طمع

با سلام و عرض ادب
طبق روايات، پس از قبول خلافت دنيايي از جانب اميرالمؤمنين(ع)، طلحه و زبير نزد آن حضرت آمدند و طلحه، ولايت يمن (و به نقلي شام) را مي‌خواست و زبير طالب ولايت عراق بود. سالها پيش در نقلي ديدم كه آن حضرت در پاسخ فرمودند: «ليس بصلاح دينكما» يا «ليس بصلاحكما»
بعد از جستجوي فراوان در اينترنت و نرم‌افزارها و كتب مختلف و عليرغم پيدا كردن نسخه‌هاي مختلف اين روايت، متأسفانه نتوانستم بخش مورد نظر (ليس بصلاحكما يا صلاح دينكما) را پيدا كنم، لذا از شما طلب استمداد داشته و خواهشمندم متن روايتي كه شامل عبارت «ليس بصلاح دينكما» يا «ليس بصلاحكما» يا آدرس آن باشد را مرحمت بفرماييد.
با تشكر

سلام
چگونه یک نفر میتونه با وجود اینکه سرمایه ی عظیمی در اینده بدست میاره در استفاده از مال و ثروت طمع نکنه.و به اندازه مصرف کنه.مثلا درخرید ماشین یا ساختن اپارتمان یا مسافرت وذخیره کردن مال و ثروت ,طمع نکنه و این کارهارو نکنه و فقط و فقط به خدا و دعا و نماز مسجد روبیاره.و یک عمر خدارو عاشقانه عبادت کنه.و لذت داشتن مال و ثروت اونو گول نزنه و از عبادت منصرف نشه.به جای پول شمردن فقط عبادت کنه.تاجایی که میدونم عالمانی که ثروت داشتند بخشی رو برای امرار معاش درنظر میگرفتند و بقیه رو درراه خدا انفاق میکردند.ایا فقر باعث ازدیاد طمع نمیشه؟عواملی که باعث ازدیاد طمع میشه و عواملی که باعث کاهش طمع در مال و ثروت میشه رو بیان کنید.چجوری میتونیم با داشتن این همه مال و ثروت از دنیا دل بکنیم و فقط برای خدا زندگی کنیم؟