جمع بندی آیا خداوند بی نهایت است؟ چگونه؟

با سلام خدمت شما دوست گرامی
اگر انسان خدا را درست بشناسد و معنای خدا را همان گونه که هست درک کند خدا را نامحدود خواهد یافت.

خدا وجودی است که همه به او نیاز مند اند و او به هیچ کسی نیازمند نیست. این خدایی است که ما می شناسیم و قبول داریم.
این خدا باید همه کمالات را داشته باشد و هیچ نقصی در او راه نداشته باشد . چرا که اگر یک کمالی را نداشته باشد و یا یک نقصی داشته باشد ناقص خواهد بود و نیازمند به غیر خواهد شد. و کسی که به دیگری نیازمند باشد خدا نیست.

پس خدا همه کمالات را دارد و هیچ نقصی ندارد و در وجود و کمالات هیچ حد و حصری ندارد و بی نهایت است.
اما این بی نهایت بودن به چه معناست به معنای یک موجود خیلی بزرگ است که همه زمین و آسمان را پوشانده باشد؟؟
نه! خدا جسم نیست که جایی را پر کند ابعاد داشته باشد بلکه وجود او مجرد و فرای ماده و جسم است. و وجود مجرد بالاتر و بر تر از وجود ماده است و بر آن احاطه و سیطره دارد و خدا همه جا هست و هیچ جایی از او خالی نیست اما مکان دار نیست .
مثال می زنم : روح انسان در کجای جسم انسان است؟ آیا در سر اوست یا پای او چقدر ابعاد دارد؟
روح اصلا بعدی ندارد چون مجرد است . بر تمام بدن و اعضاء احاطه دارد و هیچ جایی از او خالی نیست.

پس خدا چون خداست و دارای همه کمالات و مبرای از نقص هاست بی نهایت است و حدی ندارد و این بی نهایت بودن او در ماده نیست چون خدا مجرد است ولی بر ماده سیطره و احاطه دارد.

با سلام این که می گوییم خدا بی نهایت است پس باید همه زیر مجموعه های خود را داشته باشد به چه معنایی ؟ به این معنا که تمامی کمالات آنها را به نحو اکمل و اتم دارا است نه این که همه آنها را با نواقصشان دارا باشد. حتی در عالم ریاضی هم اگر می گوییم عدد 100 عدد 90 را هم در بر دارد 80 را در بر دارد و الی آخر به این معنا نیست که عدد 100 نواقص 11 را هم در بر داشته باشد (نواقص 11 یعنی این که از 12 کوچکتر است از 13 کوچکتر است) و یا این که 100 تمام ویژگی های 11 را هم در بر داشته باشد(به این معنا که مثلا اگر خصوصیت 11 این است که بین دو عدد 12 و 10 واقع شده و یا اگر فرد است و یا این که عدد اول است و یا... بگوییم صد هم این خصوصیات را دارد بلکه کمالات و دارایی های 10 در 100 هم می باشد نه نواقص و ویژگی های ماهوی آن)
در مورد خدا هم همین را می گوییم خدا تمام کمالات مخلوقات را دارد ولی این گونه نیست که مخلوقات با تمام نواقصشان و محدودیت های شان جزء خدا باشند بلکه آنها مخلوقات خدا و تجلیات و افعال اویند و به خاطر عینیتی که در عالم ماده پیدا کرده اند محدود به حدود و نواقص ماده شده اند و این نواقص ماده و ویژگی های مادی اشیاء در خدا نمی باشد.
به تعبیر امام علی(ع) : «داخل فی الاشیاء لا بالممازجة و خارج عن الاشیاء لا بالمباینة»

ما مخلوق خدا هستیم و خدا همه کالات ما را داراست.

