چقدرحواسمون به فقراهست؟

سلام
یه شب دیروقت یه آقایی زنگ زد به آژانسمون گفت یه ماشین میخوام.مقصدش هم یکی از محله های پایین شهر(فقیر نشین) شیراز بود.منم گوشی رو گذاشتم و چون تنها من تو آزانس(شیفت شب)بودم.در و پیکر آژانسو رو سه قفله کردم و ماشین رو آتیش به سمت منزل مشترک(آقای ک).رسیدم و دیدم یه خانوم محجبه سوار شد با یه بچه(پسر)کوچولو.بعدش اون آقاهه(مشترکمون) که تولیت مسجد رو هم داشت(من خودم گاهی مسجد میرم ولی خودمو از همه پنهون میکنم که کسی مثل آقای ک نشناستم).در ضمن شبه تاریک بود آفای ک منو نشناخت.سلام کرد و از خونش چند تا کیسه بزرگ آذوقه برا ده پونزده تا خونه برنج گوشت قرمز روغن مرغ حبوبات شیر خشک وووو....و کلی دیگه از مایحتاج زندگی رو همراه خانوم کرد.که حتی صندوق عقب پر شد گذاشتیم رو صندلیها.آقای ک اومد که کرایه اون خانوم محتاج رو که به منزلش برمیگشت رو حساب کنه که من گفتم ازت نمیگیرم.پرسید چرا؟گفتم منم میخوام در این کار خیر شما و مسجدمون شریک باشم.خلاصه خودمو معرفی کردمو ایشون شناخت و منم بکارشون تو دلم غبطه خوردم.سپس دل قوی کرده و روندیم به سمت پایین شهر.توی راه هم استاد قاری منشاوی با صدای حزن انگیزش سوره شمس رو میخوند.گذاشتم هی تکرار بشه.دیروقت بود مثلا ساعت یک شب بود که رسیدم.توی راه اصلا نگاهمو از ایشون میدزدیدم.دلیلی نداشت بخوام گناه کنم.تو نگاه به نامحرم خیلی حساسم و اصلا بدم میاد نگاه کنم و معمولا سرمو میندازم پایین.القصه با غض بصر فراوان رسیدیم به محلشون.با اینکه دیر وقت بود ایشون اصرار داشتن که همون موقع پخششون کنیم.ایشون در میزد منم کیسه از صندوق عقب بیرون میووردم و میدادم به خونه ها.خونه ها تو کوچه های مختلف بودن و پیش هم نبودن.ولی کاملا معلوم بود که اون خانومه میشناختشون.و به هر کدوم یه کیسه بزرگ دادم و خانواده ها هم تشکر و دعای خیر همینجور پشت سر هم نثار میکردند.بعد که اون چهارده تا پونزده تا خونه رو خداوند توفیقم داد و پخش کردیم و آذوقه تموم شد.رسیدیم خونه خود اون خانومه که بعدها فهمیدم شوهرشون (بابای اون پسر کوچولو اه)در قید حیات نیستن.مادر پسر کوچولو اصرار داشت من کرایمو بگیرم بعلاوه مزد کمک کردن و تقسیم کردن کیسه ها رو بگیرم ولی منی که همیشه به خانومهای محجبه(چادری) کرایه رو تخفیف میدادم.ولی اینبار دیگه اصلا کرایه نگرفتم.بعدش هم یه آرامشی داشتم که نپرس.امیدوارم خداوند ازمون قبول کنه {ربنا تقبل منا انک انت السمیع العیم}

بسمه الحق

با سلام و ادب

یک روز از دانشگاه که بر می گشتم،کنار خیابان در یکی از صندوقهای بزرگ زباله شهرداری

یک پسر بچه ی 5-6 ساله را دیدم که توی آشغالها یک کیسه پیدا کرده بود و چیزی را از داخلش

در می آورد و می خورد،فکر کردم از سر بچگی اینکار را می کنه دستش را گرفتم آوردم بیرون

گفتم این چیه می خوری کثیفه!

خوب که توجه کردم یک کیسه برنج بود که بوی ترشیدگی می داد و...............

اینقدر بچه گرسنه بود که گویی گندیدگی غذا و بوی مشمئز کننده ی آن را هم نمی فهمید.

اسراف حرام است،غیر انسانی است،اسراف نکنیم.

پ.ن

زهرا خانم درود بر شما،به خاطر ایجاد این موضوع بسیار

خوب،الهی و انسانی.:Gol:

دوست دارم اینقد سرمایه داشتم تک تک خونه هایی که فقیر هستن رو کمک میکردم، من دلم خیلی حساسه نمیتونم این صحنه هارو تماشا کنم بغص سنگینی من رو میگیره، درود بر شما خانم زهرا که مارو بردی تو فکر

امام علی (ع) میفرمایند اسراف انواع مختلفی دارد و کمترین آن دور ریختن آبی است که پس از نوشیدن در ظرف باقی میماند.

ما چند وقت پیش رفته بودیم مهمونی خونه ی یک از اقوام نزدیک یخورده که گذشت ما زدیم اخبار نگاه کنیم (اخبار تلویزیون فکر کنم بیست و سی بود) همینطور که مشغول نگاه کردن بودیم یکدفعه یک چیز واقعا دلخراش دیدیم. آن هم گزارشی از چند تا از روستا های دور افتاده ی مازندران بود که آب آشامیدنی نداشتند . بندگان خدا هر روز پیرو جوان مرد و زن چند تا دبه و ظرف و ... میگرفتند دستشان و چندین کیلومتر راه می رفتند برای آوردن آب و این کار را آنقدر کرده بودند که دست هایشان بند بند شده بود . همه ی اعضای فامیل هم ناراحت بودند و هی میگفتد خداوند به این بیچاره ها کمک کنه و واقعا زندگی سختی دارند و ...
خلاصه این قضیه گذشت و یکی دو ساعت بعد شام را خوردیم و خانم های فامیل شروع کردند به شستن ظرف ها اما شیر آب گرم آشپزخانه ی این فامیلمان خراب بود آنها هم برای این که با آب گرم ظرف ها را بشورند شیر آب گرم دستشویی را تا ته باز کردند تا آب گرم شود و آب گرم به لوله ها بیاید . من هی بهشون تذکر دادم که بابا الان خودتون بودید که هی افسوس میخوردید که فلان روستا چه مردم بدبختی داره که حتی آب اشامیدنی هم ندارند پس چرا حالا که نوبت به عمل رسیده بجای صرفه جویی در مصرف آب بدتر مصرف آب را سه برابر کردید ؟ آنها هم گفتند ناچاریم ظرف ها را با آب گرم بشوییم من گفتم خب درست کردن شیر آب مگربیشتر از 15 دقیقه طول میکشد خب بگذارید یکی از مرد ها این شیر را درست کنند . اما گوششان بدهکار نبود من بار ها شیر آبی که هرز میرفت را بستم ولی آنها دوباره بازش کردند تا این که ظرف شستنشان تمام شد و به نظرم تقریبا 50 - 60 لیتر آب بدون کوچکترین استفاده ای به فاضلاب ریخت . و من یقین پیدا کرده ام که ما مردم ایران اکثرا فقط لب و دهنیم نه چیز دیگر موقع حرف زدن ده تا روحانی و استاد دانشگاه را میگذاریم توی جیبمان اما هنگام عمل کردن هیچ . هیچ هیچ
بیخود نیست که امام صادق (ع) میفرمایند (( الایمان بعمل )) و به راستی که ایمان بی عمل حاصل نمیشود .
پس بیاید ما هم همین حالا و از خودمان شروع کنیم و سعی کنیم بیشتر از آنکه حرف بزنیم عمل کنیم خواهیم دید که خیلی چیز ها عوض میشوند.
والسلام علی من اتبع الهدی

[="Navy"]همیشه آرزو داشتم انقدر پولدار باشم که بتونم همه فقرا رو بی نیاز کنم و فکر میکردم اونقدر بخشنده هستم که اینکار رو بکنم
چند وقت پیش توی مسجد پیرمرد کارگری اومد و کنارم نشست
وسایل کارگریش هم توی یک گونی برنج همراهش بود
با کلی خجالت و من من کردن سر حرف رو باز کرد
من از همون اول فهمیدم مشکل مالی داره
گفت صاحبخونش داره وسایلشو میریزه تو خیابون
خونش قلعه حسن خان تهران بود و اومده پاسداران شاید یکی دست تو جیبش کنه
قبل از نماز بود
گفت 370 تومن نیاز دارم
ینی یک خانواده لنگ 370 تومن بود که توی سرما نرن تو خیابون
گفت خجالت میکشم برم به امام جماعت بگم و مردم برام پول جمع کنن
کاش میشد یک نفر همشو کمک کنه
میتونستم همشو بهش بدم ولی فکر اینکه نکنه خودم نیاز پیدا کنم نگذاشت
درصورتی که بیشتر از 370 تومن در ماه آت و آشغال میخرم میخورم واسه باشگاهو تو راه خونه
ینی اون فقیرم نمیکنه این فقیر میکرد ؟
خلاصه با هزار کلنجار با خودم 150 تومن کمکش کردم . البته منتی نگذاشتم و عذر خواهی هم کردم که کمه
اونم رفت برای بقیش به امام جماعت رو زد و براش پول جمع کردن
داشت از خجالت آب میشد

سر نماز باز فکر اون 150 تومنی بودم که بهش دادم
بعد نماز نشستم تو ماشین . گریم گرفت
گفتم شروین خااااااااااااک تو سرت
اول واسه اینکه میتونستی همشو کمک کنی و نکردی و باعث شدی بره و به بقیه رو بزنه و شرمنده بشه
دوم واسه اینکه کل نماز فکر پولی بودی که کمکش کردی
پس چطور فکر میکنی اگر پولدار بشی هر فقیری رو ببینی مشکلشو حل میکنی ؟

اونجا بود که فهمیدم خیلی حقیر تر از اینی هستم که فکر میکنم[/]

با سلام و عرض ادب خدمت دوست عزیز و احترام

پاسخ به موضوع
این آسان است که تمام وقت و انرژی خود را روی آنچه که می‌خواهید و آنچه که دارید متمرکز کنید. تمرکز خودکار زمانی افزایش می‌یابد که با مشکلات فردی و شغلی زیادی مواجه می‌شوید. شما سرتان را پایین می‌اندازید و در مورد کارهایی که باید انجام دهید فکر می‌کنید، و سخت‌تر و سریع‌تر کار می‌کنید تا بدترین و بزرگ‌ترین مشکلات را از بین ببرید. شما ممکن است از دوستان و جامعه فاصله بگیرید و به آن‌ها بگویید زمانی که اوضاع بهتر شد پیش آن‌ها باز می‌گردید.

اما زمانی که یک روش متضاد را انتخاب کنید چه اتفاقی می‌افتد؟ زمانی که به دیگران کمک می‌کنید حتی نمی‌دانید دقیقاً چه چیزی برای بخشش دارید؟ این می‌تواند به شکل یک کار داوطلبانه در یک موسسه خیریه باشد یا کمک به یک همکار برای انجام سریع‌تر کارها.
تحقیقات بسیاری نشان داده است که کمک کردن و بخشیدن ارتباط شما را با دیگران بیشتر می‌کند و در نتیجه به روش‌های جدید زیستن و حتی طول عمر منتهی می‌شود.

[="Navy"]

فکر کنم با پولی که جمع شد از بین کلی آدم پولدار میتونست یک هفته دیگه نون خشک بخوره :Ghamgin:[/]

[="Navy"]توی کارگاه قبلی که کار میکردم یک راننده لودر داشتیم که همیشه ناهار از خونه سیب زمینی آب پز میاورد
و ناهار کارگاه رو میبرد خونه
میگفت دکتر گفته برنج و گوشت نخورم برام خوب نیست
یک روز پسر کوچکشو آورده بود کارگاه
همکارا ازش پرسیدن چرا اینقدر رنگ پسرت زرده ؟ مریضه ؟
گفت نه . چند ماهه نه گوشت تونستم بخرم نه میوه
بچه هام سوء تغذیه گرفتن
اونجا فهمیدیم چرا ناهار خودشو میبره خونه و خودش سیب زمینی میخوره
صاحب شرکت هم این قضیه رو فهمید ولی دریغ از اینکه حداقل حقوق خودشو که 4-5 ماه عقب بود رو پرداخت کنه[/]

