سلام علیکم.حدیثی از امام صادق ع موجود است درباره وحدت که تکه هایی از آن بدین گونه است:به عیادت آنها بروید.پشت سر آنها نماز بخوانید،و...
فی الحال،متن کامل این حدیث را همراه با سند و مدرک از شما کارشناس محترم درخواست می کنم.با تشکر
«وهي(الصلاة) أول ما يحاسب العبد عليها ، فإن قبلت قبل ما سواها ، وإن ردت رد ما سواها».
سؤال دوم: آیا از دیدگاه اعتقادی این روایت قابل پذیرش است یا خیر؟به عبارت دیگر اگر کسی اهل نماز نباشد؛ اما اعتقاد به خدا داشته باشد و...چگونه اعمالش قبول نمی گردد؟
سؤال سوم: اینکه امام صادق فرمودند شفاعت ما شامل کسی که نماز را سبک بشمارد نمی شود یعنی چه؟ آیا این افراد برای همیشه در عذاب باقی می مانند؟
سؤال چهارم: چگونه این روایت با روایتی که بیان می کند اولین عمل که مورد سوال واقع می گردد ولایت است قابل جمع خواهد بود؟
سلام
1- چنین حدیثی وجود دارد؟
2- در فرض وجود حدیث، سند ، متن، دلالت و جمع با اخبار را ذکر بفرمایید.
امام جعفر صادق میفرمود یکی از موضوعاتی که من هرگز در بیان آن تقیه نخواهم کرد موضوع متعه است .
(البته حدیث متعه حج را دیده ام، منظورم در حدیث، متعه النساء است)
سه تا سوال داشتم:
1.
یه حدیثی هست به این مضمون:
اگر بر قومی عذاب نازل نشود، بدان بر آن ها حاکم می شوند، رزق و روزیشان بی برکت می شود و ...
البته حدیث رو کامل و دقیق یادم نمیاد ولی محتواش این طور بود که میگفت اگه به قومی عذاب نازل نشه در عوض چهار اتفاق دیگه براش میفته.
میخواستم ترجمه کامل حدیث و میزان سندیت اون رو بدونم.
2.
آیا حدیث یا روایتی هست از پیامبر که فرموده باشند مثل گذشتگان بر امت من عذاب الهی نازل نمی شود؟
3.
آیا میتوان بین حدیث اوّل و حدیث دوم ارتباط برقرار کرد؟ مثلا بگیم چون ما امتی هستیم که عذاب بر ما نازل نمیشه در عوض این بلاها نازل میشه؟