خدا خالق ماست و چون در این مخلوق خاص(یعنی انسان ) عقل قرار داده است که بتواند با آن اراده کند و فعل اختیاری انجام دهد برای این که به راه صحیح برود(فرض این است که انسان اختیار دارد و می تواند راه درست یا غلط برود) به او دستور و امر و نهی می کند خدا عالم به فعل خود و مخلوق خود است و صلاح او را بهتر از همه می داند پس به او امر و نهی می کند

رابطه بین ما و خدا یک ارتباط دو سویه است(نزدیک بودن یا دور بودن بین ما و خدا هم این گونه است) یک سوی آن به ارتباط خدا و نزدیکی خدا به بندگانش بر می گردد که خدا می فرماید من از رگ گردن به شما نزدیک تر هستم چرا که خدا خالق ما است و بین فعل و فاعل هیچ جدایی نیست اما یک سوی دیگر این ارتباط به ما بر می گردد چون ما صاحب عقل و فهم و اراده و اختیار هستیم یک ارتباطی هم ما با خدا داریم که بسته به افراد مختلف این رابطه مختلف است برخی مانند پیامبران آنقدر رابطه شان با خدا نزدیک است که دستورات را مستقیم می گیرند و برخی دیگر چون رابطه شان ضعیف است باید توسط فرد پیامبر آن را دریافت کنند.

با سلام
عرض شد که واجب الوجود شامل کمالات ما هست اما نواقص ما را ندارد اگر منظورتان این است بله
اما اگر می خواهید بگویید اراده ما را هم شامل بشود باید در بحث جبرو اختیار بحث آن بشود که مختصر آن این است که خدا اراده کرده است که ما افعالمان را از روی اراده انجام دهیم پس فعل ما فعل خداست. و اراده ما هم فعل خداست.

این جمع اعداد هم خودش بحثی است آیا شما 90 را که جزء 100 است با 100 جمع می کنید یا 90 جدای از 100 را. این مساله یک کم دقیق است ما در جمع دو عددد مجزا را با هم جمع می کنیم نه این که او عدد در دل هم را . از همین جاست که می توانیم وجود انسان نسبت به خدا را به عدد تشبیه کرد اگر کمالات آن را در نظر بگیریم عدد بزرگتر آن را شامل می شود و اگر آن را عدد مستقلی فرض کنیم قابل جمع است.
البته مقال از یک جهت مقرب و از صد جهت مبعد است .

این جزء بودن را قبلا توضیح دادیم که به چه معناست. به معنای شمول بر کمالات نه این که وجود مستقلی با نواقص فرض شود و بعد بگوییم جزء خداییم.

با سلام
نه درست نیست.
چرا که خدا ما را خلق کرده است و این خلق کردن ما توسط خدا به نحو تجلی است و صفات خدا متجلی می گردد و ما خلق می شویم و این خلق به نحو امور مادی نیست که چون چیزی را خلق می کنند قسمتی از آن جدا شود و چیزی به وچود بیاید که آن مخلوق و مولود قسمتی از آن خالق باشد مثل نور خورشید که چون چیزی به اطراف می رساند از حجم خودش کم می شود.
خلقت خدا به نحو تجلی و خلق به نحو افاضه است که با این که چیزی به دیگران می دهد از خود آو کاسته نمی شود پس آن غیر جزئی از خدا نیستند.
مثالی که در این مقام برای تقریب ذهن می زنند مثال تصویر ذهنی انسان است وقتی شما در ذهن خود تصویر یک کلبه را می آفرینی با مشخصات خاصی آیا این کلبه جزء وجود شماست و یا خارج از وجود شما. آیا این تصویر که خود وجودی در عالم است و دارای صفات کمالیه وجودیه است جزئی از صفات کمالیه وجودیه شماست و اگر از ذهن شما محو شود جزئی از کمالات شما از بین می رود و شما ناقص می گردید یا نه! شما خالق آن هستید و کمالات شما باعث خلق آن موجود شده است و او هر چه دارد از شما ست ولی کمالات او جزوی از کمالات شما نیست بلکه مخلوق شماست.

اراده ما اراده خدا نیست. بلکه خدا اراده کرده است که فلان انسان اعمال خود را با اراده انجام دهد و در مورد انجام آن فعل خاص که شما اراده کرده اید و فلان کار انجام شده است این کار عین اراده خداست.

بحث جزئیت نیست بحث مراتب است . صفات کمالیه جزئی از صفات کمالیه خدا نیست بلکه مخلوق اوست تجلی اوست. که این را در مثال تصویر ذهنی توضیح دادیم.
این که آیا ما جزئی از خدا هستیم(کمالات ما) یا خارج از خدا هستیم را قبلا با روایات مفصل توضیح داده بودیم

ما جزئی از خدا نیستیم.

