آیا غیبت محسوب میشه؟

بنام خدا
سلام
باتشکر از سوال شما :Gol:
انچه در تعریف غیبت امده این است که در غیاب کسی بدگوئی شود که گوینده وشنونده هر دو اورا میشناسند واین شناسائی عرفی است که البته این مقدار شناخت (فعالیت در سایت )برای صدق غیبت کافی نیست چرا که همچنان هویت شخص برای طرفین مجهول است .1
دفتر مراجع

ولی بنده در نقض فرمایشات جناب اسرا میگویم طبق روایات متعدد هر گونه گفت و شنودی که در غیاب دیگران هرچند که بدگویی نباشد و بلکه تعریف باشد اما اون شخص راضی نباشد که در بین مردم اون کار خوبش شیوع پیدا کنه غیبت محسوب میشود ملاک در غیبت پشت سر دیگران رضایت مغتاب هست نه رضایت غیبت کنندگان

من فکر می کنم بدی غیبت به اینه که اون شخص حضور نداره که از خودش دفاع کنه ولی اگه شما مطلبو توی سایت قرار میدید پس اون طرف هم میتونه بعدا مراجعه کنه و از خودش در حضور همه دفاع کنه.
شرط دیگه باید این باشه که به اون فرد توهین نشه و با احترام از ایشان یاد بشه حتی در صورتی که قصدتون انتقاد باشه

سلام. طبق فرموده معصوم، اگر پشت سر فردی چیزی رو بگی که خداوند اون رو پوشیده داشته و آبروشو ببری( هرچند کوچک باشه) غیبت به حساب می آید.
اگر چیزی رو بگی که اون مطلب در اون شخص نباشه تهمته.
اما اگر علنی کاری رو انجام می ده و دیگران می دونن، غیبت نیست. مثلا کسی مثل اوباما غیبت نداره، چون علنی گناه می کنه.
تعریف کردن غیبت نیست. اما گاهی اوقات توی تعریفات مطلبی رو می گیم که غیبت میشه. مثلا می گیم: فلانی با اینکه سوادش پایینه ولی خیلی روشنفکره
ما خواستیم ازش تعریف کنیم، ولی گفتیم سوادش پایینه و آبروش رو بردیم، پس غیبت کردیم.

سلام

حقیر با نظر جناب اسراء موافقم
چرا که اولا شخصی که در غیابش صحبت میشه امکان دفاع داره چه الان چه آینده با توجه به زمان حضورش در سایت
دوما غیبت در صورتی است که شخص را دوطرف بشناسن نه اینکه فقط یه اسمی ازش بدونن

با سلام

در مورد كفاره غيبت سوالي داشتم.

زماني غيبت كرده ايم و حالا توبه كرده و پشيمانيم.
چه كنيم تا توبه مان پذيرفته شود؟

مرجع بنده حضرت ايه الله خامنه اي هستند .

مرجع بنده آيت الله سيستاني است
امكانش هست توضيحي كوتاهم به من بديد

متاسفانه در جامعه ما 1.غیبت2.دروغ خیلی آثار گناهش و عذاب الهی در مورد این عمل زشت و ناپسند فرهنگ سازی دینی نشده و دیگران به راحتی از این 2 گناه که غیبت گناه کبیره شناخته شده استفاده میکنن
(الغیبت اشد من الزنا )
ای اهل ایمان، از بسیار پندارها در حق یکدیگر اجتناب کنید که برخی ظنّ و پندارها معصیت است و نیز هرگز (از حال درونی هم) تجسس مکنید و غیبت یکدیگر روا مدارید، هیچ یک از شما آیا دوست می‌دارد که گوشت برادر مرده خود را خورد؟البته کراهت و نفرت از آن دارید (پس بدانید که مثل غیبت مؤمن به حقیقت همین است) و از خدا پروا کنید، که خدا بسیار توبه پذیر و مهربان است.(سوره حجرات آیه ۱۲)
[=arial, helvetica, sans-serif]پيامبر صلى الله عليه و آله:[/]
[=arial, helvetica, sans-serif]روز قيامت فردى را مى آورند و او را در پيشگاه خدا نگه مى دارند و كارنامه اش را به او مى دهند، اما [/][=arial, helvetica, sans-serif]حسنات خود را در آن نمى بيند. عرض مى كند: الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من در آن طاعات خود را نمى بينم! به او گفته مى شود: پروردگار تو نه خطا مى كند و نه فراموش. عمل تو به سبب غيبت كردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد ديگرى را مى آورند و كارنامه اش را به او مى دهند. در آن طاعت بسيارى را مشاهده مى كند. عرض مى كند: الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من اين طاعات را بجا نياورده ام! گفته مى شود: فلانى از تو غيبت كرد و من حسنات او را به تو دادم[/]
دوستان خیلی مواظب باشیم

