می شوند.

یادم میاد یه دفعه یک مادری سوال می پرسید که دخترم نماز نمی خونه چیکار کنم؟
روحانی مسجد ما جواب دادند که واسه این نماز نمی خونه که می بینه مادرش که نماز می خونه ، غیبت می کنه ، دروغ میگه ، کلک می زنه ....
خلاصه هر کاری دوست داره انجام میده ، اسمش هم اینه که مسلمانه و نماز خونه.

در توصیفی از پیامبر که از زبان سید الشهدا علیه السلام نقل شده بود ، ایشون فرموده بودند حتی دشمنان پیامبر و قتی از نزد ایشون برمی گشتند نمی تونستند ازشون متنفر باشند.
یعنی اینقدر رفتار نیکو و کریمانه ای داشتند.

اون وقت ما خیلی وقت ها دوستانمون هم که از پیش ما می روند نمی تونند دوستمون داشته باشند چه برسه به ....

باید کمی جایگاه شیعه رو بیشتر درک کرد و از کارهایی که شایسته ی شیعه نیست دوری کرد.
همین رفتارهای خوب و شایسته دعوت کننده ی مردم هستند.
متاسفانه خیلی وقت ها رفتار قشر مذهبی جامعه آسیب زاست.

پایه اول حوزه بودیم رفیقی داشتیم که خیلی چهره بچه گانه ای داشت. تعریف میکرد یه روز با یه خانم بدحجابی روبرو شدم که بنا به وظیفه شروع کردم به نصیحت که خوب نیست اینطوری میای بیرون واز این جور حرفا ... میگفت یکدفعه خانمه خم شد سرم رو بوسید و گفت: پسرم هنوز این حرفا برای تو خیلی زوده.:Nishkhand:

زنه چند سالش بود؟:Gig::khandeh!:

[=Times New Roman]یه دفعه هم پدر من یه با یه آقایی صحبت می کرده که این کارهایی که شما می کنی ، درست نیست و این پولی که می بری خونه حلال نیست ...
[=Times New Roman]اون آقا هم گفته بود نه ، من خودم حلال و حرام حالیم میشه . برای همین هم این پول رو نمی برم خونه، باهاش قسط هامو میدم!

[=Times New Roman]این هم یک تجربه ی امر به معروفی!
[=Times New Roman]در این موارد باید ابتدا سعی کنید خونسردی خودتون رو حفظ کنید و در قدم دوم از ادامه ی بحث با شخص خودداری کنید. :Cheshmak:

یکی از اقوام ما بی حجاب بود (البته قبل از انقلاب) وقتی می خواست بیاد خونه ما پدرم به شوهر خانم گفتند به خانمت بگو بدون چادر خونه من نیا اونم به خانمش گفته بود و ایشون دیگه همیشه چادر می پوشید البته بعد از انقلاب یه چند سالیه بدون چادر هست ولی منزل ما (حتی الان که پدرم فوت کردند ) به احترام پدرم هنوزم خونه ما با چادر میاد

سلام

تجربیات دوستان خیلی مفید بود:Mohabbat:

یک سوال دارم که تا جایی که مطالب را خوندم به نتیجه جامعی نرسیدم.

اگر دوستان تجربه امر به معروف به همسر را دارند بفرمایند و این که روش صحیح امر به معروف یک خانم به شوهرش چطور میتونه باشه که در عین حفظ احترام و همه ی حرمتهای موجود دوستانه نکته ای را گوشزد کنه(قدری امر به معروف به آقایون از ناحیه خانم نیازمند استراتژی خاصه:ok:)

دوستان قراره خدا بدادم برسد با لطف شما خواهشن کمکم کنید یک خانم بی حجاب که مسلمان هستند در روسیه و مادرشان خواهش کردند که کمک شان کنم به دخترشان با حجاب شوند وظیفه ی بسیار سختی است اگر عملی شود اجرش را با شما شریک فقط کمکم کنید نتیجه اش را همین جا قرار خواهم داد فقط خواهشن هر چه در باره ارزش حجاب می دانید بگویید فقط ساده بگویید که بنده باید به روسی فصیح ترجمه کنم فارسی بنده چندان قوی نیست دچا مشکل نشوم...