اول این که خدا بسیط محض است و مرکب از چیزی نیست
ثانیا ما جزء خدا نیستیم
ثالثا وجود و کمالات ما مخلوق خدا و در طول خدا به طولیت معلول به علت است و برای توضیح آن برخی حکما به تشکیک مراتب وجود تمسک کرده اند به این معنا که وجود دارای مراتبی است و یک وجود بسیط و کامل داریم که او خداست و مراتب پایین تر از آن به شدت و ضعف ناقص و کامل تر خواهند بود.

وحدت وجود و مباحث آن کمی سخت و برای اذهانی که فلسفه را به طور کامل نخوانده و مباحث عرفانی و اصطلاحات آن را نمی دانند (خودم را عرض می کنم) رهزن است و گاهی موجب اختلاط مباحث و ادعاهای واهی شده است .
اما در باره این جمله عرفا همان مطلبی است که قبلا هم عرض کردیم که عرفا قائل به وحدت وجود هستند و می گویند وجود حق و کامل و بدون شوب و نقص فقط وجود الله است و بقیه جلوات و مظاهر آن هستند و هر کدام سهمی از وجود دارند و به ماهیات آمیخته اند و آنها نمودی از بود هستند.

نه این گونه نیست.
من بالوجدان می یابم که هستم و وجود دارم
و با ادله عقلی یقین آورم می یابم که خدایی هست و بهت و محض و بدون هر گونه ترکیبی است.
اما باید در چگونگی بودن خودمان نسبت به خدا یک تحلیل مناسبی را ارائه کنیم که هر کدام از متکلمین و فلاسفه و عرفا یک تحلیل برای آن ارائه کرده اند متکلمین بدون ورود به حوزه وجود و ماهیت می گویند ما مخلوق خدا و قائم به ذات خدا به قیام صدوری هستیم و ما از خدا صادر (خلق) شده ایم
فلاسفه می گویند تشکیک وجود : خدا وجود علی الاطلاق و محض است و یکی از خصوصیات وجود ذو مراتب بودنش است و مخلوقات مراتب آن وجود هستند بدون این که ترکیبی و جزئیتی پیش آید
و عرفا می گویند وحدت وجود که وجود اصیل و حقیقی خداست و بقیه مخلوقات نمود های این بود و تجلیات این وجود هستند مانند تصویری که از حقیق در یک آینه شکسته می افتد.

با تحلیل های ارائه شده تناقضی بین بسیط بودن و جامع و واجب الوجود بودن خدا و بین وجود داشتن مخلوقات نخواهد بود یا قیام صدوری متکلمین یا تشکیک وجود فلاسفه و یا وحدت وجود و کثرت تجلیات مرآتی عرفا.
پس ما نه جزئی از واجب الوجود هستیم و نه واجب محدود و مرکب است و نه این که ما وجود نداشته باشیم بلکه ما وجود داریم خدا هم بسیط کامل و واجب است فقط باید تحلیل درست را که اتخاذ کرد.

سوال:
آیا خداوند بی نهایت هستش یا نه ؟ اگر هستش این بی نهایت بودن به چه شکلی هست ؟
هم بر اساس قوانین ریاضی اگر خداوند بی نهایت باشد، باید شامل تمام زیر مجموعه های خود نیز باشد، بنابراین خداوند میتواند شامل مجردات و مادیات نیز شود اما محدود به آن نیست، بنابر این ما نیز بخشی از خداوند هستیم، حال سوال من این است اگر چنین است و ما جدا از خداوند نیستیم چه لزومی دارد ما از بخش دیگری از وجود خودمان دستور بگیریم و یا اگر بر خلاف خواسته آن عمل کنیم مجازات شویم ، چرا که خواسته ما نیز، جزئی از خواسته های خداوند است، علاوه بر این خداوند چه نیازی به گرفتن ارتباط خارج از وجود ما دارد در حالی که از رگ گردن نیز به ما نزدیکتر است ؟

جواب:
اگر انسان خدا را درست بشناسد و معنای خدا را همان گونه که هست درک کند خدا را نامحدود خواهد یافت.

