انجماد

وزن مولکولی آب، 18 می باشد، این خصوصیت اقتضا دارد که در حرارت و فشار معمولی، به حالت گاز باشد. آمونیاک که وزن مولکولی آن 17 می باشد در 33 درجه زیر صفر سانتیگراد، در حال بخار است. پس چه کسی آن را از این قانون طبیعت مستثنی قرار داده است و چرا به این عام، تخصیص خورده است؟ آیا ماده، نیاز جانداران این عالم را به آب می دانست که آن را چنین قرار داد؟ هرگز. آیا استثنای آب، گواه بر حکمت و دانش و قدرت استثنا کننده نمی باشد؟

استثنای دیگر، هر جسمی در حال انجماد، سنگین تر می شوند، تنها آب است که در حال یخ شدن، سبک تر می شود. این استثنا برای چیست؟ اگر وزن آب در حال انجماد مانند اجسام دیگر، سنگین تر می بود، موجود زنده ای پیدا نمی شد و اگر پیدا می شد زنده نمی ماند. چرا؟ آبهای رو که یخ می بستند به قعر دریاها و رودها می رفتند. نوبت با آب های زیرین می رسید، آنها نیز یخ می بستند و به قعر می رفتند. طبقات دیگر آب نیز از این قانون جدا نبودند، در نتیجه، همه دریاها و رودها یکپارچه سنگ می شدند. جانوران دریا همگی می مردند و زمینیان از این غذای مهم محروم می شدند. یخها در اثر استحکام، از حرارت آفتاب، بخار نمی شدند و ابری پدید نمی آمد و بارانی نبود و گیاهی نمی روئید و جانداری نبود، و انسانی یافت نمی شد. آیا سبکتر قرار دادن یخ از آب، بر خلاف همه اجسام دیگر، نشانه حکمت و دانش و قدرت آفریننده آب نمی باشد؟ آیا این کار نشانه مهر و محبت او، به انسانها نمی باشد؟ پس چرا انسانها سپاسگزار وی نمی باشند؟ و قدردانی نمی کنند؟!