وجود حدیث (نبود تقیه در متعه)

کارشناس بحث: استاد پیام

البته در روایت صحیحی از امام باقر(ع)آمده که درآن رد تقیه شده:
عَلِیٌّ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ زُرَارَةَ قَالَ جَاءَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَیْرٍ اللَّیْثِیُّ إِلَى أَبِی جَعْفَرٍ ع فَقَالَ لَهُ مَا تَقُولُ فِی مُتْعَةِ النِّسَاءِ فَقَالَ أَحَلَّهَا اللَّهُ فِی کِتَابِهِ وَ عَلَى لِسَانِ نَبِیِّهِ ص فَهِیَ حَلَالٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ فَقَالَ یَا أَبَا جَعْفَرٍ مِثْلُکَ یَقُولُ هَذَا وَ قَدْ حَرَّمَهَا عُمَرُ وَ نَهَى عَنْهَا فَقَالَ وَ إِنْ کَانَ فَعَلَ قَالَ إِنِّی أُعِیذُکَ بِاللَّهِ مِنْ ذَلِکَ أَنْ تُحِلَّ شَیْئاً حَرَّمَهُ عُمَرُ قَالَ فَقَالَ لَهُ فَأَنْتَ عَلَى قَوْلِ صَاحِبِکَ وَ أَنَا عَلَى قَوْلِ رَسُولِ اللَّهِ ص فَهَلُمَّ أُلَاعِنْکَ أَنَّ الْقَوْلَ مَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ أَنَّ الْبَاطِلَ مَا قَالَ صَاحِبُکَ قَالَ فَأَقْبَلَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَیْرٍ فَقَالَ یَسُرُّکَ أَنَّ نِسَاءَکَ وَ بَنَاتِکَ وَ أَخَوَاتِکَ وَ بَنَاتِ عَمِّکَ یَفْعَلْنَ قَالَ فَأَعْرَضَ عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ ع حِینَ ذَکَرَ نِسَاءَهُ وَ بَنَاتِ عَمِّهِ
علی بن ابراهیم به نقل از پدرش (ابراهیم بن هاشم) به نقل از ابن ابی عمیر به نقل از عمر بن اذینه به نقل از زراره: عبدالله بن عمیر لیثی نزد امام باقر علیه السلام آمد و گفت: نظرت در مورد متعه زنان چیست؟
امام فرمود: خداوند در کتاب خود و به زبان پیامبرش آن را حلال کرده، پس تا روز قیامت حلال خواهد بود.
گفت: ای اباجعفر، آیا شخصی مانند تو چنین می‌گوید، در حالی که عمر آن را حرام کرد و از آن نهی نمود؟!
فرمود: اگر چه چنین کرده باشد.
گفت: تو را در پناه خدا قرار می‌دهم از این که چیزی را حلال کنی که عمر آن را حرام کرده است!
فرمود: تو بر سنت عمر پای‌بند باش و من بر قول رسول خدا. بیا تا مباهله کنیم تا ببینی که قول صحیح آن است که رسول خدا فرموده و باطل آن است که عمر گفته.
زراره می‌گوید: عبدالله بن عمیر پیش آمد و گفت: خشنود می‌شوی اگر زنان و دختران و خواهران و دختران عمویت چنین کاری را انجام دهند؟
هنگامی که آن شخص از زنان و دختران عموی امام یاد کرد، امام از او روی برگرداند.
ج5ص449 و تهذیب ‏الأحکام ج7ص250

با آنکه روایت فوق با محتوای در خواستی شما برابری ،اما عبارت مورد نظر شمارا نیافتم ولی جستجو را ادامه میدم.

[="Tahoma"]

"امام جعفر صادق علیه السلام می‏فرمود: یکی از موضوعاتی که من هرگز در بیان آن تقیه نخواهم کرد موضوع متعه است.و اینجا بود که یک مصلحت و حکمت ثانوی با حکمت اوّلی تشریع نکاح منقطع توأم شد و آن کوشش در احیاء یک «سنت متروکه» است. به نظر این بنده آنجا که ائمه اطهار مردان زندار را از این کار منع کرده‏ اند به اعتبار حکمت اوّلی این قانون است، خواسته ‏اند بگویند این قانون برای مردانی که احتیاجی ندارند وضع نشده است، همچنانکه امام کاظم علیه السلام به علی بن یقطین فرمود:"

بعد از این جمله ایشان روایات علی بن یقطین که روایت تقیه ای بوده را مورد استناد قرار می دهند و ...

