حکایت افعی و ابر در کتاب توحید مفضل !

با سلام و آرزوی سعادت برای شما

چه کسی می تواند حکایت افعی و ابر را که در کتاب توحید مفضل آمده است برای ما توضیح دهد؟!

متن عربی :قال المفضل : فقلت : خبرني يامولاي عن التنين والسحاب ، فقال : إن السحاب كالموكل به يختطفه حيثما ثقفه ، كما يختطف حجر المقناطيس بالحديد ، فهو لايطلع رأسه في الارض خوفا من السحاب ولايخرج إلا في القيظ مرة إذا صحت السماء فلم يكن فيه نكتة من غيمة ، قلت : فلم وكل السحاب بالتنين يرصده ويختطفه إذا وجده؟ قال : ليدفع عن الناس مضرته.

ترجمه فارسی: مفضل گوید عرض کردم آقا از ماجرای افعی و ابر بگویید. امام (ع) فرمود ابر از جانب خدای عز و جل گویی که وکیل است تا هر جا که افعی را بیابد برباید به گونه ای که آهن ربا آهن را می رباید . از این رو آنگاه که فصل باران و ابر است . این حیوان از ترس ابر سر از خاک بیرون نمی آورد . تنها هنگامی سر بیرون می آورد که هوا بسیار گرم باشد و ابری در آسمان نباشد.
عرض کردم : چرا باید ابر در کمین افعی باشد و اگر آن را دید بربایدش ؟
فرمود : تا مردم را از شر آن خلاصی دهد.

اما نمی توان به طور دقیق حدس زد که مقصود از بیان این مطلب چیست

با سلام و تشکر و قدردانی از شما کارشناس محترم

صحت انتساب کتاب توحید مفضل به امام صادق و اعتبار آن به طور جدی و اساسی مورد تردید است برای اطلاع بیشتر می توانید لینک زیر را ببینید:

میزان اعتبار کتاب توحید مفضل

اگر فرض را بر صحت کتاب توحید مفضل بگیریم این احتمال شما باطل و بی اساس است زیرا امام جعفرصادق این کتاب را بر مفضل املا کرده و مفضل همان زمان آنها را زیر نظر امام نوشته است.

این دیگر از آن حرفها بود.یعنی درمنطقه ی حجاز ابرها افعی را از زمین بر می دارند و به آسمان می برند ولی در جاهای دیگر ابرها این کار را نمی کنند!! یا فقط در زمان امام صادق ابرها افعی ها را برمی داشتند و به آسمان می بردند و در زمانهای دیگر ابرها این کار را نمی کردند!!

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام مجدد خدمت شما
اگر عزیزان به همان پاسخ اجمالی این جانب دقت کنند خواهند فهمید که بنده حکایت ربایش ابرها مار های افعی را با تعبیر ظاهری که از لغات آن می فهمیم، قبول نکردم و البته اشخاص دیگر هم قبول نخواهند کرد.

این را که خودمان می دانستیم که منظور آن روایت افعی است.

اینکه جز یک بار در سال افعی بیرون نمی آید کارشناس سایت اسلام کوئست از کجای روایت فهمید؟ در روایت که چیزی در مورد سال بیرون آمدن افعی نیامده است.

مطممئن هستید که با آن تشبیه به رابطه ی آهن و آهن ربا موضوع واضح تر شد یا آنکه با این تشبیه مطلب مبهم تر و پیچیده تر و غیر قابل فهم تر شد؟!

در اینجا کارشناس سایت اسلام کوئست دیگر به شعور مخاطب خود توهین کرده است یعنی اگر ابر ها شکارچی افعی باشند و افعی ها را مانند آهن ربا به خودشان جذب کنند هیچ چیز خلاف عقلی روی نداده است!!

اینها هم که هیچ ربطی به موضوع نداشت . ترجمه ها و شرحهای توحید مفضل چه ربطی به سوال دارد؟

اگر عزیزان به همان پاسخ اجمالی این جانب دقت کنند خواهند فهمید که بنده حکایت ربایش ابرها مار های افعی را با تعبیر ظاهری که از لغات آن می فهمیم، قبول نکردم

تنین دقیقا به معنی افعی نیست ممکن است ماری باشد فقط در بیابان ها حجاز زندگی کند و نسلش هم در این زمان منقرض شده باشد چون افعی به زبان عربی همان افعی می باشد ظاهرا

می توانید از خود آن شخص بپرسید اما ممکن است به عنوان مثال ذکر کرده که هوا همیشه در طول سال ابری بوده اما یکروز نبوده پس مار یکبار در طول سال بیرون آمده

چه چیز خلاف عقلی رخ داده؟ شما دلیل عقلی دارید که ابر نوع حاصی از مار را نمی تواند جذب کند؟

ه چه دلیل عقلی شما قبول نمی کنید؟
دلیل عقلی دارید که مثلا نوع خاصی از مار به اسم تنین در عربستان بوده باشد که از ترس ابر بیرون نیامده باشد؟؟؟

بررسی خرافه ی افعی و ابر

این خرافه مانند خرافه ی قبلی که در کتاب توحید مفضل بررسی کردیم (یعنی مارخوردن گوزن) خیلی مشهور نیست اما من با کمی جستجو توانستم رد این خرافه را نیز پیدا کنم.

قبل از آن به این نکته مهم اشاره کنم که ما به نویسنده ی توحید مفضل تخفیف دادیم که واژه ((تنین)) را به افعی ترجمه کردیم وگرنه ترجمه ی درست آن همان (( اژدها )) است!!! البته برخی نهنگ هم ترجمه کرده اند که در هرحال تفاوتی در اصل خرافه ایجاد نمی کند.

نعیم بن حماد مروزی (قرن دوم هجری) در کتاب الفتن می نویسد:

حدثنا نعيم ثنا أبو المغيرة عن إسماعيل بن عياش عن أبي بكر بن أبي مريم الغساني حدثني أشياخنا عن كعب قال إن التنين يكون حية فيؤذي أهل البر من أهل الأرض فيلقها الله من البر إلى البحر فإذا صاحت دواب البحر منه بعث الله عليه من ينقله من البحر إلى الأرض إلى يأجوج ومأجوج فيجعله رزقا لهم. بقية وعبد القدوس عن صفوان بن عمرو عن حوشب بن سيف المعافري حدثني أزداد بن أفلح المقرائي أنه كان هو وجابر بن أزداد المقرائي منصرفين إلى منزلهما بعد راهط بقليل يعني بعد غزوة يقال لها راهط فقال له جابر هل لك في زيارة عمرو البكالي ؟ قال نعم قال فانطلقنا حتى دخلنا منزله فوجدنا الجند قد عادوه وهو قاعد يحدثهم فذكر رجل التنين فقال عمرو وهل تدرون كيف يكون التنين ؟ قالوا وكيف يكون ؟ قال تكون حية تعدو على حية فتأكلها ثم تصير تأكل الحيات وتعظم وتنتفخ وتزداد في حمتها حتى تحرق فإذا عدت على دواب الأرض فأهلكتها ساقها الله حتى تأتي نهرا لتعبره فيضربها تيار الماء حتى يدخلها البحر فتصنع في دواب البحر كما صنعت في دواب الأرض فتعظم وتزداد في حمتها حتى تعج دواب البحر منها إلى الله فيبعث الله إليها ملكا فيرميها حتى تخرج رأسها من الماء ثم يدني إليها السحاب والبرق حتى يحملها فيلقيها إلى يأجوج ومأجوج تكون أرزاقهم فيحترزونها كما تحتزرون الإبل والبقر.

