***** نکته ها ی پند آموز *****

محدّث بزرگوار سید جزایرى در زهرالربیع از ابن خلکان و حاج میرزا هاشم خراسانى در منتخب التواریخ از اثنى عشریه حکایت مى کنند که: روزى مردى با زن خود مشغول غذا خوردن بود و غذا مرغ بریان بود، سائلى بر درب خانه اظهار حاجت کرد، آن مرد او را محروم کرد و چیزى نداد، بعد از مدّتى روزگار بر او برگشت و ثروت و دارایى اش از بین رفت و زن را نیز طلاق داد. زن با مرد دیگرى ازدواج نمود. از اتفاقات عجیب آن که، روزى آن زن با شوهر دوّم مشغول غذا خوردن و از جمله مرغ بریان بود که فقیرى بر درب خانه خوراک خواست. مرد گفت: مقدارى غذا و مرغ براى او ببر. وقتى زن غذا را به دست فقیر مى داد، دید گویا او را دیده است، دقّت کرد، سبحان الله، چه مى بینم! همان شوهر اوّلش بود که به این روز افتاده بود. گریه اش گرفت و برگشت. شوهر سبب گریه را پرسید پاسخ داد: شوهر اوّل من بود، یک روز با او غذا مى خوردم گدایى آمد و او آن گدا را محروم کرد. مرد گفت: خدا گواه است آن سائل من بودم و چون تلخى ناامیدى را دیده ام نمى خواهم کسى از در خانه ام محروم برود

اصحاب سیدالشهدا(ع) خون خود را پیش روی امام حسین(ع) دادند(بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ علیه‌السلام)،
نه مثل توابین، پشت سر امام حسین(ع)!

«اگر تعلقات انسان اصلاح نشده باشد خطر جدا شدن از امام حسين(ع) وجود دارد؛ آن تعلقاتي كه عده‌اي را آورد تا مقابل امام حسين(ع) صف‌آرايي كردند و كم‌كم دستشان را به خون سيد الشهدا(ع) آغشتند! آنهايي كه به كربلا آمده بودند همه‌شان اينطوري نبود كه به قصد كشتن آمده باشند! خيلي‌هايشان مي‌گفتند: مي‌رويم ان‌شاء‌الله صلح مي‌شود و كار تمام مي‌شود! ولي وقتي حضرت ايستاد، آنها هم ايستادگي كردند و كم‌كم كار به همان جايي رسيد كه مي‌بينيد.
اگر انسان رشته‌ تعلقاتش را اصلاح نكرده باشد، تعلقات انسان مي‌تواند انسان را از سيدالشهدا(ع) جدا كند؛ مي‌تواند براي انسان "عذر" درست كند و به حسب ظاهر هم عذر براي آدم، مقبول باشد ولي واقعاً اين عذر، انسان را از امام حسين(ع) جدا مي‌كند.
عده‌ای نيامدند؛
عده‌ای دير آمدند و وقتي رسيدند كه كار تمام شده بود؛
عده‌اي دير فهميدند؛ توّابيني كه در كوفه خروج كردند، ‌چه وقت مي‌توانند در صف اصحاب سيدالشهدا(ع) باشند ولو همه‌شان هم كشته شوند! ماندند و خون سيدالشهدا(ع) ريخته شد و حالا اينها متوجه شدند كه عجب اشتباهي شده و حالا يك فكري كنيم! چه فايده‌اي دارد؟
آنهايي ارزشمندند كه «بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ علیه‌السلام»؛ خون‌شان را پيش روي امام حسين(ع) دادند. آنهايي كه خونشان را پشت سر امام حسين(ع) مي‌دهند خيلي ارزش ندارند! آنهايي كه سپر مي‌شوند ارزش دارند.
اين از مهم‌ترين نكات است که انسان اگر رشته‌ تعلقش را با دنيا قطع نكند، اگر حساب خودش را با دنيا صاف نكرده باشد، اگر براي مرگ آماده نشده باشد هيچ كمكي به ولیّ خدا نمي‌تواند بكند و هيچ كمكي به خودش نمي‌تواند بكند».

اصحاب سیدالشهدا(ع) خون خود را پیش روی امام حسین(ع) دادند(بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ علیه‌السلام)،
نه مثل توابین، پشت سر امام حسین(ع)!