نظر آیت الله خامنه ای در این زمینه یافت نشد بنابراین می توانید فعلا مطابق نظر حضرت امام ره عمل کنید : طبق نظر حضرت امام ره در غیبت استغفار کافی است و حلالیت گرفتن از فرد غیبت شونده واجب نیست (1)

پی نوشت:
1. امام خمینی، استفتائات ج 2 ص 621 س 21

با تشکر از سئوال شما کاربر محترم سرکار taghizadeh

نظر آیت الله سیستانی همان است که در پست قبل آمده است یعنی برای جبران غیبتی که شده است استغفار کافی است و نیازی نیست از غیبت شونده حلالیت گرفته شود (1)

پی نوشت:
1. استفتاء از دفتر آیت الله سیستانی در قم

ســــــلام و روز بخیر

بنده سوالی از کارشناسان محترم دارم و از اونجائیکه هزار بار این غیب رو مطالعه کردم چون به وقت عمل میرسه، باز گیج میشم ..
لطفا بنده رو راهنمایی کنید ببینید این گفتگوی زیر که در میان من و همکارانم صورت گرفته غیبت هست .. ؟

شخصی پیش ما اومده و کاری برا انجام داریم باهاش و به هر حال کارش رو میکنه ....

صحبتی بین من همکارام پیش میاد راجع به ایشون، همه یه جورایی دلخوریم ازش ولی همه ساکتیم .. ولی یهو :

همکار اول : این یارو زیاد نرمال نیست آ ...
همکار دوم: آره ..... منم که باهاش کار میکردم این مشکل و باهاش داشتم.. باید همش بالا سرش باشی... خیلی بدقوله خیلـــــــــی...
من : اصلا به کارش مسلط نیست هیچی.. من اصلا احساس اضطراب میکنم باهاش حرف میزنم..یا کار میکنم.. کلا خوشم نمیاد زیـــــــــــاد..

همکار اول : میخواستم اصلا .. بله میخوام که اصلا کارو ازش بگیرم بدم به یکی دیگه .. یا یکی دیگرو .. نمیدونم والله..

من : بهش اعتماد نکنی ها.. یه نفر دیگه رو در نظر بگیر.. صحبت آبرومونه .. یهو دیدی وسط کار گند زد به کار رفت ، تعهد به کار هم که نداره که ...آبرومونه

همکار دوم : آره دیگه .. اینجوری بود از اولشم....
من : ..
...

خب به نظر شما "من " الان دچار غیبت شدم؟؟؟؟
به شدت مثل خوره افتاده به جونم که آیا باید اصلا این بحث ها باشه یا نه بالاخره مسئله کاره و آبرو و حیثیت کاری و این حرفــــــــا..