با سلام
و تشکر از دوستان و مطالب خوب که کلی استفاده کردیم !
در این مورد نکاتی ظریف و حساسی وجود دارد که دوستان به ان اشاره کردند
و بنده هم نکاتی را ذکر میکنم !
البته میشه گفت خاطره هم هست !!
یادم میاد وقتی ایران بودم در کنارتحصیل با وجود سن کمی که داشتم مربی یکی از شاخهای ورزشهای رزمی شدم ، که اکثر کسانی که پاه به این ورزش میگذاشتن برای یاد گیری فن و فنون فقط برای درگیریهای خیابانی بود در کل و یا نهایتا بیشتر از اسم این ورزشها استفاده میشود تا خود ورزش ؟!
شاگردهای داشتیم که متاسفانه از جسورترین و گستاخ ترین افراد شهر بودند !!که سرو کله زدن با آنها بسیار دشوار بود !
سه مطلب اساسی البته تجربه شخصی بنده است همین !
که از همین انسانهای گستاخ نه از همه اما از بعضی از آنها بهترین ورزشکاران در میادین ملی و جهانی چه از لحاظ ورزشی و چه از لحاظ اخلاقی در جامعه درست شد !!
و اینها حاصل این سه تا تجربه بود :
۱-شخصی که نهی از منکر میکند باید دارای خصوصیات ویژه ای باشد این خیلی مهم !!!
۲ -دادن الگوی رفتاری درست و تشویق اخلاقهای پسندیده !!
۳ -صبر و شکیبایی !
یا علی ع

یک آقایی که توی دبیرستان تدریس دارند یه دفعه می گفتند موقع نماز که میشد توی مدرسه ، من توی وضوخانه ی بچه ها وضو می گرفتم.
و توی این فاصله ی بین دفتر مدرسه و وضوخانه به بچه هایی که نمی خواستند نماز بخونند یا حواسشون نبود یا حالش رو نداشتند می گفتم: اِ ، شما هم می خواید نماز بخونید؟ منم داشتم می رفتم وضو بگیرم . بیاید با هم بریم.
یا مثلا می گفتم می خوای بری نماز بخونی؟ آفرین!
اونا هم اگه حتی نمی خواستند نماز بخونند ، دیگه پا میشدند و با من نماز می خونند.

سلام

خودتون چی؟!!!

سلام

این مسئله یک مسئله حادیه

مثلا ادم می خواهد با محرمش دست و روبوسی کند
محرم می گه که روبوسی با پسرهی بالغ یا مردا را باید نکنیم(البته ند در ان حد ام خوب):Gol:

شاید شما هم تا به حال در موقعیتی بودین که یه بچه خیلی شیطونی کنه یا باعث آزار بشه.
بعد بزرگترها ممکنه بگن نه ، این خیلی بچه ی خوبیه ، الان میاد مؤدب میشینه!
بعد اون بچه هم که می بینه که دیگران انگار خیلی قبولش دارند ، سعی می کنه کاری نکنه که نظر دیگران تغییر کنه.
(البته بچه های خیلی شیطون گول این حرفا رو نمی خورند!)

گاهی اوقات بهتره در برخورد با برخی افراد ، به چشم یک فرد خوب و خداجو به او نگاه کنیم.
مثلا اگر حجابش رو درست رعایت نکرده ، نگیم خانوم موهاتو بکن تو!
حتی اگه خودش هم کلی به موهاش ور رفته تا درستشون کنه بگیم خانوم مثل اینکه موهاتون کمی بیرون اومده.
درست مثل وقتی که قراره به یه نفر که ناغافل و نه از روی عمد خطایی رو مرتکب میشه و خودش حواسش نیست تذکر بدیم و او را متوجه کنیم.

این کار مزیتش اینه که اون شخص چون به چشم یه آدم خوب به او نگاه شده ، و با منکر او برخورد شده نه خود او ، ناخودآگاه سعی نمی کنه جبهه گیری کنه و راحت تر می پذیره. هم چنین کمتر به غرورش بر می خوره.
و مثل همون بچه ای که سعی می کنه حسن ظن دیگران رو راجع به خودش از بین نبره ، سعی می کنه در نگاه شما مثل همون شخصی باشه که حواسش نبوده و گناه سهوی انجام داده.
در برخورد های بعدی هم همیشه یادش هست که شما فکر می کنید او خیلی درست کاره...