«اگر تعلقات انسان اصلاح نشده باشد خطر جدا شدن از امام حسين(ع) وجود دارد؛ آن تعلقاتي كه عده‌اي را آورد تا مقابل امام حسين(ع) صف‌آرايي كردند و كم‌كم دستشان را به خون سيد الشهدا(ع) آغشتند! آنهايي كه به كربلا آمده بودند همه‌شان اينطوري نبود كه به قصد كشتن آمده باشند! خيلي‌هايشان مي‌گفتند: مي‌رويم ان‌شاء‌الله صلح مي‌شود و كار تمام مي‌شود! ولي وقتي حضرت ايستاد، آنها هم ايستادگي كردند و كم‌كم كار به همان جايي رسيد كه مي‌بينيد.
اگر انسان رشته‌ تعلقاتش را اصلاح نكرده باشد، تعلقات انسان مي‌تواند انسان را از سيدالشهدا(ع) جدا كند؛ مي‌تواند براي انسان "عذر" درست كند و به حسب ظاهر هم عذر براي آدم، مقبول باشد ولي واقعاً اين عذر، انسان را از امام حسين(ع) جدا مي‌كند.
عده‌ای نيامدند؛
عده‌ای دير آمدند و وقتي رسيدند كه كار تمام شده بود؛
عده‌اي دير فهميدند؛

پیرمردی صبح زود از خانه اش خارج شد .. در راه با یک ماشین تصادف کرد و آسیب دید .. عابرانی که رد می شدند به سرعت او را به اولین درمانگاه رساندند ..

پرستاران ابتدا زخمهای پیرمرد را پانسمان کردند .. سپس به او گفتند : باید ازت عکسبرداری بشه تا جایی از بدنت آسیب و شکستگی ندیده باشه .. پیرمرد غمگین شد .. گفت عجله دارد و نیازی به عکسبرداری نیست ..

پرستاران از او دلیل عجله اش را پرسیدند .. پیرمرد گفت : زنم در خانه سالمندان است .. هرصبح آنجا میروم و صبحانه را با او میخورم .. نمیخواهم دیر شود ..

پرستاری به او گفت : خودمان به او خبر می دهیم .. پیرمرد با اندوه گفت : خیلی متاسفم او الزایمر دارد چیزی را متوجه نخواهد شد .. حتی مرا هم نمی شناسد .. پرستار با حیرت گفت : وقتی نمی داند شما چه کسی هستید چرا هر روز صبح برای صرف صبحانه پیش او می روید ؟ پیرمرد با صدایی گرفته .. به آرامی گفت : اما من که میدانم او چه کسی است

شایسته است انسان قبل از هر کاری بنا را بر اعتماد و توکل بر مشیت الهی قرار دهد چون انجام کارها و محقق شدن امور بسته به علل و عوامل بسیاری دارد، که اراده طولی انسان تنها یک علت در کنار دیگر علل متّکی به مشیت الهی می‌باشد.
به همين جهت است كه خداوند در سوره کهف آیه ،23 به پیامبرش می‌فرماید: "وَلَا تَقُولَنَّ لِشَیءٍ إِنِّی فَاعِلٌ ذَلِكَ غَدًا الاّ أن یشاءالله؛ هرگز نگو من فلان كار را فردا انجام می‌دهم مگر این كه خدا بخواهد"

یعنی در مورد اخبار آینده و تصمیم بر انجام كارها حتماً جمله انشاءالله را اضافه كن و انجام كار را موكول به خواسته خدا كن، چون تو هرگز مستقل در تصمیم گیری نیستی و اگر خدا نخواهد هیچ كس توانایی بر هیچ كار را ندارد.
کما اینکه آیت الله مکارم می‌فرماید: خبر دادن قطعی برای انسان كه قدرتش محدود است و احتمال ظهور موانع مختلف می‌رود صحیح و منطقی نیست و چه بسا دروغ از آب در بیآید،[1]
علامه طباطبایی هم در شأن نزول آیه ،23 سوره کهف می‌فرماید: پیامبر (صلي‌الله‌عليه‌وآله) اظهار نظر درباره اصحاب كهف را به فردا موكول كرد، ولی ان‌شاءالله نگفت به همین جهت تا چهل شبانه روز وحی از او قطع شد تا آنجا كه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) غمگین شد و یارانش كه به وی ایمان آورده بودند به شك افتادند و قریش شادمان شده و پیامبر را مسخره كردند. پس از چهل شبانه روز سوره كهف و جریان اصحاب كهف بر پیامبر نازل شد و پیامبر علّت تأخیر وحی را از جبرئیل سؤال كرد. جبرئیل همین آیات را بر پیامبر خواند[2] بدیهی است اگر خدا نخواهد كاری صورت بگیرد آن كار انجام نمی‌شود.
ولیکن در مواردی که انسان غافل از مشیت الهی می‌شود، بهترین راه کار آن است که به ادامه آیه، 23 سوره کهف عمل شود چون در تـعـقـیـب جمله "وَلَا تَقُولَنَّ لِشَیءٍ إِنِّی فَاعِلٌ ذَلِكَ غَدًا الاّ أن یشاءالله" قرآن مى‌فرماید: "وَاذْكُرْ رَبَّكَ إِذَا نَسِیتَ وَقُلْ عَسَى أَنْ یهْدِینِ رَبِّی لِأَقْرَبَ مِنْ هَذَا رَشَدًا"
هنگامى که یاد خدا را فراموش کردى بعد که متوجه شدى پروردگارت را بخاطر بیاور، اشـاره به اینکه اگر بخاطر فراموشى جمله ان‌شاءالله را به سخنانى که از آینده خبر مـى‌دهـى نـیـفـزائى هـر مـوقـع بـیـادت آمد فورا جبران کن و بگو انشاء الله، که این کار گذشته را جبران خواهد کرد و بـگـو امـیـدوارم کـه پـروردگـارم مـرا بـه راهـى روشـنـتـر از ایـن هـدایـت کـنـد.
------------------------------
پی نوشت:

1. تفسیر نمونه، ج 12، ص 385.

2. تفسیر المیزان، ج 13، ذیل تفسیر آیه،23 سوره کهف.

بر اساس روایات تا یک ذره محبت به دنیا در دل انسان وجود داشته باشد یک ذره محبت به خدا در دل انسان وارد نمی‌شود؛ لَا یَجْتَمِعُ لَکُمْ حُبُ‏ اللَّهِ‏ وَ حُبُ‏ الدُّنْیَا. از سوی دیگر محبت دنیا را به این سادگی نمی‌توان از دل جدا کرد. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: مردم بچه‌های دنیا هستند و بچه طبیعتاً مادر خود را دوست دارد؛ النَّاسُ أَبْنَاءٌ الدُّنْیَا وَ الْوَلَدُ مَطْبُوعٌ عَلَى حُبِّ أُمِّه‏. با وجود این‌همه موانع بسیاری در مسیر عشق به خدا وجود دارد، چگونه می‌توانیم عاشق خدا شویم؟ اصلی‌ترین راه برای عاشق خدا شدن، دوام در عبادت است.

بخوانیم و عمل کنیم.
۱) اگر اولش به فکر آخرش نباشی آخرش به فکر اولش می افتی
۲) لذتی که در فراغ هست در وصال نیست چون در فراغ شوق وصال هست و در وصال بیم فراغ
۳) آغاز کسی باش که پایان تو باشد
۴) پرستویی که به فکر مهاجرت هست از ویرانی آشیانه نمی هراسد
۵) کمی سبکسری لازم است تا از زندگی لذت ببری و کمی شعـــور، تا مشکلی برایت پیش نیاید
۶) دوست واقعی کسی است که اگر ساعتها در کنار او ساکت بشینی و صحبتی بین تان ردوبدل
نشه بعد از خداحافظی احساس کنی که ساعتها باهاش درد و دل کردی

در محضر آیت الله #فاطمی_نیا

علت خیلی از مشکلاتی که ما تو خونه هامون داریم، درگیری ها، بداخلاقی ها، عصبانیت ها، بی حوصلگی ها، غرغرها، دل شکستن ها و ...
اینه که فرشته ها تو خونه مون نیستن.
تو خونه مون پر نمیزنن...
ذکر نمیگن.

خونه ای که توش پر فرشته باشه میشه خود بهشت.
پر از لطف و صفا و شادی و یاد خدا.

حالا چیکار کنیم که فرشته ها مهمون خونه مون بشن؟
چه کارایی نکنیم که فرشته ها رو پر ندیم؟

1. حدیث کسا زیاد بخونیم.

2. سعی کنیم نمازها تا جای ممکن اول وقت باشه.

3. نماز قضا داشتن خیییلی اثر بدی داره.
4. چیز نجس تو خونه نگه نداریم. همه جای خونه مون همیشه پاک پاک باشه.