خدا وجودی است که همه به او نیاز مند اند و او به هیچ کسی نیازمند نیست. این خدایی است که ما می شناسیم و قبول داریم.
این خدا باید همه کمالات را داشته باشد و هیچ نقصی در او راه نداشته باشد . چرا که اگر یک کمالی را نداشته باشد و یا یک نقصی داشته باشد ناقص خواهد بود و نیازمند به غیر خواهد شد. و کسی که به دیگری نیازمند باشد خدا نیست.
پس خدا همه کمالات را دارد و هیچ نقصی ندارد و در وجود و کمالات هیچ حد و حصری ندارد و بی نهایت است.
اما این بی نهایت بودن به چه معناست به معنای یک موجود خیلی بزرگ است که همه زمین و آسمان را پوشانده باشد؟؟
نه! خدا جسم نیست که جایی را پر کند ابعاد داشته باشد بلکه وجود او مجرد و فرای ماده و جسم است. و وجود مجرد بالاتر و بر تر از وجود ماده است و بر آن احاطه و سیطره دارد و خدا همه جا هست و هیچ جایی از او خالی نیست اما مکان دار نیست .
مثال می زنم : روح انسان در کجای جسم انسان است؟ آیا در سر اوست یا پای او چقدر ابعاد دارد؟
روح اصلا بعدی ندارد چون مجرد است . بر تمام بدن و اعضاء احاطه دارد و هیچ جایی از او خالی نیست.

پس خدا چون خداست و دارای همه کمالات و مبرای از نقص هاست بی نهایت است و حدی ندارد و این بی نهایت بودن او در ماده نیست چون خدا مجرد است ولی بر ماده سیطره و احاطه دارد.
این که می گوییم خدا بی نهایت است پس باید همه زیر مجموعه های خود را داشته باشد به چه معنایی ؟ به این معنا که تمامی کمالات آنها را به نحو اکمل و اتم دارا است نه این که همه آنها را با نواقصشان دارا باشد. حتی در عالم ریاضی هم اگر می گوییم عدد 100 عدد 90 را هم در بر دارد 80 را در بر دارد و الی آخر به این معنا نیست که عدد 100 نواقص 11 را هم در بر داشته باشد (نواقص 11 یعنی این که از 12 کوچکتر است از 13 کوچکتر است) و یا این که 100 تمام ویژگی های 11 را هم در بر داشته باشد(به این معنا که مثلا اگر خصوصیت 11 این است که بین دو عدد 12 و 10 واقع شده و یا اگر فرد است و یا این که عدد اول است و یا... بگوییم صد هم این خصوصیات را دارد بلکه کمالات و دارایی های 10 در 100 هم می باشد نه نواقص و ویژگی های ماهوی آن)
در مورد خدا هم همین را می گوییم خدا تمام کمالات مخلوقات را دارد ولی این گونه نیست که مخلوقات با تمام نواقصشان و محدودیت های شان جزء خدا باشند بلکه آنها مخلوقات خدا و تجلیات و افعال اویند و به خاطر عینیتی که در عالم ماده پیدا کرده اند محدود به حدود و نواقص ماده شده اند و این نواقص ماده و ویژگی های مادی اشیاء در خدا نمی باشد.
به تعبیر امام علی(ع) : «داخل فی الاشیاء لا بالممازجة و خارج عن الاشیاء لا بالمباینة»
امام درباره رابطه ما با خدا و دستور گرفتن ما از خدا:
رابطه بین ما و خدا یک ارتباط دو سویه است(نزدیک بودن یا دور بودن بین ما و خدا هم این گونه است) یک سوی آن به ارتباط خدا و نزدیکی خدا به بندگانش بر می گردد که خدا می فرماید من از رگ گردن به شما نزدیک تر هستم چرا که خدا خالق ما است و بین فعل و فاعل هیچ جدایی نیست اما یک سوی دیگر این ارتباط به ما بر می گردد چون ما صاحب عقل و فهم و اراده و اختیار هستیم یک ارتباطی هم ما با خدا داریم که بسته به افراد مختلف این رابطه مختلف است برخی مانند پیامبران آنقدر رابطه شان با خدا نزدیک است که دستورات را مستقیم می گیرند و برخی دیگر چون رابطه شان ضعیف است باید توسط فرد پیامبر آن را دریافت کنند.