با سلام
یعنی اگه میتونستم 10 بار این دکمه صلوات رو واسه پست بالا میزدم البته بجاش 10 بار صلوات فرستادم D:

امر به معروف و نهی از منکر همش برای دیگران نیست بد نیست بعضی موقع ها خودمون رو هم امر به معروف و نهی از منکر کنیم
برای مثال تمام مواقعی که صبح با خودم گفتم بزار وقتی زنگ آلارم تموم شد بلند میشم خواب موندم، برای همین هر بار باز چنین فکری به ذهنم میاد پشتش با خودم میگم بیا و از این خواب یه دقه ای بگذر بهتر از اینه که باز خواب بمونی کارت دقیقه 90 ای شه

البته من فکر کنم منظور جناب طاها گسترده تر از این مواردی باشه که ما و دوستان ذکر میکنند، قکر کنم منظورشون منکرات و معروفاتی هست که ذره ذره جاش رو توی جامعه باز میکنه یا از بین میره و در عمل هم کسی کاری نمیکنه یه عده که اصلا توی بحرش نیستند یه عده هم میگن حالا این یه ذره چیزی نیست و چیزی نمیشه چرا الکی خودمون رو توی دردسر بندازیم و یه جوری بار رو از روی دوش خودشون بر میدارند، غافل از اینکه این ذره ذره جمع گردد وانگی دریا شود اونوقت یه منکر اینقدر توی جامعه جا میفته که هیچ رقمه نمیشه یه دفعه ای بنیه شو بکنی و فقط حسرت این میونه که چرا جامعه ما اینجوری شده؟

مثل چیزی که توی این تاپیک داشت بررسی میشد (که با کم لطفی ما موضوعی به این مهمی به دست فراموش سپرده شد!)
http://www.askdin.com/showthread.php?t=12269
درست میگم جناب طاها؟

سلام
من هم از همون ابتدا متوجه شدم منظور شما کدوم دسته از اعمال بود اما آیا واقعا به نظر شما اعمالی که در جامعه ریشه می دوانند ، به دست یک یا چند نفر قابل حد شدن هستند؟

امروز یک جنگ نابرابر بین حق و باطل برقراره.
یک نفر خیلی هنر کنه خودش رو می تونه حفظ و اصلاح کنه.
امام باقر علیه السلام:
(در آخرالزمان ) آن قدر تغییر و تحول در شیعه پیدا می شود که بسیاری از افراد صبح می کنند در حالی که بر شریعت ما هستند و شب می کنند در حالی که از آن خارج شده اند و برعکس.
بحار - جلد 52 - صفحه 101

گرچه من نمیگم نباید اقدامی بشه اما شما ببینید در مقابل یک نفر که بخواد با مشکل ریشه داری مقابله کنه چند عامل بازدارنده وجود داره؟
اگر به این راحتی بود و کسی می تونست یک نفری مشکل ریشه داری رو حل کنه ، امام حسین (علیه السلام) به شهادت نمی رسیدند. مگر خودشون نفرمودند که به خاطر اصلاح امت جدشون قیام کردند؟
یعنی حجت خداوند برای اصلاح مردم قیام کرده و به شهادت رسیده ، اون وقت ما با اقدامات پراکنده و تک نفری چطوری تونسته باشیم مشکلات ریشه ای جامعه ی متعلق به آخرالزمان رو اصلاح کنیم؟

کسی که بتونه فقط خودش رو حفظ کنه و بعد روی اطرافیانش و افرادی که باهاشون در ارتباطه تاثیر بذاره ، به نظر من تا همین جاشم خیلی کاری کرده.
گرچه بازم میگم منظورم این نیست که نباید اقدامی بشه.

اما به هر حال ، اگر از کاربران محترم و مومن سایت کسی باشه که بگه مشکل ریشه داری رو حل کرده و تجربه شو در اختیار ما قرار بده من حرف هام رو پس می گیرم و از تجربه ی اون شخص هم استفاده می کنم.