شاد بودن بدون گناه کردن ممکن است؟

می گوییم دین ما هم دین شادی است و هم دین غم. ولی آیا شادی تعریف مناسبی در نظر ما دارد؟
برای مثال ، مسئله شادی در مجالس عروسی واقعا مسئله بغرنجی شده.
از یک طرف می دانیم که موسیقی حرام و رقص در مجالس جایز نیست و از طرف دیگر جایگزینی برای آنها نداریم.

می گویند مگر مجلسی مهم تر از مجلس عروسی انسان هست که در آن نخواهیم شادی کنیم.

از آن طرف مجلس عروسی افراد خیلی متدین را می بینیم که بیشتر شبیه مجلس عزا است، و مهمانان می گویند معلوم نیست عزا آمده ایم یا عروسی؟ و اگر اینجا موسیقی نگذاریم پس چکار کنیم. یا می گویند تا به حال اینقدر حوصله مان سر نرفته بود.
یا مثلا خانواده متدینی را دیدم که به جای گرفتن عروسی به سر مزار شهدا رفتند، به نظر من که اینکار هم جایش اینجا نبود.

آیا واقعا برای شادی حرام، جایگزینی وجود دارد که هم مردم شادی بکنند و هم مرتکب فعل حرام نشوند؟
نظر شما چیست؟ مجالس شادی را چطور برگزار می کنید؟