شوخ طبعی‌ها و حکایات طلبگی: آخوند فقط حاج فتح الله لا غير (فردا همه مهمون من)

دوستان سلام

دقیقا، چرا جایی می روید که سلامتی به خطر بیفتد آن هم بعد از سالیان دراز، پرهیز؟؟!!
تشریف ببرید دریا، خانواده هم فیض ببرند

علی علی

آیا شنیده اید که بعضی ها به جهت بی سلیقه بودن :
ذره به کرمان ، گز به اصفهان ، سوهان به قم ،
سوغات می برند ؟
اگر نشنیده اید این یک نمونه اش است :
تقدیم به حامی عزیز :

یک روانشناس بالینی گفت: هیچ چیز به اندازه شوخی "یخ" یک رابطه را باز نمی‌کند.

او در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه شوخ طبعی یک مهارت برای برقراری ارتباط صمیمانه با دیگران است، اظهار کرد: شوخ طبعی و خنده مزایای بسیاری دارد و تحقیقات نشان می‌دهد که خوش‌رویی و شوخ طبعی در محل کار کمک می‌کند تا شرایط دشوار را آرام‌تر کنیم و استرس ناشی از شغل را کاهش دهیم.

وی با بیان اینکه لازمه شوخ طبعی و بذله‌گویی رعایت حریم‌ها و نشکستن ضوابط شخصیتی است، افزود: یک فرد بذله‌گو و شوخ‌طبع در برخورد با طرف مقابل نوع بیان و تناسب شوخی را رعایت می‌کند چراکه در غیر این صورت ممکن است یک شوخی منجر به تخریب روابط نیز شود.

این روانشناس بالینی با اشاره به اینکه شوخ طبعی و بذله‌گویی از مهم‌ترین راهکارهای بهسازی ارتباط است، اضافه کرد: در صورتی که در یک جمع دوستانه افرادی باشند که تا حدودی در برخورد با دیگران احساس راحتی نمی‌کنند و شخص شوخ طبع در آن جمع حضور داشته باشد جمع احساس خوشی بیشتری می‌کنند چراکه هیچ چیز به اندازه شوخی، "یخ" یک رابطه را باز نمی‌کند.

ایشان با بیان اینکه شوخ طبعی یکی از قدرتمندترین وسایل و ابزار ارتباط محسوب می‌شود، خاطرنشان کرد: به طور کلی، مزاح و شوخ طبعی روشی برای زندگی سالم است، و این شیوه در جوامع غربی به عنوان یک روش درمانی محسوب می‌شود اما متاسفانه با وجود تاثیرات مثبت خنده درمانی در کشور این روش درمانی استفاده نمی‌شود.

این روانشناس بالینی با بیان اینکه خنده در بهبود روابط انسان بسیار مؤثر است و هیچ هزینه‌ای ندارد، ادامه داد: خنده نقش درمانی بسیاری دارد، به طوری که در بیمارستان‌های کشورهای غربی اتاق خنده طراحی شده است.

وی با بیان اینکه شوخ طبعی و خنده ابزارهایی برای کنترل خشم و استرس زندگی ماشینی امروز محسوب می‌شود، خاطرنشان کرد: هدف اصلی شوخ طبعی و خنده از بین بردن تنش‌های روانی حاصل از زندگی امروزی است که فرصت‌ها را برای در آرامش گذراندن گرفته است.

سلاااااام

خداقوت
نخوانید فقط نگاه کنید
یه کم نمک زندگی

[SPOILER]

[/SPOILER]

[="Black"]این لپ ها باید در گینس ثبت شود[/]

[="Times New Roman"][="Black"]

سلام خواجه حامی
کم کم کارتان به مناجات نامه هم رسید ؟!!

شهره صبر کرد اما

___________________________________ درد دل نکرد

=====================================غیبت نکرد

----------------------------------------------------------------------------------شاعر شد

----------------------------------------------------------------------------------------------اماشعرطنزگفت تابعضیابخندند ..

[="Times New Roman"][="Black"]چند وقت پیش این پست رو گذاشتم.

فَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَى عِلْمٍ بَلْ هِيَ فِتْنَةٌ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ ﴿۴۹﴾
و چون انسان را آسيبى رسد ؛ ما را فرا مى‏ خواند ؛
سپس چون نعمتى از جانب خود به او عطا كنيم مى‏ گويد: تنها آن را به دانش خود يافته‏ ام نه چنان است‏ بلكه آن آزمايشى است ولى بيشترشان نمى‏ دانند (۴۹)

دخترم چهار سالشه. وقتی توی خیابان یک روحانی می بینه ، با هیجان به من میگه: " بابا ، من یک پیامبر دیدم"!