5. توی خونه داد نزنیم.
حتی با صدای بلند هم حرف نزنیم.
فرشته ها از خونه ای که توش با صدای بلند صحبت بشه میرن.

6. حرف زشت و غیبت و دروغ و مسخره کردن و اینا هم که مشخصه.

7. سعی کنیم طهارت چشم و گوش و زبان و شکممون رو تا جای ممکن تو خونه حفظ کنیم.

8.وقتی وارد خونه میشیم با صدای واضح سلام کنیم. حتی اگه هیچ کس نیست.

چون می گذرد غمی نیست
) انسان باید سعی کند در زندگی چیزهایی که دوست دارد را بدست آورد ، و گرنه مجبور میشود چیزهایی را که بدست آورده است دوست بدارد
) فرصتها در سختی ها بوجود می آیند بدون جاذبه، پرواز معنی ندارد
) کاش میشد سرنوشت را از سرِِ نوشت
) برای تمام دردها دو علاج وجود دارد گذر زمان وسکوت

) اگر شیر درنده ای در برابرت باشد بهتر است از اینکه سگ خائنی پشت سرت باشد
) همیشه از سکوت چگونه فریاد زدن رو بیاموز
) مورد اعتماد بودن بهتر از دوست داشتنی بودن است
) با یه چوب کبریت میشه هزاران درخت رو سوزوند و از یه درخت هزاران چوب کبریت به وجود می آید
) محبت از درخت آموز که سایه از سر هیزم شکن هم بر نمیدارد

) هر چیزی که تو را نکشد مطمئناً قوی ترت میکند
) این جهان پر از صدای پای مردمی است که همان طور که تو را می بوسند طناب دار تو را می بافند
) آنکه می گرید یک درد دارد و آنکه می خندد هزار و یک درد
) گذشت زندگی یک چیز را بارها ثابت می کند و آن این است که گاهی احمق ها درست میگویند
) هر انسان بیشتر از آنکه از دشمنان خود ضربه ببیند از دوستان نادان خود میبیند

4.حکایت پند آموز کوتاه پدر
چوپانى پدر خردمندى داشت. روزى به پدر گفت: اى پدر دانا و خردمند! به من آن گونه كه از پيروان آزموده انتظار مى رود يك پند بياموز! پدر خردمند چوپان گفت: به مردم نيكى كن، ولى به اندازه، نه به حدى كه طرف را لوس كند و مغرور و خيره سر نمايد .

حکایت پند آموز جالب و زیبای کورحقیقی
« فقیری به در خانه بخیلی آمد، گفت:
شنیده ام که تو قدرتی از مال خود را نذر نیازمندان کرده ای و من در نهایت فقرم، به من چیزی بده بخیل گفت:
من نذر کوران کرده ام. فقیر گفت: من هم کور واقعی هستم، زیرا اگر بینا می بودم، از در خانه خداوند به در خانه کسی مثل تو نمی آمدم

6. داستان و حکایت پندآموز
ثروتمند زاده اى را در كنار قبر پدرش نشسته بود و در كنار او فقيرزاده اى كه او هم در كنار قبر پدرش بود. ثروتمندزاده با فقيرزاده مناظره مى كرد و مى گفت :صندوق گور پدرم سنگى است و نوشته روى سنگ رنگين است. مقبره اش از سنگ مرمر فرش شده و در ميان قبر، خشت فيروزه به كار رفته است، ولى قبر پدر تو از مقدارى خشت خام و مشتى خاك، درست شده، اين كجا و آن كجا؟
فقيرزاده در پاسخ گفت: تا پدرت از زير آن سنگهاى سنگين بجنبد، پدر من به بهشت رسيده است

7. حکایت پند آموز عبرت
« گویند: روزی خلیفه از محلی می گذشت، دید که بهلول، زمین را با چوبی اندازه می گیرد. پرسید: چه می کنی؟ گفت: می خواهم دنیا را تقسیم کنم تا ببینم به ما چه قدر می رسد و به شما چه قدر؟ هر چه سعی می کنم، می بینم که به من بیشتر از دو ذارع (حدود یک متر) نمی رسد و به تو هم بیشتر از این مقدار نمی رسد