که چنین روایتی که یکی از چیز هایی که من از آن تقیه نمی کنم متعه است هر چند وجود دارد و اتفاقا سند صحیح هم دارد اما مربوط به متعه الحج است نه متعه النساء
عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ حَمَّادٍ عَنْ حَرِيزٍ عَنْ زُرَارَةَ قَالَ: قُلْتُ لَهُ فِي مَسْحِ الْخُفَّيْنِ تَقِيَّةٌ فَقَالَ ثَلَاثَةٌ لَا أَتَّقِي فِيهِنَّ أَحَداً شُرْبُ الْمُسْكِرِ وَ مَسْحُ الْخُفَّيْنِ وَ مُتْعَةُ الْحَجِّ قَالَ زُرَارَةُ وَ لَمْ يَقُلْ الْوَاجِبُ عَلَيْكُمْ أَلَّا تَتَّقُوا فِيهِنَّ أَحَداً.

[=Traditional Arabic] به او گفتم: در حال تقيه، مى‏توانم بر روى كفش خود مسح بكشم؟ ابو جعفر گفت: «من در باره سه موضوع، تقيه نمى‏كنم:[=Traditional Arabic] آشاميدن مسكرات، مسح كردن بر روى كفش و حج تمتع».

مجلسى (ره) گويد در كتاب طهارت در حديث زراره بيايد كه من در سه چيز تقيه‏ نكنم از احدى، در شرب مسكر و مسح بر خفين و متعه‏ حج، و براى آن چند توجيه شده:

1- خود زراره در دنباله اين حديث گويد: فرموده من تقيه نكنم،و نفرموده شماها نبايد تقيه كنيد، يعنى الغاء تقيه در اين موارد مخصوص به ائمه (ع) است چون تقیه برای جلوگیری از ضرر ایست که از اظهار عقیده به انسان می رسد و امام معصوم مى‏ دانند ضررى به آنها نمى‏رسد و خدا آنها را حفظ مى‏كند با به واسطه اينكه اين احكام از مذهب آنها معروف است و تقيه بردار نيست جایی است که اظهار عقیده خطری ندارد و انسان نباید بیهوده بترسد و تقیه کند. مثلا مسأله ای است که در میان خود عامه نیز اختلافی است مثلا اهل سنت گاه با دست بسته و گاه با دست باز نماز می خوانند حال انسان تقیه کند و همواره با دست بسته نماز بخواند. این کار صحیح نیست. خطری که متوقع است توهمی و غیر واقعی می باشد و نباید تقیه کرد این موارد در میان خود اهل سنت هم اختلافی است. حتی اهل سنت با اینکه خلیفه ی دوم از حج تمتع ممانعت کرد بعضی آن را انجام می دهند بنا بر این تقیه در حج تمتع معنا ندارد.

2- چون در اين موارد تقيه محقق نيست براى آنكه ننوشيدن مسكر به عذر ضرر و غيره ممكن است و مسح بر خف هم نزد مخالفان تعين ندارد و غسل به نظر آنها اولى است و در متعه حج هم امرى است كه با نيت انجام مى‏شود و كسى بر آن مطلع نيست و بعد از سعى و طواف انجام تقصير به گرفتن مو و ناخن به طور محرمانه بسيار آسان است.
[=Traditional Arabic]

سلام

دقيقا مقصود امام متعه حج بوده است زيرا در اخبار ديگر سخن از تقيه در مورد متعه نساء است :

عن المفضّل قال: سمعت اباعبداللّه(ع) یقول فى المتعة: دعوها أما یستحیى أحدکم أن یرى فى موضع العورة (جایى دیده شود که بودن در آنجا بر او عیب است) فیحمل ذلک على صالحى إخوانه و أصحابه (سایر صلحاى شیعه را هم متّهم مى کنند).(فروع کافی ج 5 ص ۴۵٣)

برای آشنای با بحث مرتبط می توانید این آدرس را هم ببینید:http://www.askdin.com/thread12977.html

ویا این بحث را که قبلا مطرح شده بوده:http://www.askdin.com/thread38108.html

سلام

اگر به احاديث ديگر در اين باب مراجعه كنيد بروشني ميبينيد كه يكي از موارد تقيه همين متعه بوده است :

وعن سهل
بن زياد، عن عدة من أصحابنا أن أبا عبد الله عليه السلام قال لاصحابه: هبوا لي
المتعة في الحرمين وذلك إنكم تكثرون الدخول علي فلا آمن من أن تؤخذوا فيقال: هؤلاء
من أصحاب جعفر عليه السلام.

