ஐஇ:: دعوت از کاربران شاعر اسکدین ::இஐ

با سلام به شاعراي اسك ىين

شعر کوششی نه چندان زیبا و فاقد هرگونه آرایه ادبی من laughing

باسمه العلیم

علم ما از جهل ما چون کمتر است

حُکمِ نادانم به غایت، بهتر است

چون نمی دانی و می گویی خطاست

این مَنَم مَنها همه باد هواست

بهتر آن باشد که اندیشه کنیم

دیوِ جهل خویش در شیشه کنیم

زان سپس شیشه به سنگ حق زنیم

چونکه حق آید هوی را بشکنیم

کی شود ز اندیشه بنیادی خراب؟

کِی زند عالِم بنایی روی آب؟!

ابتدا محکم نما اندیشه ات

تا شود اندیشه ات چون ریشه ات

زان سپس هر چه بگویی نِی هواست

حُکم عقل بی هوا حکم خداست(1)

پ.ن

"کلما حکم به العقل حکم به الشرع"

قاعده ای کلامی و فقهی است.

باسمه المجیب

با سلام و احترام

علم مطلق علم خاص و عام نیست

در حقیقت قید و بندِ نام نیست

تجربی یا فلسفی،فقه و اصول

حدِّ معنا باشد و قیدِ فضول(قید اضافه)

حق تجلی کرده در اندیشه ها

گاه بینی برگ را گه ریشه ها

گاه بر طبل مَنَم مَن می زنی

گاه بر سر گاه بر تن می زنی

گاه جزئی گاه کلّی گه فنا

یا که بگریزی ز هر سه در بقا

علم مطلق جو و بگذر زین همه

تا نگردی خسته از این همهمه

باسمه الذی علّم البیان

عذرِ تأخیر ار بود بهر جواب

نیست عذری بلکه دارد آن ثواب

چون تأمل آیتی از عاقلی است

پاسخ بی فکر شاید کاهلی است

گرچه با اندیشه کردن زحمتی است

لیک زحمت نیست بلکه رحمتی است

رحمت حق در پیِ اندیشه است

این زبان گاهی چو تیغ و تیشه است

تیغ اگر بی فکر چرخانی بلاست

ور برای حق بچرخانی هُداست

پس کمی مهلت بخواهم از شما

تا نباشد حرفهایم از هوی

معنی "مطلق" بگفتن سهل نیست

بهر این معنا دهانم اهل نیست

اهل معنا گفته اند در وصف آن

چیزهایی که نگنجد در زبان

دل بباید شست از قیدِ هوی

تا بیابی مطلق از آن ما سوی

باسمه الجمیل

بسیار زیبا،احسنتم

پ.ن

قصد مشاعره ندارم ولی پاسخ به سؤال حضرتعالی که با زبان شعر

بسیار زیبا و هنرمندانه پرسیدید (البته بنده صلاحیت پاسخ آن را ندارم)

لازم و برای حقیر نیز آموزنده و مغتنم است.

باسمه العلیم

با دو بیت فوق جایی برای پاسخ باقی نمی ماند،امّا از آنجایی که ابیات ذیل را قبل از

مشاهده ی شعر زیبا و پر بار حضرتعالی (در پاسخ) سروده بودم تقدیم محضرتان می گردد:

علم مطلق،مطلقاً آنِ خداست

لیک علمِ"مِن لَدُن"از بهر ماست

آنِ هر ما نه،همان مایی که نیست

جز پی علمی که بی شک آن سَری است

علمِ کسبی راهِ دانایی بُوَد

علم حق خود عین دارایی بود

علم کسبی دارد استاد و کتاب

علم حق بذر حقیقت را چو آب

بذر حق در دل چو کاری آب دِه

تا که بنماید سِره از ناسره

"إِتَقوا یُعلِمکَُمُ الله"باز خوان(میم در یعلموا و هاء در الله ساکن)

مرکب تقوا به هر سو باز ران

چونکه تقوا شد رئیس جان و تن

بُگسلد از پای جان بند و رَسَن

جان چو آزاد و رها شد از قفس

می شوی بهر هُدی عیسی نَفَس

زنده می گردانی از دَمهای خویش

صد هزاران جان مرده یا که بیش

چونکه علمت علم ربّانی بُوَد

بر صراط حق به آسانی رود

می بَرد جان تو را عِند الجنان

پرتو افشانی کنی بر این و آن

می شوی در بت شکستن چون خلیل

بی نیاز از ما یُقال و قال و قیل

این همه آثار آن علم لَدُن

برتر از آیا،چرا،چندی و چون

چون زبا اَلکَن شد از تعریف علم

شرح اسمی گفتم آن را خوان به حِلم

باید آن حق را به آثارش شناخت(علم حقانی)

چون شناسی مسّ جان را هم گداخت

چونکه عقل و دل به هم آمیختی

سوی مطلق زین میان بگریختی

پ.ن

از خطابات مفرد عذرخواهم

منم فعلن دو بیت بگم ببینم مشکلم کجاست

دلا ز حال ما کس با خبر نشد... جان بسوخت و هجران بسر نشد
مستم نمودی و هوای کوی تو ... به هر در زدم اما، از سر بدر نشد

بقیه شم حسش نبود بنویسمhappy

باسمه المجیر

طناب،ریسمان

جالب بود مرسی از اطلاعاتتون.
این بحث یه بخشیش هم به علم زبان شناسی مرتبطه.

با سلام

گیرم که کمی ترقه بازی کردند
با اسلحه،قتل ،صحنه سازی کردند
باید کلک داعشیان را بکنیم
وقتی به وطن دست درازی کردند

باسمه ذو الجلال و الإکرام

یک جلوه ی خشم حق،سلیمانی شد

بنیادِ ستم روی به ویرانی شد

کس تیر نینداخت به جز دست خدا(1)

امّا بنگر ز دست او کرد رها

شمشیر خدا به دست اگر دارد او

تیغش نبرد مگر به لا الّا هو

پ.ن

"و ما رمیتَ اذ رمیت ولکن الله رمی"انفال/17

و آن گاه که تو ( به سوی آنها تیر ) افکندی تو نیفکندی و لکن خدا افکند.

سلام
نام شاعر محمدقاجــار

فالی دوش زدم و نیک آمد
هلهله ای شد و آن یار آمد

وصف کنم گر شب وصل را
ماهی بود و شهر به نور آمد

شرح سخن ز چه گویم من
دردی بود دل و غم ها سر امد

بسی رنج کشید یعقوب پیر
فرجی شد و یوسف کنعان امد

بوفضل