ترجمه ی فارسی : از کعب الاحبار نقل شده که گفت افعی ( تنین یا نهنگ یا همان اژدها) ماری بود که ساکنان خشکی را آزار می داد پس خداوند او را از خشکی به دریا انداخت و زمانی که موجودات دریا هم از آن به خدا شکایت کردند خداوند آن را از دریا به زمین به سوی یاجوج و ماجوج انتقال داد و آن را روزی آنها قرار داد... و همچنین از فردی به نام ازداد بن افلح نقل شده که گفت در نزد عمرو البکالی بودیم که مردی صحبت از افعی ( تنین یا همان اژدها) به میان آورد. سپس عمرو گفت: آیا می دانید افعی ( تنین یا همان آژدها) چگونه است؟ گفتند چگونه است؟ گفت: ماری است که بر ماری حمله می کند و آن را می خورد سپس می رود و مارهای بیشتری را می خورد و بزرگ و متورم می شود و گرمایش افزایش می یابد تا جایی که آتش می گیرد. سپس زمانی که بر موجودات زمین حمله می کند خداوند پایش را نابود می کند.تا ان را از رودی عبور دهد سپس آن را به آب می زند تا داخل دریا شود و اورا یکی از موجودات دریا می سازد همانگونه که قبلا از موجودات خشکی بود . سپس دوباره بزرگ می شود و گرمایش بالا می رود و بالاخره زمانی که جانوران دریا را هم آزار می دهد آنگاه خداوند فرشته ای را بر او بر می انگیزد فرشته سرش را از آب خارج می کند و به ابرها و صاعقه می دهد ابرها آن را حمل می کنند و به سوی یاجوج و ماجوج می برند و آن را روزی آنها قرار می دهند همانگونه که گاو و شتر روزی آنها است. ( کتاب الفتن ص 358)

طبری ( قرن سوم هجری) در کتاب تفسیر خود می نویسد:

أين أنت يوم خلقت التّنين ورزقه في البحر، ومسكنه في السحاب، عيناه تَوَقَّدان نارا، ومنخراه يثوران دخانا، أذناه مثل قوس السحاب، يثور منهما لهب كأنه إعصار العجاج، جوفه يحترق ونَفَسه يلتهب، وزبده كأمثال الصخور، وكأن صريف أسنانه صوت الصواعق، وكأن نظر عينيه لهب البرق، أسراره لا تدخله الهموم، تمرّ به الجيوش وهو متكئ، لا يفزعه شيء ليس فيه مفصل [زُبَر] الحديد عنده مثل التين، والنحاس عنده مثل الخيوط، لا يفزع من النُّشاب، ولا يحسّ وقع الصخور على جسده، ويضحك من النيازك، ويسير في الهواء كأنه عصفور، ويهلك كلّ شيء يمرُّ به ملك الوحوش، وإياه آثرت بالقوّة على خلقي، هل أنت آخذه بأحبولتك فرابطه بلسانه، أو واضع اللجام في شدقه، أتظنه يوفي بعهدك، أو يسبح من خوفك؟ هل تحصي عمره، أم هل تدري أجله، أو تفوّت رزقه؟ أم هل تدري ماذا خرب من الأرض؟ أم ماذا يخرّب فيما بقي من عمره؟ أتطيق غضبه حين يغضب أم تأمره فيطيعك؟ تبارك الله وتعالى؟

ترجمه فارسی: چه می شود شما را روزی که افعی ( تنین یا همان اژدها) خلق شد و مسکنش در ابرها بود . از دو چشمانش آتش بیرون می آمد و از سوراخ بینی اش دود بیرون می آمد و گوشهایش مانند قوس ابرها بود هر شعله و لهیبی که از او فوران می کرد مانند طوفان بود شکمش می سوخت و نفسش باد می کرد و کف دهانش مانند سنگها است و صدای به هم فشردن دندانهایش مانند صدای رعد و برق بود و نگاه چشمانش مانند جرقه ی رعد و برق بود و هیچگاه از چیزی نگران و ترسان نمی شد. اگر سپاهی به جنگش رود او پیروز می شود. هیچ چیز خلل و تغییری در او ایجاد نمی کند. آهن در نزدش مانند انجیر است و مس در نزدش همچون رشته ای است و سختی سنگ را بر بدن خود احساس نمی کند و می غرد و می خندد و مانند طوفان در هوا می گردد و همه چیز را نابود می کند... آیا تو هستی که اورا زبانش آویزان می کنی یا افسار اورا به دست می گیری؟ آیا می پنداری که او به عهد با تو وفا می کند؟ آیا می توانی عمرش را محاسبه کنی؟ یا می دانی هنگام مرگش چه زمانی است؟ آیا می دانی چه خرابه هایی در زمین ایجاد کرده است؟ آیا می دانی تا زمانی که مرگش برسد چه ویرانه های دیگری در زمین ایجاد می کند ؟ آیا تو او را از خشمش هنگامی که پرخاش می کند باز می داری یا تو اورا تحت فرمان و اطاعت خویش در می آوری؟ تبارك الله وتعالى.(تفسیر طبری ج 18 ص 493)

ابن فقیه (قرن سوم هجری) در کتاب البلدان می نویسد:

وقال المعلّى بن هلال الكوفيّ: كنت بالمصّيصة فسمعتهم يتحدّثون أن البحر ربما مكث أيّاما وليالي لا يصفق أمواجه، ويسمع له دويّ شديد، فيقولون: ما هذا إلّا لشيء قد آذى دوابّ البحر فهي تضجّ إلى الله تعالى، قال: فتقبل سحابة حتى تغيب في البحر، ثم تقبل أخرى وأخرى حتى عدّ سبع سحائب، ثم ترتفع إلى جانب آخر تنهزم تتبعها التي تليها، والريح تصفقها ثم يرتفعن جميعا في السماء، وقد أخرجن شيئا يرون أنه التنّين حتى يغيب عنّا ونحن نراه ورأسه في السحاب وذنبه يضطرب، فيطرحه إلى يأجوج ومأجوج فيسكن البحر لذلك.
وقال المنصوريّ: إن السحاب الموكّل بالتنّين يخطفه حيث ما وجده كما يخطف حجر المغناطيس الحديد، حتى صار لا يطلع رأسه خوفا من السحاب، ولا يخرج رأسه إلّا في الفرد إذا صحت السماء، وربما احتمله السحاب فانفلت منه ووقع في البحر، فتجيء السحابة بهدّة ورعد وبرق فتدخل في البحر فتستخرجه ثانية، فربما مرّ في طريقه بالشجرة العاديّة فيقتلعها والصخرة العظيمة فيرفعها، وكان في بعض زمان حكيم يقال له بقراطيس فشا الموت في قرى هناك ففحص عنه بقراطيس هذا فإذا بتنّين قد أخرجه السحاب وانفلت منه. فوقع ونتن، فأبلغ ذلك إلى أهل القرى فذهب بقراطيس فجمع الدراهم وجبى أهل القرى، واشترى بها ملحا فألقاه عليه حتى سكن ذلك النتن، وأسلم الله أهل البلاد، قال بقراطيس:
فذهبت إليه لأنظر ما هو فوجدت طوله فرسخين وعرضه أذرع كثيرة، وجسمه مستدير ولونه مثل لون النمر، مفلّس كفلوس السمك، وله جناحان عظيمان كأجنحة السمك بالقرب من رأسه الذي يتشعّب منه الرءوس، وهذا الرأس على خلقة رأس الإنسان مثل التلّ العظيم، وله أذنان طويلتان عريضتان كآذان الفيل، ويتشعّب من ذلك الرأس ستّة أعناق، طول العنق عشرة أذرع، على كلّ عنق رأس شبيه برأس الحيّة.

ترجمه فارسی: معلى بن هلال كوفى گويد: من در مصيصه بودم، مردمان آنجا را شنيدم كه مى‌گفتند گاه چند شبانه روز از دريا موجى نخيزد و بانگى سخت از آن شنيده شود. گويند اين تنها بخاطر چيزى است كه جنبندگان دريا را آزار ترساند، تا به درگاه خداى، تعالى، ناله كنند.
گويد: سپس ابرى آيد تا به درون دريا نهان شود. و در پس آن، ابرى ديگر آيد و ابرى ديگر-و تا هفت ابر بر شمرد-پس آنگاه آن ابر، از سوى ديگر دريا بالا آيد و تند برود. ابرى كه پس از آن آمده بود نيز در پى آن بالا آيد و باد بر پيكر ابرها خورد، سپس همۀ ابرها به آسمان روند، در حالى كه چيزى از دريا بيرون آورده‌اند و مردم بينندكه آن چيز، آن افعی (تنین یا همان اژدها) است [ابرها آن را ببرند]تا ناپيدا شود. و ما بينيمش در حالى كه سر آن در ابرهاست و دمش تكان خورد. بدين‌سان ابر آن را به نزديك يأجوج و مأجوج افكند. و بدين روى دريا [از آن بانگ و آشوب]بيارامد.

منصورى گويد: ابر گمارده بر افعی ( تنین یا همان اژدها)، هر جاى آن را ببيند بربايد، چنانچون آهنربا كه آهن بربايد. تا بدانجا كه افعی ( تنین یا همان اژدها)، از بيم ابر، سر خويش از آب بيرون نكند، مگر به ندرت و به آن هنگام كه آسمان بى ابر باشد. و گاه ابر آن را بر گيرد و او خويشتن رها كند و در آب فرو افتد. آن ابر باز با بانگى سهمگين، همراه تندر و برق بيايد و به درون دريا شود و افعی ( تنین یا همان اژدها) را باز بيرون كشد. و گاه در راه، بر درختهاى بس كهن بگذرد و آنها را از ريشه بر آرد و بر صخره‌هاى كلان گذرد و آنها را از جاى بكند.

وقتى حكيمى بود كه او را ابقراط ( بقراط یونانی) مى‌گفتند. [در روزگار او ]در دهكده‌هاى آنجا، مرگ و مير بسيار شد. اين ابقراط به جستجوى علت آن شد. به افعی ای ( تنین یا همان اژدها) رسيد كه ابر آن را از دريا بر آورده بود و افعی ( تنین یا همان اژدها) خويشتن از ابر رها كرده بود و بر زمين افتاده بود و گنديده بود. ابقراط واقعه را به مردم آن دهها رسانيد و خود رفت و به گرد آوردن درم پرداخت و از همۀ آن ده‌نشينان سهم گرفت. با آن درمها نمك خريد و بر روى آن مردار پاشيد، تا بوى آن فرو نشست و خداى مردم آن آباديها را سلامت كرد.

ابقراط گفته است: من به نزديك آن رفتم تا بنگرم كه چيست. درازايش را دو فرسنگ ديدم و پهنايش را چندين گز بسيار و پيكرش را دايره‌گون و رنگش را همانند رنگ پلنگ. و چونان ماهيان پولك داشت و دو بال بزرگ داشت كه همانند بالهاى ماهى، نزديك سر او بود، كه از آن سر نيز سرهاى ديگرى جدا مى‌شد. و سر او در خلقت چونان انسان بود و به اندازۀ تپه‌اى بزرگ.
و دو گوش داشت دراز و پهن چونان گوشهاى پيل. از سر، شش گردن جدا مى‌شد هر يك به درازاى ده گز و بر هر گردن، سرى بود چونان سر مار.( البلدان ص 594)

یاقوت حموی ( اواخر قرن ششم هجری) در کتاب معجم البلدان شبیه این مطالب را آورده است. (معجم البلدان ج3 ص 198)

ابن منظور ( قرن هفتم هجری) در کتاب لسان العرب می نویسد:

والتِّنِّينُ: ضرْب مِنَ الْحَيَّاتِ مِنْ أَعظمها كأَكبر مَا يَكُونُ مِنْهَا، وَرُبَّمَا بَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ سَحَابَةً فَاحْتَمَلَتْهُ، وَذَلِكَ فِيمَا يُقَالُ، وَاللَّهُ أَعلم، أَن دَوَابَّ الْبَحْرِ يَشْكُونَهُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى فيرْفَعُه عَنْهَا؛ قَالَ أَبو مَنْصُورٍ: وأَخبرني شَيْخٌ مِنْ ثِقاتِ الغُزاة أَنه كَانَ نَازِلًا عَلَى سِيف بَحْرِ الشَّامِ، فَنَظَرَ هُوَ وَجَمَاعَةُ أَهل العَسْكر إِلَى سحابةٍ انقَسَمت فِي الْبَحْرِ ثُمَّ ارْتَفَعَتْ، وَنَظَرْنَا إِلَى ذَنَبِ التِّنِّين يَضطرب فِي هَيْدب السَّحَابَةِ، وهَبَّت بِهَا الريحُ وَنَحْنُ نَنظر إِلَيْهَا إِلَى أَن غَابَتِ السحابةُ عَنْ أَبصارِنا. وَجَاءَ فِي بَعْضِ الأَخبار:
أَن السَّحَابَةَ تَحْمِلُ التِّنّين إِلَى بِلَادِ يَأْجوج ومَأْجوج فتَطرحه فِيهَا، وأَنهم يَجْتَمِعُونَ عَلَى لحمِه فيأْكلونه.

ترجمه فارسی: و افعی ( تنین یا همان اژدها): ماری است از بزرگترین مارها. و پروردگار عز و جل ابری را برانگیخت تا آن را بر دارد و حمل کند و در باره حقیقت این قول خداوند داناتر است. هنگامی که جانوران دریا نزد خداوند از او شکایت کردند خداوند اورا بالا برد. ابو منصور می گوید: یکی از فرماندهان جنگی به من خبر داد که هنگامی که در دریای شام باران می بارید او و برخی دیگر از لشکریان به ابر نگاه کردند و دیدند در دریا خرد شد و در آسمان صعود کرد.و ما دیدیم که دم افعی ( تنین یا همان اژدها) از وجود ابر پریشان شد و ما به سویش نگاه می کردیم تا زمانی که ابر از دیدگان ما غایب شد. و در بعضی اخبار آمده است که ابر افعی ( تنین یا همان اژدها) را برمی دارد و به سرزمین یاجوج و ماجوج می اندازد و آنها از گوشتش می خورند.(لسان العرب ج 13 ص 74)

ریشه ی این خرافه چیست؟

مسعودی ( مورخ و جغرافیدان قرن سوم هجری) در کتاب مروج الذهب می نویسد:

و قد اختلف الناس في التنین فمنهم من رأى أنه ريح سوداء تكون في قعر البحر فتظهر الى النسيم، و هو الجو، فتحلق السحب [فتلحق بالسحاب] كالزوبعة، فإذا صارت من الارض و استدارت و أثارت معها الغبار ثم استطالت في الهواء ذاهبة الصُّعداء توهَّم الناس أنها حيات سود و قد ظهرت من البحر لسواد السحاب، و ذهاب الضوء و ترادف الرياح.

و منهم من رأى أنها دوابُّ تتكون في قعر البحر، فتعظم و تؤذي دواب البحر، فيبعث اللّٰه عليها السحاب و الملائكة فيخرجونها من بينها، و أنها على صورة الحية السوداء لها بريق و بصيص، لا تمر بمدينة إلا أتت على ما لا يقدر لا يمر ذنبه بشيء إلا أتى عليه من بناء. . . عليه من بناء عظيم أو شجر أو جبل، و ربما تتنفس فتحرق الشجرة الكبيرة فيلقيه السحاب في بلد يأجوج و مأجوج، و يمطر السحاب عليهم، فيقتل التنين، فمنه يتغذى يأجوج و مأجوج، و هذا القول يُعْزَى إلى ابن عباس. و قد ذكر قوم في التنين غير ما ذكرنا، و كذلك حكى قوم من أهل السير و أصحاب القصص أموراً فيما ذكرنا أعرضنا عن ذكرها.

ترجمه : مردم درباره افعی ( تنین یا همان اژدها) نظرات متفاوتی داده اند بعضی گفته اند که افعی ( تنین یا همان اژدها ) بادی سیاه است که در قعر دریا است و چون به نسیم یا همان هوا می رسد مانند طوفان به طرف ابرها می رود و چون از زمین بالا رود و بگردد و غبار بپراکند و در هوا بگسترد و اوج گیرد مردم توهم می کنند که مارهای سیاه است که از دریا برآمده است زیرا ابرها سیاه است و روشنی نیست و بادها پیوسته می وزد.

بعضی دیگر گفته اند که افعی ( تنین یا همان اژدها ) جانوری است که در قعر دریا به وجود می آید و بزرگ می شود و حیوانات دریا را آزار می دهد و خداوند ابرها و فرشتگان را می فرستد تا آن را از دریا بیرون آرند و به شکل ماری سیاه است که برق و صدایی دارد و دم آن به هر بنای بزرگ یا درخت و کوهی رسد آن را درهم می کوبد گاه باشد که تنفس کند و درخت تنومند را بسوزاند و ابر آن را برمی دارد و به سرزمین یاجوج و ماجوج می اندازد و باران بر آنها ببارد و افعی ( تنین یا همان اژدها) را بکشد و یاجوج و ماجوج از آن تغذیه می کنند و این سخن را به ابن عباس منسوب داشته اند.

گروهی دیگر درباره افعی ( تنین یا همان اژدها ) چیز دیگری گفته اند و جمعی از سرگذشت نویسان و قصه پردازان در این باره مطالبی آورده اند که از ذکر آن چشم می پوشیم. از جمله اینکه افعی (تنین یا همان اژدها) ماری سیاه است که در صحراها و کوهها به وجود می آید و سیل و آب باران آن را به طرف دریا می راند و از حیوانات دریایی تغذیه می کند و پیکرش بزرگ و عمرش دراز می شود و چون عمرش به پانصد سال می رسد بر حیوانات دریا غلبه می کند و چیزی نظیر خبر ابن عباس را گفته اند. و هم گفته اند که بعضی افعی ها ( تنین یا همان اژدها) سیاه و بعضی سفید و به اندازه ی مار است. ایرانیان مکر وجود افعی ( تنین یا همان اژدها) در دریا نیستند و می پندارند که هفت سر دارد و در حکایتهای خود به آن مثل می زنند و خدا حقیقت آنچه را گفتیم بهتر می داند ولی غالب مردم اخبار مربوط به این موضوع را انکار می کنند و اکثر عاقلان آن را نمی پذیرند. (مروج الذهب ج 1 ص 139 و 140)
ابوعبید بکری ( قرن پنجم هجری) در کتاب المسالک و الممالک خود با اقتباس از مسعودی عینا همین مطلب را نوشته است. (المسالک و الممالک ج1 ص 217)

و بالاخره آقای عبد اللطیف عاشور در کتاب ((موسوعه الطیر و و الحیوان فی الحدیث نبوی)) در بخش واژه ((التنین)) می نویسد:

ولكن.. ما هى حقيقة التنين؟!
إن وجود ذكر له فى الأساطير والحكايات القديمة عند المصريين والأشوريين والبابليين والهنود وغيرهم، بل والعرب أيضا، يدل على أن له أصلا!! ..
قال الدكتور صباح محمود محمد : «فى الواقع إن التنين ظاهرة مناخية، أى تدخل ضمن ما يسمى بعلم المناخ أو الأرصاد الجوية، باعتبار أن التنين ما هو إلا تلك الرياح المدمرة والتى تسمى بالأعاصير أو العواصف الدوارة.. ويمكن أن نلتمس حقيقة ما ذكرناه من أن التنين نوع من أنواع الأعاصير المدمرة، مما ذكره بعض الرحالة والمؤرخين، فقد أشار المسعودى إلى ذلك .

ترجمه: و اما حقیقت التنین (اژدها) چیست؟

چیزهایی که درباره ی آن در افسانه ها و حکایات قدیمی مصری ها و آشوری ها و بابلی ها و غیره و همچنین اعراب وجود دارد اصلا بر خود آن دلالت نمی کند!!...

دکتر صباح محمود محمد ( یکی از اساتید جغرافی عرب) می گوید:(( در واقع تنین ( اژدها) یک پدیده ی آب و هوایی است یعنی در علم آب و هواشناسی تنین ( اژدها) چیزی جز بادهای مخرب نیست که طوفان یا گردباد نامیده می شود... یا می تواند با توجه به آنچه که گفتیم نوعی از انواع طوفانهای مخرب باشد چنانکه در بعضی سفرنامه ها و تواریخ ذکر شده است همانگونه که مسعودی نیز به آن اشاره می کند. ( موسوعه الطیر ص 118)

برادر عزیزم، تاپیک گوزن مارخور بسته شده بود نتوانستم آنجا جواب بدهم در پروفایلتان نوشتم و انتظار داشتم لااقل کمی از مواضع خودتان کوتاه بیایید نه اینکه بر خرافی بودن آن پافشاری کنید:

بله هیچ منطقی برای این موضوع نیست ابر از جنس آب هست و نمیتونه مار رو جذب کنه! هیچ ماری در هیچ جای دنیا و در هیچ کتاب تاریحی نقل نشده
که مار رو ابر جذب کرده

لطفا ترجمه فارسی را یک بار دیگر بخوانید :

در این روایت از امام صادق(ع) درباره تنین و ابر پرسیده شد که امام(ع) فرمود: «ابر [از جانب خداى تعالی] گویى که وکیل است تا هر جا که او را بیابد برباید به‌گونه‌اى که آهن‌ربا، آهن را می‌رباید. ...

معنای " گوئی که " در جمله بالا در معنی یک انگاره و کلمه ای تمثیلی است . کلماتی از این دست در ادبیات فارسی و غیر آن وجود دارد

مرد فریادی کشید گوئی که بر سور اسرافیل دمیده شد

استباط از نظم موجود در طبیعت و فهم حکمت موجود در آن با توجه به پدیده ها امر عجیبی نیست .

اگر بارش باران باعث میشود افعی خود را در خاک پنهان کند و کسی اگر چنین چیزی را دید عجیب نیست که تعجب کند و در دلیل و حکمت آن اندیشه نماید.

اگه دقت کنید این "گویی که" مربوط به وکالتشه! منظورش اینکه انگار کسی بهش سپرده که چنین کاری کنه!

سلام
مطلبی که نوشتید جامع نیست! هر نشخوارکننده ای که گوشت بخوره در بهترین حالت تا حد مرگ پیش میره! نه دندوناش مناسب خوردن گوشته و نه دستگاه گوارشش توانایی هضم چنین چیزی رو داره! اگه گوزنی (یا هر نشخوارکننده دیگه ای) بتونه گوشت بخوره، باید دندون نیش داشته باشه، سُم نداشته باشه، دستگاه گوارش متفاوتی داشته باشه و...!! که کلا میشه یه حیوون دیگه!!

درباره مطلب دومم که مربوط به گردباد و...ست، هم گرگ داریم و هم گنجشک!! دلیل بر ارتباطشون میشه!؟ و اینکه فرضا من بگم گنجشک از ترس اینکه گرگ بخورتش رو زمین نمیاد!! چرا؟ چون گرگ گوشت خواره نه گنجشک خوار! گردبادم همه چیزو زیر و رو میکنه نه فقط یه مار!!