[=arial,helvetica,sans-serif]سهل بن زیاد می گوید: از چند نفر از اصحاب اما م صادق علیه السلام شنیدم که حضرت به اصحاب خود فرمودند: شما از متعه کردن در مکه و مدینه، به خاطر من چشم پوشی کنید (تقيه) زیرا شما با من در رفت و آمد هستید. می ترسم شما را بگیرند و اتهام زنا بزنند و بعد بگویند این یکی از اصحاب و پیروان امام جعفر صادق می باشد.

وآن حديثي كه از امام باقر ع روايت كرديد مربوط به همان شخص بوده در زماني خاص نه براي عموم كه شما برداشت عدم تقيه از آن بنحو عام كرديد !

سلام
اینکه در متعه امام معصوم تقیه نمی کند ادعای بدون دلیل است که دلیل معتبری برای آن نیست و آن روایتی هم که استناد کردید مربوط به مورد خاص در زمان خاص با شخصی خاص است نه سخنی عام بلکه بسیاری از بزرگان از جمله شیخ صدوق وشیخ طوسی و شیخ مفید و ... برخی از روایات امامان معصوم در مورد متعه را حمل بر تقیه کردند که نشان می دهد امام در متعه النساء هم تقیه می نموده اند و حتی دستور به تقیه در مورد متعه می دادند مثلا

شیخ مفید می نویسد:
قد تكره المتعة وقتا ما للتقية و ربما حرمت و عليها تحمل‌
رواية سهل بن زياد عن محمد بن الحسن بن شمون قال: كتب أبو الحسن (عليه السلام) إلى بعض مواليه: لا تلحوا في المتعة و إنما عليكم إقامة السنة و لا تشتغلوا بها عن فرشكم و حرائركم فيكفرن و يدعين على الآمرين لكم بذلك و يلعنونا.

و رواية علي بن يقطين عن أبي الحسن (عليه السلام) في المتعة قال: و ما أنت و ذاك؟ و قد أغنى الله عنها. قلت: إنما أردت أن أعلمها. قال: هي في كتاب علي (عليه السلام).

و رواية المفضل أنه سمع أبا عبد الله (عليه السلام) يقول في المتعة: دعوها أ ما يستحيي أحدكم أن يرى في موضع العورة فيدخل بذلك على صالح إخوانه و أصحابه.

و رواية سهل بن زياد عن عدة من أصحابنا أن أبا عبد الله (عليه السلام) قال لأصحاب: هبوا لي المتعة في الحرمين و ذلك أنكم تكثرون الدخول علي فلا آمن من أن تؤخذوا فيقال: هؤلاء من أصحاب جعفر (عليه السلام).

" قال جماعة من أصحابنا رضي الله عنهم العلة في نهي أبي عبد الله (عليه السلام) عنها في الحرمين أن أبان بن تغلب كان أحد رجال أبي عبد الله (عليه السلام) و الرؤساء منهم فتزوج امرأة بمكة و كان كثير المال فخدعته المرأة حتى أدخلته صندوقا لها ثم بعثت إلى الحمالين فحملوه إلى باب الصفا ثم قالت: يا أبان هذا باب الصفا و إنا نريد أن ننادي عليك هذا أبان بن تغلب يريد أن يفجر بامرأة فافتدى نفسه بعشرة آلاف درهم فبلغ ذلك أبا عبد الله (عليه السلام) فقال لهم: لا تأتوهن في منازلهن و هبوها لي في الحرمين.

و روى أصحابنا عن غير واحد عن أبي عبد الله (عليه السلام) أنه قال‌ لإسماعيل الجعفي و عمار الساباطي: حرمت عليكما المتعة من قبلي ما دمتما تدخلان علي و ذلك لأني أخاف أن تؤخذوا فتضربا و تشهرا و يقال هؤلاء أصحاب جعفر بن محمد.

قال فهذه دالة على صحة المتعة و الاستصلاح.
قلت: و ما‌ رواه الكليني بإسناده عن عمار قال: قال أبو عبد الله (عليه السلام) لي و لسليمان بن خالد: قد حرمت عليكم المتعة من قبلي ما دمتما في المدينة لأنكما تكثران الدخول علي و أخاف أن تؤخذا فيقال هؤلاء أصحاب جعفر.
و ليس في هذه الأحاديث إلا و هناك مرتبة تدل على المطلوب فلا حجة فيها للطاعن.
وَ الْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰالَمِينَ و صلى الله على محمد و آله الطاهرين و سلم تسليما كثيرا كثيرا‌
خلاصة الإیجاز فی المتعة،الموجز في المتعة،ج1 ص 57 تا 59
http://lib.eshia.ir/71573/1/57

برای ادامه استدلال به بخشی که دوست دیگرمان آوردند توجه نمایید: