با سلام
من خانم شاغلی هستم که ماهانه شرکت مبالغی مشخص تحت عنوان بیمه و مالیات به حساب شخصی اینجانب برای انجام این امور واریز می گردد.
با توجه به اینکه گاهی اوقات زمان واریز به حساب بنده اول ماه می شود و مثلا بیمه تا اخر ماه فرصت تسویه با بیمه دارد اینجانب این مبلغ را برای مصارف شخصی استفاده کرده و در مهلت مقرر این پول را واریز می کنم.
خواستم بدانم که آیا این کار من از نظر شرعی اشکال دارد؟؟ با توجه به اینکه به پرداخت بیمه و مالیات جریمه ای شامل نمی شود و در اخرین مهلت مقرر واریز می گردد
مرجع تقلید آیت ا... شبیری زنجانی
موقع نماز جماعت در حرم امام رضا در بین افرادی که نشسته هستن و منتظر نمازن، بعضی ها سجاده و ... می فروشند. نمیدونم این کار قانونی هست یا نه ولی فکر می کنم قانونی نباشه.
4 تا سوال دارم:
1. خرید این سجاده ها چه حکمی داره؟
2. به فرض درست نبودن خرید این سجاده ها، نمازهایی که با این سجاده ها خونده میشه چه حکمی داره؟
3. به فرض درست نبودن خرید این سجاده ها، هدیه دادن اونها به دیگران چه حکمی داره؟
4. به فرض درست نبودن خرید این سجاده ها، الان باید چیکار کرد؟
سلامٌ علیکم. سؤالی داشتم که ابتدا با مقدمه شروع میکنم؛ آیا در اسلام،این حکم وجود دارد،که هر وسیله ای حتی با هدف الهی ساخته شده باشد،اگر در دوره ی مدیدی از تاریخ،توسط اکثر جامعه مورد استفاده ی سوء قرار گیرد،مُهر حرام مطلق توسط فقها بر آن زده میشود؟
سؤال: در سالهای نه چندان دور،آهنگی توسط خواننده ای داخلی و مجاز ساخته شد و از وزارت ارشاد اسلامی مجوز پخش گرفت ،و چندین بار از صدا و سیما پخش شد.در ابتدا به صورت ماهیانه پخش میشد و به مرور سالیانه و نهایتا به طور کامل عدم پخشش را شاهد هستیم.ضمن این که شخصی در شبکه ای ماهواره ایِ فارسی زبان از این آهنگ برای رقص استفاده کرده.البته عدم پخش آن در صدا و سیما قبل از آن اتفاق بوده. آیا گوش دادن به این قبیل آهنگها که مورد تأیید وزارت ارشاد است(به صرف اینکه عده ای فاسد العقیده از آن در جهت سوء،استفاده کرده اند و همچنین از صدا وسیما پخش نمیشود) حرام است؟
هرکسم که اهل حرومخوری نیست باید بره تو بیمارستانهایی که امکانات یه درمانگاهم حتی ندارن. اونجا بشه موش آزمایشگاهی جوجه انترن هایی که معلوم نیست آخرش پزشک بشن یا نشن. امروزه کسی تعصب بی منطق رو نمیپذیره. اگه این حرف درست بود باید توی جامعه نمود پیدا میکرد
.
.
.
واقعا فکر میکنین خدا روزی کدوم دسته آدمها رو بیشتر میکنه.
واقعا گیج کننده است، پس چرا میگن خدا روزی آدم مومن رو از جایی که گمان نداره میرسونه!!؟
پس چرا این جمله زیبا رو با تمام وجود لمس نمی کنیم؟
همگی ما در مورد هَنایش خوراک ناروا بر روی فرزندان خود، سخنانی شنیده‌ایم که اگر کسی به فرزندان خود خوراک ناروا و دزدی بدهد، بر روی درستی پرورش آن فرزند، هنا میگذارد.
اما در این‌جا دوگانگی‌ای به‌نظر می‌آید که این سخن و این دیدگاه را نادرست جلوه می‌دهد!
روزه:
روزه یک رفتار پرورشی برای آدمی است که آدمیان در هر کیشی، چند روز را روزه می‌گیرند.
این روش پرورشی دارای دو سود است:
یک، تندرستی بدنی
دوم، تندستی روانی - که منظور از روزه گرفتن، بیشتر تندرستی روانی است و این تندرستی روانی است که روی پرورش و نیکو شدن کردار مردمان هنا میگذارد.