صد ویژگی اخلاقی پیامبر (ص) رحمت و رأفت
۱ - هنگام راه رفتن با آرامي و وقار راه مي رفت.
2- در راه رفتن قدم ها را بر زمين نمي کشيد .
3- نگاهش پيوسته به زير افتاده و بر زمين دوخته بود .
4- هرکه را مي ديد مبادرت به سلام مي کرد و کسي در سلام بر او سبقت نگرفت .
5- وقتي با کسي دست مي داد دست خود را زودتر از دست او بيرون نمي کشيد .
6- با مردم چنان معاشرت مي کرد که هرکس گمان مي کرد عزيزترين فرد نزد آن حضرت است .
7- هرگاه به کسي مي نگريست به روش ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمي کرد .
8- هرگز به روي مردم چشم نمي دوخت و خيره نگاه نمي کرد .
9- چون اشاره مي کرد با دست اشاره مي کرد نه با چشم و ابرو .
10- سکوتي طولاني داشت و تا نياز نمي شد لب به سخن نمي گشود .
11- هرگاه با کسي، هم صحبت مي شد به سخنان او خوب گوش فرا مي داد .
12- چون با کسي سخن مي گفت کاملا برمي گشت و رو به او مي نشست .
13- با هرکه مي نشست تا او اراده برخاستن نمي کرد آن حضرت برنمي خاست .
14- در مجلسي نمي نشست و برنمي خاست مگر با ياد خدا .
15- هنگام ورود به مجلسي در آخر و نزديک درب مي نشست نه در صدر آن .
16- در مجلس جاي خاصي را به خود اختصاص نمي داد و از آن نهي مي کرد .
17- هرگز در حضور مردم تکيه نمي زد .
18- اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود .
19- اگر در محضر او چيزي رخ مي داد که ناپسند وي بود ناديده مي گرفت .
20- اگر از کسي خطايي صادر مي گشت آن را نقل نمي کرد .
21- کسي را بر لغزش و خطاي در سخن مواخذه نمي کرد .
22- هرگز با کسي جدل و منازعه نمي کرد .
23- هرگز سخن کسي را قطع نمي کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگويد .
24- پاسخ به سوالي را چند مرتبه تکرار مي کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود .
25- چون سخن ناصواب از کسي مي شنيد. نمي فرمودـ« چرا فلاني چنين گفت» بلکه مي فرمود « بعضي مردم را چه مي شود که چنين مي گويند؟ »
26- با فقرا زياد نشست و برخاست مي کرد و با آنان هم غذا مي شد .
27- دعوت بندگان و غلامان را مي پذيرفت .
28- هديه را قبول مي کرد اگرچه به اندازه يک جرعه شير بود .
29- بيش از همه صله رحم به جا مي آورد .
30- به خويشاوندان خود احسان مي کرد بي آنکه آنان را بر ديگران برتري دهد .
31- کار نيک را تحسين و تشويق مي فرمود و کار بد را تقبيح مي نمود و از آن نهي مي کرد .
32- آنچه موجب صلاح دين و دنياي مردم بود به آنان مي فرمود و مکرر مي‌گفت هرآنچه حاضران از من مي شنوند به غايبان برسانند .
33- هرکه عذر مي آورد عذر او را قبول مي کرد .
34- هرگز کسي را حقير نمي شمرد .
35- هرگز کسي را دشنام نداد و يا به لقب هاي بد نخواند .
36- هرگز کسي از اطرافيان و بستگان خود را نفرين نکرد .
37- هرگز عيب مردم را جستجو نمي کرد .
38- از شر مردم برحذر بود ولي از آنان کناره نمي گرفت و با همه خوشخو بود .
39- هرگز مذمت مردم را نمي کرد و بسيار مدح آنان نمي گفت .
40- بر جسارت ديگران صبر مي فرمود و بدي را به نيکي جزا مي داد .
41- از بيماران عيادت مي کرد اگرچه دور افتاده ترين نقطه مدينه بود .
42- سراغ اصحاب خود را مي گرفت و همواره جوياي حال آنان مي شد .
43- اصحاب را به بهترين نام هايشان صدا مي زد .
44- با اصحابش در کارها بسيار مشورت مي کرد و بر آن تاکيد مي فرمود .
45- در جمع يارانش دايره وار مي نشست و اگر غريبه اي بر آنان وارد مي شد نمي توانست تشخيص دهد که پيامبر کداميک از ايشان است .
46- ميان يارانش انس و الفت برقرار مي کرد .
47- وفادارترين مردم به عهد و پيمان بود .
48- هرگاه چيزي به فقير مي بخشيد به دست خودش مي داد و به کسي حواله نمي کرد .