. داستان و حکایت پند آموز
نادانى مى خواست به الاغى سخن گفتن بياموزد، گفتار را به الاغ تلقين مى كرد و به خيال خود مى خواست سخن گفتن را به الاغ ياد بدهد.
حكيمى او را ديد و به او گفت :
اى احمق ! بيهوده كوشش نكن و تا سرزنشگران تو را مورد سرزنش قرار نداده اند اين خيال باطل را از سرت بيرون كن، زيرا الاغ از تو سخن نمى آموزد، ولى تو مى توانى خاموشى را از الاغ و ساير چارپايان بياموزى

حکایت پند آموز زن کامل
ملا نصر‌الدین با دوستی صحبت می‌کرد. خوب ملا، هیچ وقت به فکر ازدواج افتاده‌ای؟ ملا نصر‌الدین پاسخ داد: فکر کرده‌ام. جوان که بودم، تصمیم گرفتم زن کاملی پیدا کنم. از صحرا گذشتم و به دمشق رفتم و با زن پر حرارت و زیبایی آشنا شدم اما او از دنیا بی‌خبر بود. بعد به اصفهان رفتم؛ آن جا هم با زنی آشنا شدم که معلومات زیادی درباره‌ی آسمان داشت، اما زیبا نبود. بعد به قاهره رفتم و نزدیک بود با دختر زیبا با ایمان و تحصیل کرده‌ای ازدواج کنم.
پس چرا با او ازدواج نکردی؟ آه، رفیق! متاسفانه او هم دنبال مرد کاملی می‌گشت

●
- چرا همیشه بدنبال این هستیم که بدانیم چرا گل خار دارد؟ بیایید گاهی بدنبال آن باشیم که بدانیم چرا خار گل دارد؟
- خدایا! چگونه زیستن را به من بیاموز چگونه مردن را خود خواهم آموخت
- جامعه مثل آب نمک است شنا کردن در آن بد نیست اما بلعش وحشتناک است
- دو تراژدی دردناک در زندگی وجود دارد :
یکی اینکه در عشقت ناکام شوی و دیگر اینکه به وصال عشقت برسی

- چه فکر کنی می توانی و چه فکر کنی نمی توانی ، درست فکر میکنی
- اگر مردم را به حال خود گذاشتی تو را به حال خود خواهند گذاشت
- در نمک باید چیز غیب و مقدسی وجود داشته باشد چیزی که هم در اشک و هم در دریاست
- من هرگز نمی نالم…قرنها نالیدن بس است…میخواهم فریاد بزنم…!اگر نتوانستم سکوت میکنم

- بادها می وزند، عده ای در مقابل آن دیوار می سازند و تعدادی آسیاب به پا می کنند
- پریدن کار دل است و قدم زندن کار عقل، اگر لذت جهان خواهی با دل همسفر شو و اگر مقصد خواهی آهسته رو
- زندگی همانند هنر نقاشی کردن است با مداد مشکی ولی بدون پاک کن
- زندگی درس حساب است، خوبیها را جمع، بدیها را کم ، خوشی ها را ضرب و شادیها را تقسیم کنیم

- زندگی نکن برای مردن، بمیر برای زندگی کردن
- زندگی تفریح است میان تولد و مرگ
- خشم با دیوانگی آغاز میشود و با پشیمانی پایان میپذیرد
- آزادی تنها ارزش جاودانه تاریخ است
- مسیر را به خاطر بسپار که مقصد همان مسیر است

با خودت صادق باش و نگران آنچه دیگران درباره ات فکر می کنند نباش . تعریفی را که آنها از تو دارند نپذیر ، خود ، خودت را تعریف کن
دنیا از آن کسی است که برای تصاحب آن با خوش خلقی و ثبات قدم گام برمیدارد
زندگی سفر است پس بیایید همسفران خوبی برای دیگران باشیم

- در تصویر حکاکی شده برسنگهای تخت جمشید هیچکس عصبانی نیست،هیچ کس سوار بر اسب نیست. هیچ کس رادر حال تعظیم نیست. در بین این همه پیکر تراشیده شده حتی تصویر برهنه نیست یادمان باشدکه چه بودیم و چه شدیم.
- خواهرم استعمار قبل از هر چیز از سیاهی چادر تو می ترسد تا سرخی خون من (پیام شهدا(
- در فرهنگ لغات خود حجاب را پاکی صداقت معنا کن در فرهنگ لغات خود حجاب را آیینه نادیده معنا کن.
- همیشه گوهر انسانیت را در حجاب جستجو کن.