خلاصه من رو راهنمایی کنید لطفا :Gol:

متاسفانه جواب شما مثبت است. وقتی فردی برای شما ومخاطب شما شنا خته شده باشد مثلا اورادیده باشیدیا اسمش را بدانید یا مشخصات فرد اینقدر واضح باشد که قابل شناسایی باشد هر گونه مطلبی که در عرف عیب حساب شود و یا طرف از شنیدنش ناراحت شود حتی اگر کاملا هم درست باشد دو حالت پیش می اید:
1-اگر مخاطب شما آن عیب را نداند وتازه براش روشن شود غیبت است
2-اگر مخاطب هم این عیب را بداند مصداق سرزنش است که متاسفانه آنهم
حرام است.بخصوص اگر پشت سرش باشد.چون قدرت بر دفاع از خود ندارد.هر چند بعضی علما این را هم غیبت می دانند.
3-برمومن واجب است در غیاب برادر مومن از او دفاع کند.حتی اگر می داندآن عیب حقیقت دارد! حتی اگر شده یک توجیهی برایش بسازد! مثلا بگوید : شاید قصد این آقا فلان چیز نبوده.یا شما اشتباه می کنید یا نهی از منکر کند وبگوید: خدا را خوش نمی آید.او که نمی تواند از خودش دفاع کند.
واگردفاع یا نهی از منکر نکند مرتکب حرام شده چه رسد به اینکه با آنها همراهی هم بکند!
4-توجه داشته باشید همه اینها در صورتی است که مطالب عنوان شده حقیقت داشته باشد.اگر کوچکترین شکی در آن باشد مصداق تهمت است!
5-بنابراین کارذکرشده در هرصورت گناه کبیره وتوبه ازآن واجب است

سلام.
خیلی وقتا پیش اومده با کسی که بیرون میرم مثلا اتوبوس یا مجالس در مورد دیگران صحبت میکنیم. طرز لباس پوشیدنشون رفتاراشون وغیره. خوب ما این آدما رو هیچ وقت دیگه قرار نیست ببینیم غیبت حساب میشه؟ البته نمیذاریم بفهمن.
خوب بعضی اوقات شایدم دوباره دیدیمشون تو کوچه و خیابون!

شما جواب سوال من رو دادید؟؟

اگر اینطور هست که هیچ موقع راجع به هیچ چیزی .. و هیچ امری نباید با مثلا شریک کاری خودتون صحبت کنید .. که مبادا یکی ممکنه غیبتش بشه...

خب اگر ممکنه روشن تر بگید اگر بخوایم مثلا به شریکتون بگید که کار با فلانی مظر و او قابلیت یا صلاحیت انجام این کار رو نداره چطور باید بگیم؟؟؟
پس مسائل کاری رو چطور انجام بدیم .. و صلاح و مصلحت خودمون چطور با هم در میون بزاریم.. ؟؟

با عرض سلام و احترام خدمت جناب هادی.جم گرامی و تشکر از سئوال شما

مسئله دو همکار با دو شریک با هم متفاوت است اگر دو شریک هستید که می خواهید با هم راجع به کسی که می خواهید با او کار کنید صحبت کنید ، بیان عیوب در حوزه کاری که اگر بیان نشود ، موجب ضرر و زیان مهم شما می گردد ، اشکالی ندارد .

اما اگر دو همکار هستید و او می خواهد با همکار شما کار کند و شما اگر نگویید به همکارتان ضرر می خورد در این صورت نباید عیوب او را بگویید مگر اینکه همکار شما بخواهد از شما در این مورد مشورت بگیرد که در این صورت هم تنها در حوزه کاری می توانید عیوب مربوط به آنرا بیان کنید و نه اینکه مثلا بفرمایید کلا ازش خوشم نمیاد ! (1)

پی نوشت:
1. آیت الله خامنه ای ، استفتائات سایت معظم له پیرامون غیبت:
http://www.leader.ir/tree/index.php?catid=49
؛ استفتاء از دفتر آیت الله خامنه ای در قم

با عرض سلام خدمت کاربر محترم هست هستی گرانقدر و تشکر از سئوال شما

در فرض سئوال اگر در بیان عیوب فرد مورد نظر ، قصد تنقیص و عیبجویی داشته باشید یا عرفا تنقیص محسوب شود ، جایز نیست . (1)

پی نوشت:
1. آیت الله خامنه ای ، استفتائات سایت معظم له پیرامون غیبت:
http://www.leader.ir/tree/index.php?catid=49
؛ استفتاء از دفتر آیت الله خامنه ای در قم

بسیار بسیار ممونم جناب سجاد باعث خوشحالی که شما پاسخ میدید این مسائل رو..

