مذاکره نمایندگان نجران با پیامبر گرامی (ص)

پیامبر گرامی( صل الله علیه و آله وسلم): «من شما را به آیین توحید و پرستش خدای یگانه و تسلیم در برابر اوامراو دعوت می کنم سپس آیاتی چند از قرآن برای آنان خواند».

- نمایندگان نجران: اگر منظور از اسلام ایمان به خدا جهان است ما قبلاً به او ایمان آورده و به احکام وی عمل می نماییم.

- پیامبر گرامی( صل الله علیه و آله وسلم): « اسلام علایمی دارد و برخی از اعمال شما حاکی است که به اسلام واقعی نگرویده اید چگونه می گویید که خدای یگانه را پرستش می کنید، در صورتی که شماها صلیب را می پرستید و ازخوردن گوشت خوک پرهیز نمی کنید و برای خدا فرزند معتقدید؟ ».

- نمایندگان نجران: ما او را خدا می دانیم زیرا او مردگان را زنده کرد و بیماران راشفا بخشید و از گل پرندگانی ساخت و آنها را به پرواز درآورد وتمام این اعمال، حاکی است که او خداست.

- پیامبر گرامی( صل الله علیه و آله وسلم): نه، او بنده ی خدا و مخلوق خدا است که او را در رحم مریم قرار داد و این قدرت و توانایی را خدا به او داده بود».

- یک نفر از نمایندگان: آری او فرزند خدا ست زیرا مادر او مریم، بدون این که با کسی ازدواج کند او را به دنیا آورد، پس ناچارباید او همان خدای جهان باشد.

- پیامبر گرامی( صل الله علیه و آله وسلم): ( فرشته ی وحی در این موقع نازل گردید و به پیامبر گفت که به آنان بگوید): وضع حضرت عیسی از این نظر مانند حضرت آدم است که او را با قدرت بی پایان خود، بدون این که دارای پدری و مادری باشد از خاک آفرید و اگر نداشتن پدر گواه بر این باشد که او فرزند خدا است پس حضرت آدم برای این منصب شایسته تر است زیرا او نه پدر داشت و نه مادر».

- نمایندگان نجران: گفتگوهای شما ما را قانع نمی کند، راه این است که در وقت معیّنی با یکدیگر مباهله کنیم و بر دروغگو نفرین بفرستیم و از خداوند بخواهیم دروغگو را هلاک و نابود کند.

در این موقع پیک وحی نازل گردید و آیه ی مباهله را آورد و پیامبر گرامی(صل الله علیه و آله وسلم) را مأمور ساخت تا با کسانی که با او به مجادله و محاجه برمی خیزند و زیربار حق نمی روند، به مباهله برخیزد و طرفین از خداوند بخواهند که افراد دروغگو را از رحمت خود دور سازد: " فَمَنْ حَاجَّكَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَكُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَكُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْكاذِبینَ؛ پس هر كه با وجود دانشى كه [در باره ى عیسى ] سوى تو آمد با تو محاجّه كرد بگو: بیایید پسرانمان و پسرانتان و زنانمان و زنانتان و كسان نزدیكمان و كسان نزدیكتان را فرا خوانیم، سپس [به درگاه خدا] تضرّع كنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم." آل عمران: 61

طرفین به فیصله دادن مسئله از طریق مباهله آماده شدند، و قرار شد که فردای آن روز همگی برای مباهله حاضر وآماده شوند. وقت مباهله فرا رسید. قبلاً پیامبر گرامی (صل الله علیه و آله وسلم)، و هیئت نمایندگی «نجران» توافق کرده بودند که مراسم مباهله در نقطه ای خارج از شهر مدینه در دامنه ی صحرا انجام بگیرد پیامبر گرامی(صل الله علیه و آله وسلم)، از میان مسلمانان و بستگان زیاد خود فقط چهار نفر را انتخاب کرد که در این حادثه تاریخی شرکت نمایند، و این چهارتن جز علی بن ابی طالب (علیه السلام) و فاطمه (علیها السلام) دختر پیامبر و حسن وحسین ( علیهما السلام ) کس دیگری نبود زیرا در میان مسلمانان نفوسی پاکتر، و ایمانی استوارتر از نفوس و ایمان این چهار تن، وجود نداشت.

پیامبر گرامی( صل الله علیه و آله وسلم)، فاصله منزل و نقطه ای را که قراربود در آنجا مراسم مباهله انجام بگیرد با وضع خاصی طی نمود، او در حالی که حضرت حسین ( علیه السلام ) را در آغوش و دست حضرت حسن ( علیه السلام ) را در دست داشت و فاطمه ( علیها السلام ) به دنبال آن حضرت وعلی بن ابی طالب (علیه السلام) پشت سر وی حرکت می کردند گام به میدان مباهله نهاد و پیش از ورود به میدان مباهله به همراهان خود گفت: «من هرموقع دعا کردم شما دعای مرا با گفتن آمین بدرقه کنید».

سران هیئت نمایندگان نجران پیش از آن که با پیامبر روبرو شوند به یکدیگر می گفتند هرگاه دیدید که « محّمد » افسران و سربازان خود را به میدان مباهله آورد، و شکوه مادی و قدرت ظاهری خود را نشان ما داد در این صورت وی یک فرد غیر صادق بوده و اعتمادی به نبوت خود ندارد ولی اگر او با فرزندان و جگر گوشه های خود به «مباهله» بیاید و با یک وضع وارسته از هر نوع جلال و جبروت مادی، روبه درگاه الهی گذارد، پیداست که او یک پیامبر راستگو است و به قدری به خود ایمان و اعتقاد دارد که نه تنها حاضر است خود را در معرض نابودی قرار دهد بلکه با جرأت هرچه تمامتر حاضر است عزیزترین و گرامی ترین افراد نزدیک خود را در معرض فنا و نابودی واقع سازد.

هنوز سران هیئت نمایندگی در این گفتگو بودند، که ناگهان قیافه ی نورانی پیامبر گرامی (صل الله علیه و آله وسلم)، با چهارتن دیگر که سه تن از آنها شاخه های شجره ی وجود او بودند برای مسیحیان نجران نمایان گردیدند و همگی با حالت بهت زده و تحیِّر به چهره ی یکدیگر نگاه کردند و از این که او جگر گوشه های معصوم و بی گناه و یگانه دختر و یادگارخود را به صحنه ی مباهله آورده است، انگشت تعجّب به دندان گرفتند وهمگی گفتند که این مرد به دعوت و دعای خود اعتقاد راسخ دارد و گرنه یک فرد مردد، عزیزان خود را در معرض بلای آسمانی وعذاب الهی قرار نمی دهد.

اسقف نجران گفت: « من چهره هایی ر امی بینم که هر گاه دست به دعا بلند کنند و از درگاه الهی بخواهند که بزرگترین کوهها را از جای بکند، فوراً کنده می شود و هرگز صحیح نیست ما با این قیافه های نورانی و با این افراد با فضیلت، مباهله نماییم، زیرا بعید نیست که همه ی ما نابود شویم، و ممکن است دامنه ی عذاب گسترش پیدا کند، و همه ی مسیحیان جهان را بگیرد و در روی زمین یک مسیحی باقی نماند».

منشورجاوید ج7 ص 98