روزه‌داران، اجازه‌ی خوردن خوراکی در روزهای این ماه را ندارند؛ بدین مایه که خوردن خوراکی در روزهای ماه رمضان، ناروا است و روزه‌دار باید خود را از خوردن در این‌هنگام، محروم کند.
اگر روزه‌داری از روی اراده، خوراکی‌ای بخورد، وی کاری ناروا کرده است، کاری که توسط کیش اسلام و دیگر کیش‌ها، ناروا و حرام است.
بدین‌مایه که روزه‌داران از خوردن در روز، «محروم‌اند» و اگر از روی اراده خوراکی‌ای بخورن، کار حرامی را انجام داده‌اند که این کار، روی روزه‌ی آنان هنای نامناسب میگذارد و آن روش پرورشی را تا روز پسین، از بین می‌برد.
افزون بر آنکه اگر دیده شود که کسی چنین کار ناروایی را انجام می‌دهد، او شلاق می‌خورد و همچنین برای پیش‌گیری از پادافره شدن در روز رستاخیز، باید چند روز روزه بگیرد یا چند آدم را خوراک دهد.
همانند کسی که دزدی می‌کند، اگر دیده شود، پادافره میشود و اگر کار خود را جبران نکند، در روز رستاخیز، پادافره میشود.
اما اگر روزه‌داری از روی ناآگاهی و فراموشی، خوراکی‌ای بخورد، این خوراکی، هنایی بر روی روزه‌ی وی ندارد و خوردن آن خوراک ناروا، برایش روا میشود.
بدین‌مایه که اگر کسی نادانسته، خوراکی در روز بخورد، این خوراک - که خوراکی ناروا است، هنایی بر روی آن روش پرورشی نمی‌گذارد و نیازی نیست وی پادافره شود.
اما در دزدی، چون کسی از روی ناآگاهی و فراموشی دزدی نمی‌کند، او هموراه کار ناروایی را انجام می‌دهد.
اکنون پرسش این‌ست:
روزه نیز یک روش پرورشی است که برای آدمیان برنامه‌ریزی شده است و آدمیان با نخوردن خوراک در روزهای این ماه، اهریمن درون خود را زبون و کردار نیک خود را پرورش می‌دهند؛ اما اگر کسی در هنگام فراموشی، خوراکی بخورد، این خوراک، هنایی بر روی این روش پرورشی ندارد.
آیا در مورد خوراک دزدی نیز چنین است؟
بدین‌مایه: کسی که نمی‌داند پدر یا یکی از خویشاوندانش خوراک یا پول ناروا به او می‌دهد، آیا این خوراک یا پول، هنایی بر روی پرورش و روان آن‌کس دارد؟
برخی سخن حسین(ع) را به پیش می‌آورند که او به یزیدیان فرمود: «چون خوراک ناروا خورده‌اید، سخن روا را نمی‌شنوید»
بله این سخنی به‌جاست اما بدون‌شک یزدیان خود می‌دانستند که خوراک ناروا می‌خورند.
آنان خود می‌دانستند که دارند با نوه‌ی پیامبر می‌جنگند و مزدی که بابت پیش‌پرداخت به آنان داده شده است، مزد روایی نیست؛ مزدی برای جنگیدن با نوه‌ی پیامبر است؛ نوه‌ای که هیچ کار زشتی از او سر نزده که شایسته جنگ‌کردن باشد.
همچنین، آنان خود نان‌آور خانه بودند و اگر خوراک ناروایی خورده‌اند، دست‌رنج خود را خورده‌اند که همانگونه که گفته شد، هیچ دزدی، از روی فراموشی دزدی نمی‌کند.
یزدیان، همه‌ی این‌ها را از روی اراده و آگاهی انجام داده‌اند.
با سلام به کارشناسان محترم و دوستان عزیز
بنده طبق فتوایی که علما دادند هیچگونه تفحصی در مال افراد نمیکنم و همه را بر فرض حلال و پاک بودن میدونم اما شنیدم که طیب بودن بالاتر از این است مثلا ممکنه شخصی خمسش رو نده و من هم از این امر بی خبر باشم اگر به منزل این فرد برم و از غذایش بخورم میدونم از نظر شرعی گناهی بر من نیست چون نمیدونستم و تجسس هم جایز نیست اما سوال من این است که آیا این غذا اثری بر روح من میگذارد یا خیر؟ وقتی این لقمه جزئی از گوشت و پوستم شد چه؟
بالاخره برای استجابت دعا هم شرایطیست!