49- اگر در حال نماز بود و کسي پيش او مي آمد نمازش را کوتاه مي کرد .
50- اگر در حال نماز بود و کودکي گريه مي کرد نمازش را کوتاه مي کرد .
51- عزيزترين افراد نزد او کسي بود که خيرش بيشتر به ديگران مي رسيد .
52- احدي از محضر او نا اميد نبود و مي فرمود « برسانيد به من حاجت کسي را که نمي تواند حاجتش را به من برساند .»
53- هرگاه کسي از او حاجتي مي خواست اگر مقدور بود روا مي فرمود و گرنه با سخني خوش و با وعده اي نيکو او را راضي مي کرد .
54- هرگز جواب رد به درخواست کسي نداد مگر آنکه براي معصيت باشد .
55- پيران را بسيار اکرام مي کرد و با کودکان بسيار مهربان بود .
56- غريبان را خيلي مراعات مي کرد .
57- با نيکي به شروران، دل آنان را به دست مي آورد و مجذوب خود مي کرد .
58- همواره متبسم بود و در عين حال خوف زيادي از خدا بردل داشت .
59- چون شاد مي شد چشم ها را بر هم مي گذاشت و خيلي اظهار فرح نمي کرد .
60- اکثر خنديدن آن حضرت تبسم بود و صدايش به خنده بلند نمي شد .
61- مزاح مي کرد اما به بهانه مزاح و خنداندن، حرف لغو و باطل نمي زد .
62- نام بد را تغيير مي داد و به جاي آن نام نيک مي گذاشت .
63- بردباري اش همواره بر خشم او سبقت مي گرفت .
64- از براي فوت دنيا ناراحت نمي شد و يا به خشم نمي آمد .
65- از براي خدا آنچنان به خشم مي آمد که ديگر کسي او را نمي شناخت
66- هرگز براي خودش انتقام نگرفت مگر آنکه حريم حق شکسته شود .
67- هيچ خصلتي نزد آن حضرت منفورتر از دروغگويي نبود .
68- در حال خشنودي و نا خشنودي جز ياد حق بر زبان نداشت .
69- هرگز درهم و ديناري نزد خود پس انداز نکرد .
70- در خوراک و پوشاک چيزي زيادتر از خدمتکارانش نداشت .
71- روي خاک مي نشست و روي خاک غذا مي خورد .
72- روي زمين مي خوابيد .
73- کفش و لباس را خودش وصله مي کرد .
74- با دست خودش شير مي دوشيد و پاي شتر ش را خودش مي بست .
75- هر مرکبي برايش مهيا بود سوار مي شد و برايش فرقي نمي کرد .
76- هرجا مي رفت عبايي که داشت به عنوان زير انداز خود استفاده مي کرد .
77- اکثر جامه هاي آن حضرت سفيد بود .
78- چون جامه نو مي پوشيد جامه قبلي خود را به فقيري مي بخشيد .
79- جامه فاخري که داشت مخصوص روز جمعه بود .
80- در هنگام کفش و لباس پوشيدن هميشه از سمت راست آغاز مي کرد .
81- ژوليده مو بودن را کراهت مي دانست .
82- هميشه خوشبو بود و بيشترين مخارج آن حضرت براي خريدن عطر بود .
83- هميشه با وضو بود و هنگام وضو گرفتن مسواک مي زد .
84- نور چشم او در نماز بود و آسايش و آرامش خود را در نماز مي يافت .
85- ايام سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه را روزه مي داشت .
86- هرگز نعمتي را مذمت نکرد .
87- اندک نعمت خداوند را بزرگ مي شمرد .
88- هرگز از غذايي تعريف نکرد يا از غذايي بد نگفت .
89- موقع غذا هرچه حاضر مي کردند ميل مي فرمود .
90- در سر سفره از جلوي خود غذا تناول مي فرمود .
91- بر سر غذا از همه زودتر حاضر مي شد و از همه ديرتر دست مي کشيد .
92- تا گرسنه نمي شد غذا ميل نمي کرد و قبل از سير شدن منصرف مي شد .
93- معده اش هيچ گاه دو غذا را در خود جمع نکرد .
94- در غذا هرگز آروغ نزد .
95- تا آنجا که امکان داشت تنها غذا نمي خورد .
96- بعد از غذا دستها را مي شست و روي خود مي کشيد .
97- وقت آشاميدن سه جرعه آب مي نوشيد؛ اول آنها بسم الله و آخر آنها الحمدلله .
98- از دوشيزگان پرده نشين با حياتر بود .
99- چون مي خواست به منزل وارد شود سه بار اجازه مي خواست .
100- اوقات داخل منزل را به سه بخش تقسيم مي کرد: بخشي براي خدا، بخشي براي خانواده و بخشي براي خودش بود و وقت خودش را نيز با مردم قسمت مي کرد .

۱۵ توصیه حاج آقا دولابی برای سبک زندگی

1. هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه بندان شد، بدان خدا کرده است؛ زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی که راهم را بستی؟ هر کس گرفتار است، در واقع گرفته ی یار است.

2. زیارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زیارت بعد، نماز بعد، ذکر بعد و عبادت بعد حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و… نکن و آن را سالم به بعدی (عبادت بعدی)برسان. اگر این کار را بکنی، دائمی می شود؛ دائم در زیارت و نماز و ذکر و عبادت خواهی بود.

3. اگر غلام خانه‌زادی پس از سال ها بر سر سفره صاحب خود نشستن و خوردن، روزی غصه دار شود و بگوید فردا من چه بخورم؟ این توهین به صاحبش است و با این غصه خوردن صاحبش را اذیت می کند. بعد از عمری روزی خدا را خوردن، جا ندارد برای روزی فردایمان غصه دار و نگران باشیم.

4. گذشته که گذشت و نیست، آینده هم که نیامده و نیست. غصه ها مال گذشته و آینده است. حالا که گذشته و آینده نیست، پس چه غصه ای؟ تنها حال موجود است که آن هم نه غصه دارد و نه قصه.

5. موت را که بپذیری، همه ی غم و غصه ها می رود و بی اثر می شود. وقتی با حضرت عزرائیل رفیق شوی، غصه هایت کم می شود. آمادگی موت خوب است، نه زود مردن. بعد از این آمادگی، عمر دنیا بسیار پرارزش خواهد بود. ذکر موت، دنیا را در نظر کوچک می کند و آخرت را بزرگ. حضرت امیر علیه السلام فرمود:یک ساعت دنیا را به همه ی آخرت نمی دهم. آمادگی باید داشت، نه عجله برای مردن.

6. اگر دقّت کنید، فشار قبر و امثال آن در همین دنیاقابل مشاهده است؛ مثل بداخلاق که خود و دیگران را در فشار می گذارد.

7. تربت، دفع بلا می‌کند و همه ی تب ها و طوفان ها و زلزله ها با یک سر سوزن از آن آرام می شود. مؤمن سرانجام تربت می‌شود. اگر یک مؤمن در شهری بخوابد، خداوند بلا را از آن شهر دور می‌کند.

8. هر وقت غصه دار شدید، برای خودتان و برای همه مؤمنین و مؤمنات از زنده ها و مرده ها و آنهایی که بعدا خواهند آمد، استغفار کنید. غصه‌دار که می‌شوید، گویا بدنتان چین می‌خورد و استغفار که می‌کنید، این چین ها باز می شود.

9. تا می گویم شما آدم خوبی هستید، شما می گویید خوبی از خودتان است و خودتان خوبید. خدا هم همین طور است. تا به خدا می گویید خدایا تو غفّاری، تو ستّاری، تو رحمانی و…خدا می فرماید خودت غفّاری، خودت ستّاری، خودت رحمانی و… . کار محبت همین است.

10. با تکرار کردن کارهای خوب، عادت حاصل می شود. بعد عادت به عبادت منجر می شود. عبادت هم معرفت ایجاد می کند. بعد ملکات فاضله در فرد به وجود می آید و نهایتا به ولایت منجر می شود.

11. خدا عبادت وعده ی بعد را نخواسته است؛ ولی ما روزی سال های بعد را هم می خواهیم، در حالی که معلوم نیست تا یک وعده ی بعد زنده باشیم.

12. لبت را کنترل کن. ولو به تو سخت می گذرد، گله و شکوه نکن و از خدا خوبی بگو. حتّی به دروغ از خدا تعریف کن و این کار را ادامه بده تا کم کم بر تو معلوم شود که به راست ی خدا خوب خدایی است و آن وقت هم که به خیال خودت به دروغ از خدا تعریف می کردی، فی الواقع راست می گفتی و خدا خوب خدایی بود.

