وسواس و دقت در حق الناس

سلام بر شما
از اين كه دغدغه خودتان را با ما در ميان گذاشتيد متشكرم
براي اين كه مشكل تشخيص داده شود كه جنبه اخلاقي اش يا روان شناختي اش نياز به بررسي بيشتر دارد.
جنبه اخلاقي
ممكن است با خواندن كتب اخلاقي يا شنيدن درس ها يا سخنراني يا تذكرات اخلاقي نسبت به رعايت حق الناس حساسيت شما بالا رفته باشد. در اين صورت بايد دقت كنيد كه ما نبايد دين را بر خود سخت كنيم. قوانين فقهي و حلال و حرام را بدانيم خيلي كمك كننده است. البته رعايت حقوق مردم خيلي مهم است. ولي نبايد در جا بزنيم سريع در موقعيت ها تصميم بگيريم : جايي كه انسان نمي داند كه حقي پايمال كرده استغفار مي كند و جايي كه مي داند و صاحب حق را نمي شناسد رد مظالم مي كند
جنبه روان شناختي
گاهي ممكن است مشكل ريشه در مشكلات روان شناختي داشته باشد يعني اضطراب بالا است و پيوسته فكرهاي تكراري و يا فكر و رفتارهاي تكراري وجود دارد اين افكار ناخواسته به هشياري فرد مي آيد، وقت گير است انصراف از آن مشكل است، بازده كارهاي ما را پايين مي آورد و درنظام روابط اجتماعي مشكل ايجاد مي كند
اگر اين سنخ باشد و مهار ان مشكل باشد حتما بايد از روان پزشك و بعد روان شناس باليني كمك گرفت. كتاب بي خيال درماني كمك خوبي در كنار دارو درماني و روان درماني است

http://www.askdin.com/thread40376-137.html

حكم افراد وسواسي ( اختلال وسواس)
آیت‌الله مظاهری:
مسئله 1: يكى از مهلكات كه مفاسدى بر آن مترتّب مى‏شود و غالباً گناهانى را در بر دارد، وسواس است، و چون وسوسه براى وسواسى يك رذيله است از نظر ما حرام و مبارزه با آن از اوجب واجبات است، و فرقى نيست كه در طهارت و نجاست باشد يا در عبادات، در اعتقادات باشد يا در اعمال، در حقّ اللَّه باشد يا در حقّ النّاس، در كارهاى عبادى باشد يا در كارهاى اجتماعى. خلاصه كلام اينكه حالت افراط‌گرى و وسواسى در هر چه باشد، حرام و بايد با آن مبارزه شود تا ريشه‏ كن شود، و علامت آن اين است كه زياد شك كند و يا زود يقين كند و از متعارف مردم در شك و يقين بيرون باشد، و همين مقدار كه از حالت متوسّط كه در ميان مردم در كارها متعارف است بيرون رفت و حالت افراط يا تفريط در كارها پيدا كرد، وسواسى است و بايد دست از آن حالت بر دارد، و بر طبق آن حالت عمل نكند.[1]

آیت­ الله مظاهری
مسئله 2: براى رفع اين رذيله چاره ‏اى نيست جز بى‏ اعتنايى به شك بلكه به يقين، و عمل كردن به آنچه بر نفع اوست و به آنچه «متعارف ميان مردم» است. مثلاً وسواسى در طهارت و نجاست اگر شك كرد بلكه يقين كرد كه از زمين متنجّس يا از عين نجس به او ترشح شده است، اعتنا نكند، و وسواسى در نماز اگر شك يا يقين كرد كلمه ‏اى را غلط گفته و يا چيزى را كم يا زياد كرده است، اعتنا نكند، و وسواسى در حقّ النّاس اگر شك كرد كه مديون كسى است يا دين خود را ادا نكرده است، اعتنا نكند و وسواسى در كارهاى اجتماعى اگر نمى ‏تواند تصميم بگيرد، فوراً يك طرف را انتخاب كند و به شك خود بلكه به يقين خود عمل نكند.[2]

[2] . حسین مظاهری، راهکارهای عملی درمان وسواس، ص51-52.
منبع: محمدحسين قديري، بي خيال درماني، ص37.