اما شاید بغرنج‌ترین بخش مطلب امده در کتاب شریف توحید مفضل که شما و جناب وجه‌اردک‌زشت نسبت به آن استبعاد کردید بحث ربایش این مار یا اژدها یا هر چیز دیگری که هست توسط ابر باشد ...! معما چو حل گشت آسان شود ... الآن دیگر فهم این مسأله سخت نیست ... ابری که شما به دنبالش هستید همان سیکلون‌ها هستند ... گردبادها ... هم روی آب ممکن است

معنای " گوئی که " در جمله بالا در معنی یک انگاره و کلمه ای تمثیلی است . کلماتی از این دست در ادبیات فارسی و غیر آن وجود دارد

دو سوال از شما
1-اگر همین متن در کتاب مسیحیان بود این طور متعصبانه ازش دفاع میکردید؟یا آنرا پیراهن عثمان کرده بودید و به تمسخر اون دین می پرداختید؟
2-آیا شما قائل به احتمال تحریف در توحید مفضل هستید یا نه؟
3-آیا هدف بنده از این بحث رو ایجاد شبهه در مورد علم امام علیه السلام میدونید یا اثبات تحریف توحید مفضل و غیر منطقی بودن بخشهایی از آن؟

در نظام هستی هر موجودی بنا بر خلقتش , وظیفه ای را در چرخه هستی ایفاء میکند چه بداند یا نداند و یا اینکه بخواهد یا نخواهد

کرم خاکی در خاک زندگی و تغذیه میکند . و با فعالیتش در خاک برای تغذیه و ادامه حیات , خاک را تنک کرده شخم میزند
نتیجتا با تخللی که رد خاک ایجاد میکند هوا به ریشه های گیاهان میرسد
و هنگاهی که باران میبارد او از خاک بیرون می آید و از همان کانالها و فضائی که او ایجاد کرده آب به زیر زمین می رود و به ریشه میرسد.

گوئی که او مامور به ادامه حیات گیاهان و جانوران و انسان است .

برگ درختان سبز در نظر هوشیار - هر ورقش دفتری است ( منظور دفتر صد برگ نیست ) معرفت کردگار

سلام،
یعنی چی که جامع نیست؟ نوشته که برخی گیاهخواران هم ممکن است گاهی گوشت بخورند! دندان‌های قورباغه‌ای که مثال زدم مناسب گوشت خوردن است مگر وقتی که از دندان‌هایش برای جویدن استفاده نمی‌کند؟ دستگاه گوارش انسان هسته‌ی هلو را هضم نمی‌کند و در نتیجه آن را دفع می‌کند و دستگاه گوارش این جانوران هم اگر نتوانست چیزی را هضم کند آنرا دفع می‌کند ...
شما که برادر صحبت از گرگ و گنجشک کردید و گفتید ارتباطی ندارند بیایید اینجا برای حقیر اثبات کنید که سم داشتن ارتباط با گیاهخوار بودن دارد! البته منکر ارتباطشان نیستم ولی دقت کنید که این ارتباط یک ارتباط واضح و بدیهی و عقلی نیست بلکه معمولاً سم‌دارها تا بوده و ما دیده‌ایم گیاهخوار بوده‌اند! زیست‌شناسان سکولار هم که بعید می‌دانم بهشان وحی شده باشد که هر سم‌داری الا و لابد گوشت بخورند مرده‌اند!
در نهایت این مطلب را هم بخوانید که در آن صحبت از گاوی شده که جوجه‌ی مرغ می‌خورد و همچنین آهویی که گوشت می‌خورد، مقالات علمی که این مطالب را نوشته باشند را هم اشاره کرده است و خودش هم گفته است که برخی از این مشاهدات را تازه دارند کشف و ثبت می‌کنند، اگر به دوستان باشد تا دانشمندان غربی چیزی را تأیید نکنند ایشان هرگز باور نمی‌کنند

برادر، انواع و اقسام احتمالات را می‌توانم در پاسخ شما بررسی کنم، آنچه نوشتم یک ایده بود برای شروع کردن به تفکر در روایت بیان شده و ادعا نکردم که جواب آخر باشد، مثلاً ما انواع گردبادها را داریم و شاید هر گردبادی چنین ویژگی‌هایی را نتواند داشته باشد، چنانکه می‌دانم ندارد ... الآن در پاسخ شما می‌توان شایدهای زیادی را مطرح کرد که در یک رویکرد علمی باید تک‌تک بیان شده و راستی‌آزمایی شوند. برای مثال شاید مکش به داخل پدیده‌ای که شبیه به کرمچاله عمل می‌کند طوری باشد که شکل بدن مار بزرگ آنرا مستعد عبور از کرمچاله کند و بسیاری از موجودات دیگر نتوانند از آن عبور کنند، شاید هم موجودات زیادی عبور کنند ولی رزق یأجوج و مأجوج فقط از گوشت این مارها باشد ...
در روایت نیامده که آن ابرها مارها را شکار می‌کنند و بس ... آمده که آنها را شکار می‌کنند ... شما ممکن است بگویید که مغناطیس فقط آهن را جذب می‌کند پس این ابر هم باید فقط همان مار را برباید، اما این یک احتمال است و احتمال دیگر این است که وجه شبه در مثال زدن امام علیه‌السلام به مغناطیس تنها همان ربایش مغناطیس باشد و نه انحصاری که مدّ نظر شماست ...

در هر صورت این نقدی که می‌کنید برای چکش‌کاری پاسخ و علمی کردن آن می‌تواند مفید باشد ولی چندان چالش سنگینی نیست ...
مثال گردباد هم یک حدس است ... شاید حالت‌های دیگری هم امکان داشته باشند ... در مطالبی که جناب عصران تحت عنوان افسانه‌سرایی‌ جمع کرده بودند آمده که ابر نزدیک دریا شده و مار را گرفته و با خود می‌برد ... حالا شاید آنها کلاً این جریان چرخشی را فکر کرده‌اند که مار است خصوصاً که موقع جمع شدن لوله‌ی گردابه‌ای گاهی بسیار نازک می‌شوند که شبیه دم مار می‌شوند ... دقت کنید حقیر نگفتم تمام آن مطالبی که جناب عصران مطرح کرده‌اند حتماً وحی منزل و درست هستند و افسانه نیستند و یا سعی ندارم بگویم که داستان جادوگر شهر اُز یک داستان واقعی است که در قابل داستان سرگرم‌کننده بیان شده است، بلکه می‌گویم روایت مذکور امکان درست بودن دارد و لااقل ابتدا به ساکن نباید انکارش کرد ... خصوصاً که «وَمَا أُوتِيتُم مِّنَ الْعِلْمِ إِلَّا قَلِيلًا» ...

علوم تجربی بر اساس تجربه هستند، قبول دارید؟ آیا تجربه نشان نداده که تقریباً اکثر قریب به اتفاق هر نظریه‌ای که داده می‌شود حتی به مقبولیت عام هم که برسد دیر یا زود معلوم می‌شود که کامل نیست و نقص دارد؟ آیا از نظر شما اشکال دارد که حقیر یک قانون تجربی مبتنی بر تجربه بدهم که هر چه علم امروز به عنوان دانسته می‌داند را فردا خواهد فهمید که غلط است؟ در این صورت اگر تجربه‌گرایی را قبول دارید چطور در مقابل روایات می‌توانید از دانستن چیزی سخن بگویید؟ حداقلش این است که احتمالات دیگر را هم مدّ نظر قرار بدهید و خیلی روی علوم امروزی پافشاری نکنید ... عجیب بودن یک مطلب دلیل بر غلط بودن آن مطلب نیست ... تمام نادانسته‌ها قبل از آنکه دانسته شوند عجیب بوده‌اند و ناآشنا و غریب ... اینکه چقدر عجیب و ناآشنا به نظر آمده بوده باشند بستگی به این دارد که ابتدائاً چقدر از ذهن دور بوده‌اند ... حالا شما این مطالب را بخوانید و از بس که برایتان عجیب است به خنده بیفتید آیا دلیل بر غلط بودن آنها خواهد بود؟ زمانی شاید انحناء داشتن زمان-مکان هم خنده دار بود ... خندیدن و بدون فکر رد کردن و احقانه دانستن چیزی که برایمان عجیب است آیا چیزی نیست که طبیعی‌دان‌ها به امثال بنده‌ی حقیر نسبت می‌دهند؟ خودشان هم که همانطور هستند ...