مرسی زهرا تاپیک خیلی قشنگیه ادمو تحت تاثیر قرار میده

ولی به نظر من قبل این که به فقیرا کمک کنیم باید نوع رفتارمون رو بلد باشیم

چند بار دیدم آدمایی که دستشون به دهنشون رسیده با

یه فقیر یا یه کارگر همچین رفتار بدی داشتن و تحقیرش کردن که ....

بابای من رو این چیزا خیلی حساسه از بچگی بهمون یاد داده با آدمایی که از نظر مالی فقیرن خوب رفتار کنیم

یه کارگری بود که تو خونه یکی کار میکرد بی چاره رو اونقدر تحقیر کرده بودن که وقتی اومد آپارتمان ما رو تمیز کنه

بابام بهم گفت برو بهش بگو بیاد میوه و چایی و شیرینی بهش بده تا خستگیش رفع شه

وقتی اومد خونمون نشست رو زمین

یعنی خجالت کشید پشت میز رو صندلی بشینه

خیلی ناراحت شدم

سعی کردم با رفتار عادیم سعی کنم رفتار بد بقیه رو از دلش در بیارم و موفق هم شدم

خواهش میکنم با ادمای فقیر رفتار مناسبی داشته باشیم

اونا هم مثل همه آدمای دیگه با شخصیت هستن

سلام
به نظرم یه کاری که هنوز بین خانواده ها جا نیفتاده کمک به فقراست
یه شیوه ی قدیمی ای وجود داره که من خودم از بچگی این کارو میکردم و حالا نمیدونم به درد میخوره یا نه (البته فکر کنم اکثرتون این کارو بکنید ولی میگم که شاید یکی بلد نباشه و یاد بگیره)
این شیوه خیلی پر خرج نیستش،یعنی تنها نیازش یه قلک یا کیسه یا یه چیزیه که پول بشه توش گذاشت(من که خودم بیست ساله یه قلک دارم هنوز از همون استفاده میکنم)
توی زندگی خیلی پیش میاد یه پولی ته جیبمون مونده باشه و ما باهاش کاری نداشته باشیم و بخوایم بریم باهاش آت و آشغال بخریم(من خودم که هر وقت از دانشگاه یا باشگاه یا سرکار میام هی میرم از مغازه یه بیسکوییتی شکلاتی چیزی میگیرم) خب به نظرم بهتره که یه ذره مقاومت کنیم و اون پول آت و آشغال ها رو به جاش بریزیم توی اون قلک،توی آخر ماه پول های اون قلک رو دربیاریم و بدیم فقرا...
آره میدونم ممکنه کم به نظر بیاد،ولی اولا که همین مقدار کم برای فقرا خیلی حساب میشه،دوما هم که اگه این رفتار رو بین همه ی نزدیکان تون رواج بدید،آخر ماه یه مبلغ پول زیادی جور میشه،برای مثال بنده خودم به صورت تفریحی چندجا تدریس میکنم و هر مدرسه ای که تدریس میکنم ده بیست نفر رو مشتاق این کار کردیم و بجز اون این عادت توی همه ی همکار ها و دوست هام هم هستش،بعدش آخر ماه معمولا همه میان پول قلک هاشون رو میذارن روی هم و به جز اون یه پولی هم هرکس میذاره روش(که جمع این پولا مبلغ خیلی زیادی هم میشه)،میریم باهاش کار های مختلفی میکنیم(مثلا میبریمش میدیم نیازمندان،یا موسسه ی محک،یا...)
اگه شما هم این کار رو بین خودتون و اطرافیانتون رواج بدید کمک خیلی بزرگی میشه به کسایی که نون شب ندارن بخورن

سلام
ممنون که این موضوع رو مطرح کردید.:Gol:
خوش به حالت که از این دغدغه ها داری:ok:
کاش به اطرافمون بیشتر دقت میکردیم.......

حضرت علی علیه السلام در مورد علل فقر می فرمایند:
ان الله سبحانه فرض فی الاموال الاغنیاء اقوات الفقراء فما جاع فقیر الا بما منع به غنی والله تعالی سائلهم عن ذالک ( نهج البلاغه، حکمت 328. )
همانا خدای سبحان روزی فقرا را در اموال سرمایه داران قرار داده است، پس فقیری گرسنه نمی ماند جز به کامیابی توانگران و خداوند از آنان درباره گرسنگی گرسنگان خواهد پرسید

[=arial]سلام
واقعا تحت تاثیر قرار گرفتم :Sham:

اسراف چیست؟
«اسراف‏» به معنی تجاوز از حد در کاری است که انسان انجام می‏دهد ولی غالبا این کلمه در مورد هزینه‏ها و خرجها گفته می‏شود. از قرآن به خوبی استفاده می‏شود که اسراف نقطه مقابل تنگ گرفتن و سختگیری است.
« راغب اصفهانی می‏گوید: «السرف تجاوز الحد فی کل فعل یفعله الانسان‏؛ اسراف به معنی تجاوز از حد و معیار در هر کاری است که از انسان سر بزند"، گرچه استعمال آن در موارد زیاده‏روی در انفاق مال بیشتر است و گاهی به خروج از اعتدال در مقدار خرج مال و زمانی هم به چگونگی بذل مال و مورد آن اطلاق می‏شود.
امیرالمؤمنین علیه السلام می‌فرماید: مافوق الکفاف، اسراف (1) بالاتر از کفاف، اسراف است....یعنی هرکس موظف است از مال خود به انداز? کفافش خرج کند.
کفاف آن مقدار از مال را گویند که برای هزین?زندگی انسان وخانواده اش درحد اعتدال کفایت کند،بنا براین خرج کردن بیش از آن اسراف است.
معیار اسراف
احادیثی از حضرت امام صادق(ع) نقل است که در مورد اسراف به اصحاب می‏فرمایند: کمترین حد اسراف این است لباسی را که بیرون خانه برای حفظ آبرو می‏پوشی در داخل خانه نیز بپوشی یا باقیمانده آب و غذا را که در ظرف می‏ماند دور بریزی و یا خرما را خورده و هسته آن را دور اندازی. (2)
در بعضی از احادیث آمده است که در هنگام وضو گرفتن باید مواظب باشیم که دچار اسراف نشویم و مقدار یک مد (معادل سه چهارم لیتر) آب برای وضو کفایت می‏کند.
نیز در ذیل آیه شریفه 31 سوره اعراف: «کلوا و اشربوا...» احادیثی از حضرت امام صادق(ع) نقل شده که از آن جمله این حدیث است :
«مال و ثروت از آن پروردگار است که آن را نزد مردم به امانت گذاشته است و به آنها اجازه فرموده که در حد اعتدال و میانه‏روی بخورند و بیاشامند و لباس بپوشند، و نکاح کنند، مرکب سواری داشته باشند و افزوده آن را به فقرای مؤمن ببخشند و بدین‏وسیله اختلافات طبقاتی را از بین ببرند و... کسی که این‏گونه عمل می‏کند، آنچه را که می‏خورد و می‏آشامد، اعمالش مباح است و نکاح او و استفاده از مرکوبش نیز حلال می‏باشد اما کسی که از این حد تجاوز کند بر او حرام است. اسراف نکنید که خداوند مسرفان را دوست ندارد".(3)
به دلیل این‏گونه احادیث و یا به دلیل نهی صریح قرآن (لاتسرفوا) اسراف و تبذیر نوعی حریم‏شکنی و عصیان در برابر امر پروردگار و از گناهان کبیره محسوب می‏شود.
در حدیثی دیگر می‏فرماید: «کسی که چیزی را در غیرطا عت‏خدا انفاق کند،اسرافکار است و کسی که در راه خدا چیزی را انفاق کند،میانه رو است. (4)
بذل و بخشش اگر به قصد و نیت الهی نباشد حکم اسراف را دارد.
آن قسمت از مخارج و هزینه‏هایی که با موقعیت اجتماعی و شؤون زندگی انسان سازگار است،میانه روی و تقدیر معیشت است اما آنچه از این مقدار تجاوز کند، اسراف و زیاده‏روی است و موجب غضب پروردگار خواهد بود.
شاید نتوان معیار و مقدار معینی برای اسراف در نظر گرفت. بلکه اسراف مفهومی است که در افراد مختلف و اوضاع گوناگون و اجتماعات مختلف مصادیق متفاوت و مختلفی می‏یابد، مثلا ممکن است پوشیدن لباس و یا خوردن غذایی خاص در شرایطی که در جامعه نیازمند و محتاج وجود ندارد اسراف نباشد اما همان پوشاک و خوراک در جامعه‏ ای فقیر و یا زمانی خاص زیاده‏روی و اسراف محسوب شود.
پی‌نوشت‌ها:
1. آمدی، غرر، ج 6، ص 2712، ش9465.
2. محمدی ری شهری، میزان الحکمه، ج 4، ص 448.
3. تفسیر البرهان، ج 2، ص10.
4. همان، ص416.