شنیده و خوانده ام که طیب بودن خورد و خوراک مادر در دوران بارداری برای تربیت دینی و اخلاقی فرزندش بسیار مهم هست.
و در این زمینه دچار وسواس شدم !
مثلا همسایه ای من رو به خانه شان دعوت کرد ، و سفره ای انداخته شد که توسط اقوامشون تدارک دیده شده بود! و
من تو رودربایسی میمونم و مجبور میشم از غذا بخورم ، در حالی که هیچ شناختی نسبت به مال و نحوه درآمد اقوام همسایه ندارم
سوالم این هست که در اینجور مواقع که کسی دعوت به غذا میکنه چه باید کرد؟
در کتاب کیمیای محبت دیدم که جایی نوشته بود که: جناب شیخ یک کُت و شلوار ِ کامل را 7 برابر ارزانتر از جاهای دیگر حساب می کردند... البته این به نقل از فردی در این کتاب نوشته شده بود.
مثلا اگر در حال حاضر 100 هزار تومان باشه. 7 برابر ارزانتر حدودا میشه 15 هزار تومان
آیا از نظر اسلام ارزانفروشی ظلم در حق دیگر فروشندگان نیست؟ خب همه میان از ایشون می خرن و مشتری های دیگران کم میشه.
به نظر شما از دیدگاه اسلام و عرفان، این کار اشتباه و خطایی نیست؟!
نان حلال خيلي خيلي خوب است.
من نان حلال را خيلي دوست دارم. ما بايد هميشه دنبال نانحلال باشيم.
مثل آقا تقي. آقاتقي يك ماست‌بندي دارد. او هميشه پولِ آبِ مغازه را سر وقت مي‌دهد تا آبي كه در شيرها مي‌ريزد و ماست مي‌بندد حلال باشد. آقا تقي مي‌گويد: آدم بايد يك لقمه نان حلال به زن و بچه‌اش بدهد تا فردا كه سرش را گذاشت روي زمين و عمرش تمام شد، پشت سرش بد و بيراه نباشد.
دايي من كارمند يك شركت است. او مي‌گويد: تا مطمئن نشوم كه ارباب رجوع از ته دل راضي شده، از او رشوه نمي‌گيرم. آدم بايد دنبال نان حلال باشد. دايي‌ام مي‌گويد: من ارباب رجوع را مجبور مي‌كنم قسم بخورد كه راضي است و بعد رشوه مي‌گيرم!
عموي من يك غذاخوري دارد. عمو هميشه حواسش است كه غذاي خوبي به مردم بدهد. او مي‌گويد: در غذاخوري ما از گوشت حيوانات پير استفاده نمي‌شود
و هر چه ذبح مي‌كنيم كره الاغ است كه گوشتش تُرد و تازه است و كبابش خوب در مي‌آيد. او حتماً چك مي‌كند كه كره الاغ‌ها سالم باشند وگرنه آن‌ها را ذبح نمي‌كند. عمويم مي‌گويد: ارزش يك لقمه نان حلال از همه‌ي پول‌هاي دنيا بيشتر است!! آدم بايد حلال و حروم نكند. عمو مي‌گويد: تا پول آدم حلال نباشد، بركت نمي‌كند. پول حرام بي‌بركت است.
من فكر مي‌كنم پدر من پولش حرام است؛
چون هيچ‌وقت بركت ندارد و هميشه وسط برج كم مي‌آورد. تازه يارانه‌ها را خرج مي‌كند و پول آب و برق و گاز را نداريم كه بدهيم. ماه قبل گاز ما را قطع كردند چون پولش را نداده بوديم. ديشب مي‌خواستم به پدرم بگويم: اگر دنبال يك لقمه نان حلال بودي، پول ما بركت مي‌كرد و هميشه پول داشتيم؛ اما جرأت نكردم. اي كاش پدر من هم آدم حلال خوري بود!!!
به نظرتون واقعا انشاء بچه های ما اینه طرز تفکرشون داره اینطوری میشه ؟
یعنی ما داریم به این سمت سو میریم یا اینا خودش از دست دشمنامونه ؟
یه جاده خاکی یکی از دوستان خوبم صلوات خواست اینم بزارم تا بقیه بچه ها ازش استفاده کنن