13. ازهر چیز تعریف کردند، بگو مال خداست و کار خداست. نکند خدا را بپوشانی و آنرا به خودت یا به دیگران نسبت بدهی که ظلمی بزرگ تر از این نیست. اگر این نکته را رعایت کنی، از وادی امن سر در می آوری. هر وقت خواستی از کسی یا چیزی تعریف کنی، از ربت تعریف کن. بیا و از این تاریخ تصمیم بگیر حرفی نزنی مگر از او. هر زیبایی و خوبی که دیدی رب و پروردگارت را یاد کن، همانطور که امیرالمؤمنین علیه السلام در دعای دهه‌ی اول ذیحجه می فرماید: به عدد همه چیزهای عالم لا اله الا الله

14. دل های مؤمنین که به هم وصل می‌شود، آب کُر است. وقتی به علــی علیه السّلام متّصل شد، به دریا وصل شده است...شخصِ تنها ، آب قلیل است و در تماس با نجاست نجس می شود ، ولی آب کُر نه تنها نجس نمی شود ، بلکه متنجس را هم پاک می کند."

15. هر چه غیر خداست را از دل بیرون کن. در "الا"، تشدید را محکم ادا کن، تا اگر چیزی باقی مانده، از ریشه کنده شود و وجودت پاک شود. آن گاه "الله"را بگو همه ی دلت را تصرف کند.

تجربه شخصی:
وقتی در تقوا سهل انگاری می کنم و با شیطان وارد مذاکره می شوم تا به نقاط مشترک!! برسیم ، مثلاً نمازم به آخر وقت می افته یا چیزای دیگه ؛ بدون اینکه چیزی در خانه مطرح کرده باشم تصادفا می بینم بچه ام که یکی از تفریحاتش نقاشی کشیدنه ، روی نقاشی اش نوشته : عشق من: فرزاد فرزین.
یا ازم می پرسه: بابا میخوام منو توی کلاس موسیقی ثبت نام کنی!

وقتی که در راه تقوا و مبارزه با شیطان استقامت می کنم (البته به حول و قوه الهی - وگرنه از خودم چیزی ندارم) ، باز بدون اینکه در خانه حرفی زده باشم تصادفاً می بینم بچه ام روی نقاشی اش نوشته: "خامنه ای خمینی دیگر است ، ولایتش ولایت حیدر است"
یا ازم سئوال می پرسه: بابا! کسی هست که من سئوالات مربوط به اسلام را ازش بپرسم؟ میخوام بپرسم فلان کار که کردم حرامه یا نه؟

به این نتیجه رسیده ام که:
بهترین راه برای تربیت فرزندانم ، اینه که خودمو اصلاح کنم.
اگر خودمو اصلاح کنم ، نه تنها فرزندانم تربیت درست می شوند ، بلکه بقیه ابعاد زندگیم هم سامان می گیره.

[="Navy"]

ای فرزند آدم چرا انصاف نمی دهی؛ من بوسیله نعمتهای خود، محبوب تو می شوم و تو بوسیله گناهان در نزد من مبغوض می شوی - خیر و رحمت من به سوی تو نازل می گردد و شرت به سوی من بالا می آید و پیوسته فرشته ئی بزرگوار در هر شب و روز برایم عمل قبیحت را گزارش می دهد.
ای فرزند آدم اگر وصف خود را از دیگری بشنوی و حال آنکه ندانی مورد نظر، خودت می باشی هر آینه نسبت به چنین فردی خشمگین خواهی شد.

:Gol::Gol::Gol::Gol::Gol::Gol:

ای فرزند آدم هر روز که می گذرد از ایام عمرت کم می گردد و تو خبر نداری و هر روز، روزی من به تو می رسد ولی تو شکر آن را به جای نمی آوری، نه به کم قانع می شوی و نه به زیاد سیر می گردی.
ای فرزند آدم هیچ روز جدیدی نیست مگر اینکه از ناحیه من روزی جدیدی به تو می رسد و هیچ شبی نیست مگر اینکه ملائکه من عمل قبیحی از ناحیه تو به من گزارش می کنند، رزق مرا می خوری و نافرمانی مرا می کنی و هر وقت مرا بخوانی درخواست تو را اجابت می کنم.
خیر من به سوی تو سرازیر است و حال آنکه شر تو به سوی من بالا می آید. چه خوب مولائی هستم، من و چه بد بنده ای هستی، تو. (هرگاه) از من خواسته ای داشتی به تو عطا کردم و بدی های تو را یکی پس از دیگری می پوشانم، من از تو خجالت می کشم ولی تو از من حیا نمی کنی.

منبع