[="Navy"]سایت کمیته امداد هم کمک انلاین داره و حتی میتونید انتخاب کنید به فقیر کدام شهر کمک پرداخت بشه[/]

بسمه الحق

با سلام

در کمک به نیازمندان باید از اولی القربی،یعنی خویشان و آشنایان شروع کرد

اگر در فامیل نیازمندی وجود دارد اولویت کمک به اوست،سپس همسایه أرجح

است و به همین ترتیب.

سلام علیکم

به نکته خیلی مهمی اشاره فرمودید. متاسفانه یکی از تنگ نظریهایی که در بعضی از خانمهای محترم و مومن دیده میشود همین است که با وجود تمکن مالی ، از اینکه همسر یا حتی پدرشان به خانواده و نزدیکانش کمکی میکند مثلا" برای امر ازدواج خواهر و برادر یا کمک هزینه به پدر و مادر، برای ایشان اینکار بسیار گران میاید تا جاییکه حتی کینه آنها را به دل میگیرند.

قرآن کریم میفرماید:[=arial]

وَءَاتِ ذَا الْقُرْبَی حَقَّهُ وَالْمِسْكِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ وَ لَاتُبَذِّرْ تَبْذِیراً.

حقّ خویشاوند و بیچاره و در راه مانده را ادا كن و هیچ گونه ریخت و پاش و اسرافی نكن

یعنی هر کسی باید اول حق نزدیکانش را ادا کنند تا ایشان به فقر و خواری گرفتار نشوند.

اشتباه است بعضیها فکر میکنند همه درآمدی که دارند فقط به خود و زن و فرزندانشان تعلق دارد.

خیر چنین نیست از ریال ریال این درآمدها سوال میشود که از چه راهی به دست آمده و در چه راهی خرج شده . آیا حق خدا را پرداخته اند یا خیر.

یکی از نشانه های متقین آنست که در اموالشان برای سائلان و محرومان حقی معین میباشد. وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿۱۹﴾

[="Tahoma"][="Black"]به نام خدا
سلام

مگه ما فقير داريم؟
پس چرا 720 تن سيب زميني رو دفن كرديم؟
فقير نداريم كه دفن كرديم ديگه!
فقير داريم؟
نداريم.[/]

گاهي استاندارد هم اسراف است.و استاندارد هم اگر از حد خوش بگذرد تجمل ميشود،بسياري از كالاهاي بدون استاندارد را هم ميشود به اندازه كالاي استاندارد مصرف كرد.
گاهي اصلا نيازي به خريد نداريم و با خلاقيت مي توانيم برخي وسايل مورد نياز را خودمان بسازيم و بازيافت كنيم.
ميشود در بالكن پاسيو يا تراس منزل ميوه سبزي صيفي جات حبوبات و... كاشت يا حتي گلخانه اي هرچند كوچك احداث كرد و به همسايه فقير كمك كرد.
اگر بخواهيم فقرا كمك كنيم هركس با فن و هنري كه بلد است مي تواند البته اگر بخواهيم...

[="Navy"]

سلام علیکم
نکته ی بسیار مهمی است،در روایتی دیدم که اگر در نزدیکان انسان فقیر و محتاجی باشد صدقات و کمک های او به دیگران مقبول واقع نخواهد شد.(اگر روایتش را مجدد یافتم قرار خواهم داد)

این مطلب هم نکته ی بسیار مهم و به جایی ست.به شخصه در سالهای فعالیتم در قسمت تلفنی مرکز ،بارها شاهد این موضوع بوده ام.حتی وقتی از این خانمها سوال می کردم آیا همسرت برای شما از خوراک و پوشاک و تفریح و زیور آلات چیزی کم گذاشته که از کمکش به مثلا والدینش ناراحت می شوید؟ با کمال تعجب می گفتند نه!!!! ولی خب دوست نداریم این کار را بکند. برخی هم می گفتند خانواده ی شوهرم پر رو می شوند!!!!!!
عجبا از این نفس و حیله هایش............

سوال دوم:
گاهي افرادي را مي بينيم كه دروغ ميگويند. مثلاً طرف خود را محتاج نشان ميدهد و وقتي پول مورد نظرش را به او ميدهي ، مي بيني فردا دوباره در همان محل دارد طلب كمك مي كند!
اينجا آدم مي ماند كه چه كند؟! نه از بابت كمك و پول دادن ، بلكه از اين جهت كه مي خواهي مطمئن بشوي پولت به دست نيازمندِ واقعي برسد ، نه افراد كلك باز

البته يك راهي هست اينكه به موسساتي كه دوستان گفتند كمك كنيم. مثل محك يا كميته امداد
ولي خب گاهي يك نفر از تو كمك ميخواهد و نميشود با اين فكر كه بعداً به موسسه كمك ميكنم ، آن شخص را رد كني (من كه دلم نمي آيد)
از طرفي مطمئن هم نيستي راست ميگويد كه نيازمند است يا نه
بهترين راه حل در اين شرايط چيست؟

بسمه المعطی

با سلام

البته از کارشناسان محترم سؤال فرمودید امّا جسارتا و با اجازه از محضرایشان،عرض کنم این مورد سؤال بنده هم بود

بالاخره به این نتیجه رسیدم که اگر بخواهیم به آیه شریفه:"فأما السائل فلا تنهر" عمل کنیم و یقین هم نداریم شخص سائل

مستحق است یا نیست،بهتر است کمک ناچیزی بشود،تا به دستور آیه عمل کرده باشیم.

سلام علیکم و رحمة الله
شرایط یکسانی ترسیم نکرده اید لذا اینجا اقوام اولویت ندارند چون بحث نیازهای اولیه یک انسان مطرح است.
اگر مثلا غریبه ای و آشنایی هر دو برای اجاره خانه نیاز به کمک داشتند اولویت با آشناست.
البته اگر بتوانید بهتر است از دیگران نیز برای کمک به آن نیازمند یاری بخواهید، در واقع با آبروی خود به کمک نیازمندی رفته اید که بسیار بسیار ارزشمند است.

سلام علیکم و رحمة الله
بنده با استناد به دو روایت که سابقا دیده ام (متاسفانه نتوانستم روایات را پیدا کنم ولی می توانید با اعتماد به حقیر به این روایات عمل کنید) اینگونه عمل می کنم.
در روایتی هست که اگر به نیازمندی کمک کردی که در واقع نیازمند نبود باز اجر خودت را برده ای.(یعنی در تشخیص دچار اشتباه بشوی ،جزای نیت خیرت را خواهی برد).
در روایت دیگری نیز از رسول خدا صل الله علیه و آله چنین نقل شده است که اگر سائلی به شما مراجعه کرد و ندانستی که راست می گوید یا دروغ ،اگر دلت برایش سوخت کمکش کن و اگر نسوخت می توانی کمک نکنی.
بنده به این روایت عمل می کنم و در واقع دل ملاک قرار گرفته و چون دستور معصوم است می توان بدان عمل کرد.
موفق باشید.

https://telegram.me/seyedmajidhosseini58/443

عکس بالایی لینک یک نوزاد است _ و یا بهتر بگوییم بود _ که از سوء تغذیه رنج می برد و به دلیل اور دوز بالای مواد مخدر مرد .
نوشته زیر را از سید مجید حسینی در این باره بخوانید .

شب تلخ قبل ، درمورد نوزاد معتاده شده چهارماهه نوشتم ، كه بخاطر اور دوز مواد مخدر ، جهان رنج ما را ترك كرد ؛ هرچند قلمم مقابل سوالاتي كه او برايمان ساخت شكسته ؛ اما مردمان نازكي ، بسيار نوشتند كه چرا اينطور شد و تقصير كيست اين فاجعه تكاندهنده ، گويا رؤياي ما چندي يكبار اينگونه مي شكند وتا كرانه هاي سخن از سردردمحض گفتن ، پيش مي رويم ؛ عده اي گفتند ، مادرش يا والدين اش مقصرند ، كثيفند ، نحس اند ، خودخواهند، بي غيرتند، بي عاطفه اند ؛ عده اي فقر فرهنگي را عامل اين مصيبت شمردند ، ديگراني ، سيستم ، دولت ، بي عدالتي اجتماعي و مجموعه هاي بالادست را مقصر دانستند و ديگراني ، خود را كه به درد محرومان سر شده اند ؛ من نمي گويم ، اين حرف ها درست نيست ، هركدام ريشه اي در امر واقع دارد ؛ اما واقعي تر اينست ، كه اين نوزاد و صدها كودكي كه در رنج در اين جامعه بدنيا مي ايند ، بايد رنج بكشند و با درد خو كنند زيرا كه اين جامعه انقدر پيشرفت نكرده كه بتواند سهم حداقلي از رفاه به انها بدهد ، جامعه پيشرفته ، فقير كم دارد ، اموزش فرهنگي و تربيتي بالاتر دارد ، سواد اجتماعي و مشاركت جمعي بيشتر دارد ، پس بچه هاي دردكشيده اش كمترند ؛ هيچ جامعه اي هم پيشرفت نمي كند مگر اينكه مردمانش بي دريغ كار كنند ، زياد كار كنند و توليد كار ومحصول كنند ، ما صبح تا شب مستقيم و غير مستقيم پول نفت سر كشيم ، كار مفيد نمي كنيم ، انوقت مي رويم ، غذا و اب و نان ، به مردم محرومي مي دهيم ، كه از بيكاري و تنبلي ما به اين وضع اسفناك افتاده اند ، اسم اين منت اب و دان را هم مي گذاريم : عدالت ؛ حق اين ادم ها اينست كه با يك اقتصاد توليدي كار داشته باشند ، نه اينكه منت بگذاريم و سيرشان كنيم ؛ اقتصاد توليدي هم از سر كار كردن بي دريغ و درستكارانه تك تك احاد جامعه در مي ايد ، نه از استخدام در سيستم نفتي دولتي ؛ خوب كار نمي كنيم ، مهارت نداريم ، توليد با كيفيت نمي كنيم ، تك تك مان از زير كار در رو و دنبال ميانبرهاي كمتر كار كردنيم ؛ انوقت هر بديختي هم هست مال مديريت دولت است؛ بقيه من مي گويم : عدالت بدون پيشرفت عدالت نيست ؛ منت گذاشتن سر مردم محروم است من مي گويم : مت تا كار و كار و كار حقيقي نكنيم با پول نفت وضع بدبخت هاي جامعه بهتر نمي شود ، من مي گويم ؛ انها كه از دست رفته اند هيچ ، نگذاريم انها كه هنوز از ست نرفته اند خراب و ضايع شوند ؛ من مي گويم : به خود اييم ؛ مي شود؟