سلام
ببینید امام صادق علیه السلام طبق متن حدیث که از نظر بنده کاملا جعلیه میگن ابر بین ابر و گردباد زمین تا آسمون فرق هست
دوم اینکه گرد باد همه چیزو بلند میکنه سنگ مار گوزن و ... و اینطور نیست که مار افعی به خاطر شرش خدا ابر رو قرار داده باشه
چند سوال از شما دارم لطفا پاسخ بدید
1-شما کتاب توحید مفضل رو خط به خط قبول دارید یا احتمال تحریف درش وجود داره؟
2-شما فکر میکنید بنده درصدد رد امام صادق علیه السلام هستم یا تحریف شده دانستن برخی از کتاب توحید مفضل؟
با تشکر

ما در جایی منکر این نشدیم که بعضی گیاهخواران در مناطق سردسیر که غذا کمیاب است مثل اسکاتلند ممکن است گوشتخواری بکنند. اما در توحید مفضل سخن از خوردن مار سمی توسط گوزن است . و گفته شده که گوزن به خاطر این که سم در بدنش پخش نشود از خوردن آب خودداری می کند و با اینکه بسیار تشنه است جلوی نهر آب می رود و ناله می کند ولی ذره ای آب نمی خورد. در صورتی که برای انتشار زهر در بدن گوزن حتما نیاز به آب نیست زهر خودش از طریق جریان خون در بدنش منتشر می شود و او را می کشد.
متن کاملش را می گذارم تا همه بفهمند درباره ی چه چیزی سخن می گوییم:
توحید مفضل ص 109

وروية فإن الأيل يأكل الحيات فيعطش عطشا شديدا فيمتنع من شرب الماء خوفا من أن يدب السم في جسمه فيقتله ويقف على الغدير وهو مجهود عطشا فيعج عجيجا عاليا ولا يشرب منه ولو شرب لمات من ساعته.

فانظر إلى ما جعل من طباع هذه البهيمة من تحمل الظمإ الغالب الشديد خوفا من المضرة في الشرب وذلك مما لا يكاد الإنسان العاقل المميز يضبطه من نفسه.

ترجمه: زمانی که گوزن از مارها تغذیه می کند بر اثر آن تشنگی سختی می یابد . از ترس اینکه مبادا زهر در بدنش منتشر شود و اورا بکشد بر کرانه ی آب می ایستد و بسیار ناله می کند و صدا می زند ولی ذره ای از آب نمی نوشد زیرا اگر بنوشد به زودی هلاک می گردد.
بنگر که سرشت این حیوان چگونه آفریده شده که از ترس زیان نوشیدن آب آن تشنگی شدید را تحمل می کند. به راستی که حتی انسان اندیشمند و عاقل نیز غالبا در چنین زمانی تحمل و خویشتن داری تمی تواند بکند.

شما خواستید ابرو را درست کنید زدید چشم را هم کور کردید . آفرین برشما با این اشکالات توحید مفضل سه تا شد البته باز هم هست که اگر خدا توفیق دهد در موضوعات جداگانه ای آنها را هم می آوریم.
شما در واقع مطلبی را که در توحید مفضل برای نشانه های حکمت خدا در آفرینش گوشتخواران و گیاهخواران آمده است زیر سوال بردید و استدلال نویسنده ی کتاب را در حکمت خدا باطل کردید این مطالب را عینا از کتاب توحید مفضل برایتان می آورم:

توحید مفضل ص 96 و 97

وآكلات اللحم لما قدر أن تكون معايشها من الصيد خلقت لهم أكف لطاف مدمجة ذوات براثن ومخالب تصلح لأخذ الصيد ولا تصلح للصناعات وآكلات النبات لما قدر أن يكونوا لا ذوات صنعة ولا ذات صيد خلقت لبعضها أظلاف تقيها خشونة الأرض إذا حاولت طلب المرعى ولبعضها حوافر ململمة ذوات قعر كأخمص القدم تنطبق على الأرض عند تهيئها للركوب والحمولة.
أمل التدبير في خلق آكلات اللحم من الحيوان حين خلقت ذوات أسنان حداد وبراثن شداد وأشداق وأفواه واسعة فإنه لما قدر أن يكون طعمها اللحم خلقت خلقة تشاكل ذلك وأعينت بسلاح وأدوات تصلح للصيد وكذلك تجد سباع الطير ذوات مناقير ومخالب مهيئة لفعلها ولو كانت الوحوش ذوات مخالب كانت قد أعطيت ما لا تحتاج إليه لأنها لا تصيد ولا تأكل اللحم ولو كانت السباع ذوات أظلاف كانت قد منعت ما تحتاج إليه أعني السلاح الذي تصيد به وتتعيش أفلا ترى كيف أعطي كل واحد من الصنفين ما يشاكل صنفه وطبقته بل ما فيه بقاؤه وصلاحه.

ترجمه: چنین تقدیر شد که غذای حیوانات گوشتخوار از شکار حیوانات باشد از این رو برای این حیوانات دست ها پنجه ها و چنگالهای سخت و تیز و محکم و مناسب برای شکار کردن آفریده شد. این دست و پنجه و چنگال برای کارهای انسانی مناسب نیستند.
حیوانات گیاهخوار هم از آنجا که حکمت اقتضا کرده صنعت و حرفه ای نداشته باشند و شکار نکنند . براى برخى از آنها سُمهايى آفريده شده كه از سختى و ناهموارى چراگاهها آزار نبينند و براى شمارى (از اين علفخواران ) سمهايى گوى دار آفريده شده همانند گوى و گودى پاى آدمى تا بر زمين منطبق گردد و براى سوارى و باربرى مناسب باشند.
همچنين تاءمل كن كه چگونه در گوشتخواران ، دندانهايى تيز، پنجه ها و چنگالهايى قوى و تيز و دهانهايى با فضاى گشاده و بزرگ آفريده شده است .
از آنجا كه تقدير و حكمت ، اقتضا نموده كه غذاى اين حيوانات از گوشت باشد، به گونه اى آفريده شده اند كه مناسب اين هدف باشد؛ در نتيجه اين حيوانات با داشتن سلاح و ابزار مناسب شكار، يارى شده اند. پرندگان شكارى و درنده نيز داراى نوكها و چنگالهاى مناسب شكار هستند. در مقابل اگر به حيوانات وحشى و علفخوار چنگال داده مى شود در واقع چيزى براى آنان آفريده شده كه بدان محتاج نيستند؛ زيرا نه شكار مى كنند و نه گوشت مى خورند. نيز اگر حيوانات درنده داراى سم بودند اين امر خلاف نيازهاى آنها در جهت شكار كردن و زندگى مناسب خود آنها بود.
آيا نمى نگرى كه براى هر دسته از اين دو دسته چيزهايى آفريده شده كه با آن صنف و طبقه مى سازد و مناسب و مايه بقا و مصلحت آن است .

نه دوست عزیز ابر همان ابر است در حقیقت آن افعی بزرگ یا اژدهایی که در کتاب توحید مفضل به عنوان جانور زنده از آن یادشده بود در واقع وجود خارجی نداشت و همان طوفان یا نوعی گردباد بود که مردم چون در تاریکی و دور دست آن را می دیدند فکر می کردند اژدهاست و این خرافه در کتاب توحید مفضل هم آمده است . در حالی که حتی برخی دانشمندان و جغرافیدانان همان زمان نیز آن را خرافه می دانستند. که ذکرش را آوردم.
بر فرض هم اگر حرف شما را درست بگیریم همان طور که دوستان هم گفتند گردباد همه چیز را می برد نه فقط مارها را.

آن چیزک در برخی اوقات خطای چشمی و دیگر حواس انسان است که در اینجا هم همین گونه بود.