شخص به حضور امام صادق عرض کرد : خدا را به من چنان معرفی کن که گویی او را می‌بینم .حضرت از او سوال کرد آیا هیچ وقت از راه دریا مسافرت کرده‌ای؟ گفت: آری.
فرمود: اتفاق افتاده است که کشی در دریا بشکند؟ عرض نمود: بلی اتفاقا در سفری چنین قضیه‌ای واقع شد. حضرت فرمود: به جایی رسیدی که .... از همه چیز قطع امید شوی و خود را مشرف به مرگ بیابی؟ عرض کرد: بلی چنین شد.
حضرت فرمود: در آن حال امیدی به نجات داشتی؟ عرض کرد: آری. حضرت فرمود: در آن جا که وسیله‌ای برای نجات تو وجود نداشت، به چه کسی امیدوار بودی؟ آن شخص متوجه شد که در آن حال گویا دل او با کسی ارتباط داشته ، در حدی که گویی او را می‌دیده است. (1)
1- توحید صدوق، ص 231، انتشارات مکتبه الصدوق، تهران، 1388 ش.

- بزرگترین آزادی بشر ، توانایی تصمیم گیری و انتخاب نگرش های خویشتن است
- خانمها با گوشهایشان عاشق می شوند و آقایان با چشم هایشان …
- ما همان میشویم که تمام روز به آن می اندیشیم
- مبارزه هر قدر صعب, صعود را ادامه بده. شاید قله تنها در یک قدمی تو باشد
- هر کار بزرگی در آغاز محال به نظر میرسد
- در زندگی خوشبختی به سراغ کسی نمی آید، انسان باید سراغ خوشبختی برود

صفات جمال به صفاتی گفته می‏شود که بیانگر کمالی از کمالات خدا می‏باشد و از ثبوت واقعیتی در ذات الهی حکایت دارد. از این صفات به صفات ثبوتی هم تعبیر می‏کنند.
در مقابل صفات جلال به معنای سلب نقص از ذات الهی می‏باشد و چون نقص یعنی سلب کمال است، پس سلب نقص در واقع «سلب سلب کمال» می‏باشد. بنابر این سلب نقص تعبیر دیگری از ثبوت کمال است. پس صفات جلال یا به تعبیر دیگر صفات سلبی بیانگر نقص نداشتن خدا می‏باشد و بیان سلب مفاهیمی می‏کند که شایسته مقام و منزلت الهی نیست.
مثال صفات جمال: علم و قدرت، حیات و اراده و مثال صفات سلبی یا جلال: جسم و مادی نبودن می‏باشد.
بنابر نظر شیعه ذات الهی کمال محض بوده و هیچ نقصانی ندارد. ذات الهی بسیط محض است و تمامی صفات جمال الهی (صفات ثبوتیه ذاتیه) عین ذات خدا می‏باشد.
تفسیر دیگر صفات جمال و جلال این است: اوصاف مهرآمیز خدا صفات جمال است و صفات قهرآمیز او صفات جلال.
جمال او مایه رحمت، مغفرت، عفو و مانند آن است و جلال او پایه قهر، عذاب، انتقام و نظایر آن.
صفات جمال و جلال به معنای اخیر، گرچه در مقابل یکدیگر است، لیکن در مورد خدا، جمالی که مقابل دارد جمال مقید است، نه جمال مطلق؛ چون جمال مطلق همتای رحمت مطلق «رحمانیّه» و همسان هدایت مطلق است که هیچ امر وجودی دیگر در مقابل آنها قرار نمی‏گیرد بلکه مقابل آن، عدم مطلق است نه عدم ملکه. بر این اساس، خدا جمال محض بوده، همه کارهای او جمیل است.

- پروردگارا به من آرامش ده تا بپذیرم آنچه را که نمی توانم تغییر دهم و دلیری ده تا تغییر دهم آنچه را که می توانم تغییر دهم. بینش ده تا تفاوت ایندو را دریابم مرا - - فهم ده تا متوقع نباشم دنیا و مردم آن مطابق میل من رفتارکنند
- برای جبران اشتباهات، به دوستانت همانقدر زمان بده که برای خودت فرصت قائل میشوی
- ظرفیت عشق وجودت را با دوست داشتن همه انسان ها و تمامی زندگی افزایش بده
- امکان تغییر در زندگی هست.دیگران این کار را کرده اند
- از درخت سکوت میوه آرامش آویزان است