اول جمله شما میگه اگر ضرر میخورد نباید عیوب را گفت ، که خب فکر کنم باید گفت، اگر قرار ه ضرر بخورد..
یا من اشتباه برداشت کردم .. یا شاید جمله اشتباه تایپیه بالا...؟

با تشکر از اظهار نظر شما جناب هادی.جم گرامی

خواهش می کنم

عبارت صحیح است و بدین معناست که ضرر خوردن آقای الف بخاطر رفاقت یا همکاری با آقای ب ، دلیل بر جواز غیبت از آقای ب نزد آقای الف نیست چرا که این مورد از استثنائات غیبت که حرام نیستند ، محسوب نمی گردد .

عاقبت به خیر باشید

ســـــلام جناب جوادی ممنون از راهنمایی شما

عرض کنم که در نقل قولی که از من آوردی خب به طور کاملا روشنی من مشکلم رو گفتم..

مثلا فرض بفرمائید من میخوام به شریکم بگم با این شخص کار نکن، به صلاح نیست، آدم خوش قولی نیست و به ما در این پروژه لطمه سنگین وارد میشه!

خب طبعا از من میپرسه چرا به صلاح نیست؟؟
و این گفتگو ادامه پیدا میکنه، چون از من چیزی پرسیده شده و من باید اون رو بشکافم تا روشن بشه... و الی آخر..

شما به جای من باشید چطور به شریک کاریتون میگید که با فلان نفر به دلایل اخلاقی و کاری، کار کردن صلاح نیست ؟
لطفا شما به صورت دیالوگ این گفتگو رو انجام بدید تا من متوجه موضوع بشم..

بسیار ممنون :Gol:

با عرض سلام و احترام خدمت جناب هادی.جم

برای رعایت احتیاط در این موارد که گفتن عیوب کسی لازم است ،می توانید ابتداء این پرسش را از شریک یا همکارتان بکنید:

شما نمی خواهید در مورد فلانی با من مشورت کنید ؟

اگر او در پاسختان مثلا گفت که چرا ، می خوام با شما مشورت کنم .

آن وقت شما می توانید مسئله را با او در میان بگذارید و در محدوده عیوب آن شخص که مربوط به کار شریک یا همکار شماست ، صحبت نمایید . در این صورت چون شکل مشورت به خودش گرفته است اشکالی ندارد و جزء مواردی از غیبت است که استثناء حلال می باشد .

موفق و پیروز باشید

با عرض سلام خدمت کاربر محترم Rohollah گرانقدر

از پاسخ های فقهی مستندتان استقبال می کنیم .

همیشه سالم و موفق باشید

با عرض سلام و احترام خدمت جناب Rohollah گرامی و تشکر از اظهار نظر شما

قاعده لا ضرر تنها در ضررهای معلوم می تواند حکمی را نفی یا بنابر برخی نظرات ، اثبات کند و در ضرر محتمل کارایی ندارد .

در پناه حضرت حق باشید

با عرض سلام خدمت حضرتعالی و تشکر از پاسخ مجددتان

همانطور که عرض شد قاعده لا ضرر در ضررهای معلوم است و در ضررهای محتمل چه محتمل عقلایی و چه غیر آن کاربردی ندارد و اساسا قاعده لا ضرر با قاعده دفع ضرر محتمل از نظر ادله و نتیجه متفاوت است و حقیر در جایی ندیدم که دفع ضرر محتمل جزء مجوِّزات و استثنائات غیبت باشد اگر مستندی در این زمینه دارید از یادآوری آن خرسند می شویم .

همیشه موفق و پیروز باشید

با عرض پوزش از کارشناسان محترم به نظر من اینکه مشورت در مواردی جواز غیبت است همانطور که فرمودند باید با احتیاط کامل ودر صورت وجود خطر بزرگ وحیاتی به کار گرفته شود وگرنه به کرات در زندگی روزمره اتفاق می افتد ومحملی برای غیبت می شود.چه بهتر که انسان تا آنجا که مقدور است با افراذ با تجربه غریبه مشورت کند که آبروی مسلمانی به مخاطره نیفتد.

سلام
جوابها مبهمند فکر کنم در بعضی موارد غیبت حرام نباشه که هیچ لازم هم باشه مثلا شما دوستتون رو می بینید که با یه نفر رابطه داره و طرف هم آدم درستی نیست حال اگه ما به دوستمون طرف رو نشناسونیم چی میشه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

با عرض سلام و خسته نباشيد

در جلسه اي حاضر بوديم كه شخصي براي ما صحبت مي كرد.در رابطه با مسائل نهي از منكر هم صحبت ميكرد.در ميان مطالبي كه ايراد مي نمودند خواسته يا ناخواسته (حدودا) 3مورد زير را به زبان اوردند.

1-مي دانيد كه در ميان مردم فلان جا زنان بيشتر از مردان كار مي كنند.

2-مردم فلان جا به سختي حق را مپذيرفتندو طرفدار فلان فكر بودند.

3-شهيد كاظمي كه فرمانده بودند براي كمك رساني در زلزله بم حدود 100 ساعت نخوابيدند.بقيه فرمانده ها كه اينطوري نيستند.استراحتشون رو مي كنند بعد هم مي گويند لازمه كه استراحت كنيم تا به كارها برسيم.(مي تونست بگه بعضي از فرمانده ها كه تهمت هم نشه)

اگرچه در دل از حرفهاي ايشان ناراحت و خشمناك بودم و قبولشان نداشتم، اما چيزي بر زبان نياوردم.شايد روم نشد. شايد هم چون حرفهايي در مورد زندگي درست و اعمال خوب زدند اون موقع علتي شده كه فكر كنم ايشون نبايد غيبت كنه پس...شايد غيبت نيست.
در جلسه كس ديگري هم دفاع نكرد.حال اين حرف ها غيبت بود؟ تهمت بود ؟
ايا ما هم با ايشان شريك هستيم در انجام اين گناه؟ضمن اين كه در دلم از اين حرف ها ناراحت بودم.

يه سوال ديگه اينكه اگه بگند فلان جا فقر فرهنگي داره (البته به نيت اصلاح) ايا غيبت و يا تهمت ميشه؟

با تشكر

[="Tahoma"][="Black"]

با عرض سلام و احترام خدمت سرکار جوینده گرانقدر و تشکر از سئوال شما

1و2. اگر عیوب مطرح شده جزء صفات آشکاری در آنان باشد که همه از آن اطلاع دارند و بدون قصد بی احترامی و تحقیر باشد ، بیان آن اشکال شرعی ندارد .

3. اگر مطلبى که در مورد فرماندهان دیگر گفته شده ، حقيقت داشته باشد و اگر آنها مطلع شوند ناراحت مى‌شوند و اين مطلب به قصد تنقيص (عیب جویی) گفته مى‌ شود يا نزد عرف تنقيص به حساب مى‌ آيد، غيبت است و جايز نيست مگر اینکه پاسخ پیشین در مورد آن صدق کند. (1)

اگر در جایی که غیبت می شود و بتوان جلسه را ترک کرد یا دفاع کرد ولی این کار انجام نشود ، گناه محسوب می شود.

اگر کسی بگوید در منطقه ای فقر فرهنگی وجود دارد تا دیگران برای اصلاح آن اقدام کنند ، اشکالی ندارد .

پی نوشت:
1. آیت الله خامنه ای ، استفتائات سایت معظم له به آدرس :
http://www.leader.ir/tree/index.php?catid=49
احکام برخی از گناهان ، مبحث غیبت[/]

ببخشید شنیدن ایراد های مسئولین غیبت حساب میشه؟
مثلا درباره خیانت های اقای روحانی یا فساد فرزندان مسئولین کشور در امریکا و انگلیس یا فلان وزیر فلان خیانت رو کرده که امروزه بحث این جور چیز ها داغه غیبت حساب میشن؟
نظر شما درباره سخنرانی های اقای حسن عباسی چیه؟