نه فقط احادیث اهل بیت بلکه تمام چرندیات و مزخرفات نیز صعب و مستصعب دارند و می توان برای آنها هم دلیلی تراشید و توجیهی آورد. پس احادیث و مزخرفات در اینکه هردو صعب و مستصعب اند و قابلیت توجیه دارند مشترک هستند . حالا شما با چه معیاری احادیث واقعی را از چرندیات و مزخرفات تشخیص می دهید؟

این نکته مهم علمی را قبل از امام صادق کعب الاحبار یهودی کشف کرده بود و گفته بود.

در پرسش و پاسخی که بعد از آن در کتاب توحید مفضل بین امام صادق و مفضل شده است این ابهام شما را برطرف می کند:

قلت : فلم وكل السحاب بالتنين يرصده ويختطفه إذا وجده؟ قال : ليدفع عن الناس مضرته.

عرض کردم : چرا باید ابر در کمین افعی باشد و اگر آن را دید بربایدش ؟
فرمود : تا مردم را از شر آن خلاصی دهد.

ا برای آن آمده را ببینید می فهمید که اصلا مار نیست بلکه اژدها یی است که اصلا وجود خارجی ندارد.

1. تنين : تنين : اژدها , منظومه دراکو , صداي وزوز ( در اثر حرکت سريع ) , حرکت کردن , پرواز کردن , غژغژ کردن

2. تَنِين : تَنِين : ج تَنَانِين ( ح ): حوت يا نهنگ دريائى
   - ( ح ): مار بزرگ يا اژدها
   - ( فك ): نام يكى از برجهاى آسمانى .

باید گفت بر فرض صحت این روایت، اما نمی توان به طور دقیق حدس زد که مقصود از بیان این مطلب چیست که یا به دلیل نقص در تبیین درست موضوع از طرف راوی است،یا که جملاتی از روایت افتاده و آن به طور کامل بیان نشده است.مثلا تمام مطلب امام بیان نشده و فقط یک قسمت آن به دست ما رسیده که موجب شبهه شده است.
در عین حال توضیحات کوتاهی در این باره ارائه شده است که نا رسا یا نا کافی است و می تواند بیشتر موجب شک شود.
علاوه، این احتمال وجود دارد زمان،مکان و منطقه جغرافیایی یا نوع پرسش به گونه ای بوده که منجر به صدور این روایت با این خصوصیت شده و پاسخ امام فقط مربوط به حدود جغرافیایی محل سکونت حضرت در حوزه حجاز بوده است. بنا بر این،در سایر مکان ها ممکن است وضع به گونه ای دیگر بوده و چنین سوال و جوابی اصلا محل نداشته باشد. والله العالم.

جناب جوجه اردک زشت استاد محسن همان ابتدا در مورد روایت توضیح کافی را دادند پس بحث تعصب در میان نیست لطفا شما هم عصبیت را کنار بگذارید تا بتوانیم گفتگوی مفیدی داشته باشیم

عقل جایگاه خودش را دارد . همچنین عقل یک عالم با آدم جاهل فرق میکند

اگر این روایت در کتاب مسیحیان بود باید اجازه میدادیم که دلیل بیاورند و همینطور از پیش خودمان نمیگفتیم که آقا آن ضعیف و جعلی و تحریف شده است

روایات بررسی سندی و دلالی میشوند تفسیر میگردند آنهم توسط یک عالم

نه برادر بین ابر و گردباد فرق زیادی نیست

در اصل بخاطر تشکیل قطره از رطوبت موجود در هوای در گردش است که سبب ایجاد ابری شده که دیده می‌شود، اسمش هم هست Funnel Cloud:

این کتاب از نظر حقیر کتابی است که دل انسان را از دنیا متوجه خدا می‌کند ... بنای دفاع از خط به خط آن را ندارم چون سواد حدیث‌شناسی ندارم، ولی بنای دفاع از کلیت آنرا دارم چون آن را کتاب هدایت یافتم و از خواندن آن همان حالی را پیدا می‌کنم که از خواندن سایر روایات معصومین علیهم‌السلام پیدا می‌کنم

با توجه به تجربه‌ای که در مطالعه‌ی قرآن و بسیاری روایات دیگر کسب کرده بودم به جای اینکه سریع بخاطر عجیب بودنشان انکارشان کنم تلاش کردم که ببینم راهی دارد که قابل پذیرش بشوند یا خیر

ما شما چرا هنوز مطمئن هستید که این دو روایت جعلی هستند؟

اگر برایتان عجیب است آیا اگر زمانی برایتان حل شود و متوجه شوید که درست بوده‌اند اولین باری بوده که چیزی برایتان عجیب و غیرممکن به نظر می‌رسیده ولی بعد دیده‌اید که هیچ هم عجیب نبوده است و تنها دقت بیشتری را می‌طلبیده است؟

سلام
یا خدا شما دیگه کی هستی ابر با گردباد فرق نداره؟!!!!!!!!!
ببینید حدیث میگه ابر خوب امام علیه السلام زبان داشتن میفرمودن گردباد!
واقعا متن حدیث خیلی تابلو هست

بنده هم کل کتاب رو رد نکردم! بله قبول دارم مثلا اینکه صوت در خلا منتشر نمیشه ی چیزی در حد اعجازه اما کل متن رو نه قوی میدونم نه قابل اعتنا
خیلی از مطالب کتاب عادی هست و چیز خاصی نداره ی جاهایی مثل همین جا هم ...محترمانش خرافات میشه

قرآن با این کتاب قابل مقایسه نیست و مثالتون مغلطه هست
هرچرند برخی جاهای قرآن هم خیلی منو جذب نمیکنه

معمولا وقتی چیزی برام عجیب میشه اشتباه بودنش برام اثبات میشه

من هنوز راجع به گوزن مارخور اینجا بحثی نکردم(اونم خدا وکیلی بحث نداره شما خیلی مقاومید:khandeh!:)

سلام بر برادر عزیزم جناب جوجه‌اردک‌زشت،
برادر ابر با برخی از گردبادها تفاوت بنیادین ندارد

اگر امام علیه‌السلام می‌خواستند بگویند گردباد باید می‌گفتند گردباد ... ولی گردباد انواع و اقسام دارد که منابعی برای مطالعه پیرامون آنها را از سایت ویکی‌پدیا به شما معرفی کردم و عکس تشکیل یک گردباد خاص از زیر یک ابر را هم برایتان گذاشتم، در این مثال‌ها دیگر واقعاً نمی‌شود گفت که آن گردباد چیزی جدای از ان ابر پایه‌ی بالا سر خودش هست ... در این مثال‌ها به زعم حقیر گردباد گوشه‌ای از همان ابر است که به سمت پایین متمایل شده است و البته دینامیک پیچیده‌تری نسبت به بدنه‌ی اصلی ابر دارد ... خصوصاً که تأکید حدیث بر روی ابر است چون ابر می‌تواند درب آسمان باشد و گردباد می‌تواند تنها وسیله‌ی مکش اشیاء روز سطح زمین یا دریا به سمت ابر باشد

در اینجا هم اختلاف فشار بین ابر و سطح زمین است که این مکش را ایجاد می‌کند اگرچه موتور این مکش همان گردباد باشد، اما اگر آن ابر نبود آن گردباد هم نبود و اگر کسی بخواهد وارد جزئیات بیان این مطلب نشود می‌تواند صرفاً به ابر اشاره کند ...

مثلاً در زمان مه (fog) ابرها به زمین نزدیک می‌شوند و در این شرایط شاید رخدادهای دیگری رخ دهد که حقیر اطلاعی ندارم، مثلاً یک افت فشار ناگهانی در یک موضع یا یک باد شدید موضعی بتواند کسی را با خودش از زمین بلند کند ...

قدیمی‌ترین نسخه‌های این کتاب یا ارجاعاتی که به آن شده است کدام است و ایا می‌توان موضوعات مورد شبهه را در آنها نیز پیدا کرد یا خیر
۲. از نظر پیوستگی مطالب و سازگاری بخش‌های مورد شبهه با بخش‌های دیگر و ادبیات استفاده شده در آنها چه چیزی می‌توان گفت

س شما عمدتاً تنها مطالبی را یاد می‌گیرد که برایتان از ابتدا هم عجیب نبوده‌اند و تقریباً آنها را می‌دانسته‌اید

سلام چرا دارن! هیچ ابری مار جذب نمیکنه اما گردباد ها برخیشون خانه ها رو هم بلند میکنند

مه مه هست ابر ابر ...

برای اینکه مغلطه شما ثابت بشه ی مثال میزنم
خاک و انسان از نظر بنیادین فرق ندارن!(قرآن میگه از خاک آفریدیم)
ولی خاک کجا و انسان کجا...(دقت کنید)

امام علیه السلام میتونستند بگن گردباد به همین سادگی و شما هیچ جوابی برای این موضوع ندارید
رسما دارید مفهوم حدیث رو تحریف میکنید! ابر کجا و گردباد کجا!

متن حدیث کاملا مخالف برداشت شما(یا بهتر بگم تحریف شماست)
قرآن رو اینطوری تفسیر کردند صوفیه و اسماعیلیه ازش در اومد...

نه ولی اگر روی چیزی دقیق فکر کنم و بهش مشکوک بشم معمولا غلط بودنش روشن میشه

سلام
مطلبی را که کعب الاحبار گفته را می توانید در اولین پست من در صفحه ی دوم در همان اوایلش ببینید مشابه آن در تورات هم آمده است:
لوی‌یاتان (به انگلیسی:Leviathan به عبری: לִוְיָתָן) اشاره به یک هیولا و غول عظیم الجثه ای است که از دریا سَرک می‌کِشد و مثل و مانند ندارد. این نام از باب چهل و یکم ایوّب، در تورات گرفته شده‌است.

به گفته کتاب مقدّس:
در آن روز خداوند با شمشیری بزرگ و قوی لویاتان، این اژدها را در دریا خواهد کشت.

شما فرمودید جذب تنین توسط ابر به صورت تمثیلی بیان شده است.در صورتی که در آن کتاب مفضل می پرسد که چرا باید ابر در کمین تنین باشد و اگر آن را یافت برباید. اگر سخن امام در توحید مفضل تمثیلی بود مفضل باید می پرسید که چرا تنین از ابر می ترسد و خودش را پنهان می کند نه اینکه بپرسد چرا ابر در کمین تنین است و آن را جذب می کند. و یا امام باید می گفت سوالت اشتباه است در صورتی که چنین چیزی نگفت و به سوال مفضل جواب داد.

اما درباره آن لغت نامه ای که آوردید:
1- معنای مار بزرگ یا اژدها در آنلینک شما به عنوان یک معنی واحد آمده اند یعنی با هم برابرند و ماری که از اندازه معمول بسیار بزر گتر باشد همان اژدها نامیده می شود.
2- اگر به سخن قبلی من دقت کرده باشید من گفتم معنی و صفاتی که برای آن آمده را ببینید.
3- در همان لینکی که دادید اگر از فارسی به عربی واژه (( اژدها)) را بزنید تنها معادلی که برای شما می آید همان ((تنین)) است.

http://www.almaany.com/ar/dict/fa-ar...F%D9%87%D8%A7/

انشاء الله در پستهای بعد بحث مفصل واژه شناسی واژه ی (( تنین)) را می آورم.

من به سخن کارشناس قبلا پاسخ دادم اگر اشکالی روی پاسخ من به ایشان وارد می دانید از همانجا از من نقل قول بزنید و اشکال بگیرید.

سلام علیکم
اگر شما توانستید وجود گاو سخنگوی پرنده یا لولو خورخوره با دلیل انکار کنید من حرف خودم را پس می گیرم.

شما الان یک موجود فضایی هستید که خودش را به شکل انسان در آورده است خلاف این را ثابت کنید.

اگر قرار باشد هرچیز عجیبی را بپذیریم که سنگ روی سنگ بند نمی شود. پارتی بازی هم نمی توانیم بکنیم که چون اینها منسوب به معصوم هستند باید بپذیریم.

گالیله که اتفاقا علیه یکی از خرافاتی که در کتاب مقدس آمده بود به پا خواسته بود.فکر کنم شما او را می کشتید اگر آن موقع بودید چون کلیسا حکم الحاد او را داده بود. درست نمی گویم؟
از نظر شما تعریف خرافه ی دینی چیست؟

اگر توحید مفضل از امام صادق نباشد دنیا به آخر می رسد؟

کتاب توحید مفضل را می توان به مانند دیگر کتب قدیمی مسلمانان ( که اشتباه و خرافه هم کم ندارد) از آن بهره برد ولی نمی توان به دید یک کتاب مقدس به آن نگاه کرد.

شیر خام زیاد هم پاکیزه نیست باید آن را پاستوریزه کرد.

هر احتمالی باید اساس داشته باشد. عمر و اندیشه ی انسان با ارزشتر از آن است که آنها را صرف پرداختن به احتمالات بی اساس کنیم.

من حکمت خدا را زیر سوال نبردم بلکه استدلال کتاب توحید مفضل را که از آفرینش علفخواران و گوشتخواران برای اثبات حکمت خدا به کار برده بود را زیر سوال بردم.

زهر وقتی وارد بدن جانداری می شود یا در معده بی اثر می شود و یا از طریق جریان خون در بدن انتشار می یابد و جذب بدن می شود و اتفاقا آب که به دفع سموم از بدن کمک می کند.

آیا آن گوزن نمی تواند به جای ناله کردن زهر مار را نشخوار کند و بیرون بیندازد؟

در کتاب توحید مفضل گوزن مار خور حتی هوشش از انسان عاقل هم بیشتر است.

اساس استدلال کتاب توحید مفضل برای اثبات حکمت خدا از آفرینش علفخواران این بود که آنها گوشت نمی خورند و شکار نمی کنند و آن چیزهایی که شما برای باور پذیر کردن گوزن مارخور آوردید مثالهای نقضی هستند که اساس آن استدلال را از بین می برند.

من هم سند کتاب توحید مفضل را بررسی کردم و هم شاخصه های ادبی آن را بررسی کردم و هم شاخصه های مضمونی آن را بررسی کردم و در این موضوع هم واژه شناسی کردم هم اسطوره شناسی کردم و هم خرافه را ریشه یابی کردم همه ی این کارها را هم در همین سایت انجام دادم و شما هم دیدید آنوقت شما همه ی اینها را کشک به حساب می آورید و می گویید من روی هوا حرف می زنم.

امکان درستی گفته ی من بیشتر است یا امکان درستی خرافه ای که در کتاب توحید مفضل آمده است؟

این کار را فقط برای مطالب عجیب دینی انجام می هید یا برای دیگر موارد هم این کار را انجام می دهید؟

اما حالا که مطرح کردید جوابتان را میدهم. تصورات انسان در حالت کلی هم امکان پیداشدن شواهدی برای وجود آن هست و هم برای عدم وجود آن هست. پس در حات کلی وجود خارجی و نبود آنها با هم برابر است. پس تا زمانی که ارزش وجودی آنها معلوم نشود ارزش توجیه و دفاع ندارند .

قبلا من مطلبی را به شما گفتم که شما جوابی به آن ندادید شاید الان یادتان نباشد. گفتم که همانطور که نباید بلافاصله حدیثی را که نتوانستیم درک کنیم جعلی بدانیم باید حواسمان به احادیث جعلی هم باشد و آنها را دست کم نگیریم تا از آنور بوم هم نیفتیم.

برای من که مسلم شده این کتاب جعلی است اما به شما حق می دهم با وجود علاقه ای که به این کتاب دارید به این راحتی آن را نپذیرید.

این گردبادها همان مار بزرگ یا آژدهایی هستند که در کتاب توحید مفضل گفته شده ابرها آنها را برمی دارند و با خود به آسمان می برند: