باز میشه تا اگر دلت خواست یه زیارت دلی بکنی
باز میشه تا اگر دلت خواست عرض سلامی داشته باشی
باز میشه تا اگر دلت پر کشید برای زیارت خورشید هشتم
باز میشه تا اگر حرفی با آقا داشته باشی
اینجا با هم باشیم
در کنار همدیگه زیارت کنیم
امشب ،شب شهادت خورشید خراسان و عشق کلّ ایران است ... مشهد غوغایی برپاست ... :Graphic (61)::Sham:
[FONT=arial narrow]سبب شد که گودال یادش بیاید
اباصلت! آبی بزن کوچه‌ها را
قرار است فردا جوادش بیاید
:Graphic (61):
قرار است فردا شود طوس، مشهد
شود قبله‌گاه غریبان مزارش
اگر چه غریبی شبیه حسین ع است
ولی خواهری نیست انجا کنارش
:Graphic (61):
به دعبل بگو شعر کامل شد اینجا
«و قبرٍ بطوس»ی که خواند از برایش
بگو این نفس‌های آخر هم اشکش
روان است از بیت کرب و بلایش
:Graphic (61):
از آن زهر بی‌رحم پیچیده‌است او
به خود مثل زهرایِ پشتِ در،از درد
شفا بخش هر دردست از بس که خواندست
در آن لحظه‌ها روضه‌ی مادر از درد
:Graphic (61):
شدی آسمان، تا کشد پر کبوتر
شدی دشت، تا آهو آزاد باشد
شدی آب، تا غصه‌ها را بشویی
میان حرم زائرت شاد باشد
:Graphic (61):
اباصلت آبی بزن کوچه‌ها را
به یادِ سواری که با ذوالفقارش
بیاید سحر تا بگردند دورش
[FONT=arial narrow]خراسان و یاران چشم انتظارش
:Graphic (61):
:Sham:[FONT=arial narrow]السلام علیک ایها الامام الرئوف الغریب :Sham:
آن سال را همه به یاد داریم. تنها سالی بود که جای خالی مادر، مثل حفره‌ای از دلتنگی و غم توی دل‌مان خالی شده بود. ایستاده بود جلوی در. قرآن را با کاسه‌ی سفالی آب توی سینی گذاشته بود و نگاه‌مان می‌کرد که با ساکی سر دوش، از پله‌ها پایین می‌آییم. توی نگاهش دلتنگی بود و حرفی شاید. گفتیم: «ایشالا نوبت بعدی شما هم بیای». یکی‌یکی از زیر قرآن گذشتیم و بعد مادر آب را پشت سرمان خالی کرد. من پشت فرمان نشستم و باقی در سکوت به جاده چشم دوختند.
نزدیک مشهد، یکی‌مان گفت: «جای مادر خالی». و انگار همه منتظر شنیدن همین جمله بودند. مادر مانده بود تا خاله مریم نذری‌اش را بپزد و پخش کند توی محله. هر سال همراه‌مان بود در پیکان قدیمی. تسبیح دانه درشتی توی دست می‌گرفت و تا مشهد صلوات می‌فرستاد. ما هم با خنده و شوخی ماشین اوراق‌شده‌ی برادرمان را مسخره می‌کردیم، او اخم می‌کرد و میگفت: «این ماشین جرات نداره تو جاده‌ی مشهد کم بیاره».
آن سال گذشت، دعاهای مادر اما همچنان پشت سرمان بود. صبح‌ها برای‌مان آیه‌الکرسی می‌خواند و غروب‌ها که هوای زیارت به سرش می‌زد دعای مخصوص امام رضا(ع) را زمزمه می‌کرد. می‌دانستیم طاقت ندارد. پیش از این‌که دلتنگی‌اش یک‌ساله شود دوباره ساک‌ها را بستیم و از او پرسیدیم: «بریم مشهد؟» بغضش ترکید. دوباره دعای‌مان کرد. تسبیح دانه درشت‌اش را برداشت و این‌بار بی‌بغض و بی‌سکوت به جاده زدیم.
کاربر مهمان خوش آمدید
امام رضا (ع) می فرمایند:
عـقل شخص مسلمان تـمام نیست، مگر این که ده خصلت را دارا باشد:
1) از او امـــیــــد خـــیــر بـــاشـــد.
2) از بــــدى او در امــــان بــاشــــنــد.
3) خـیـر انـدک دیگرى را بـسـیـار شـمـارد.
4) خــیــر بـــســیـار خــود را انــدک شـــمـارد.
5) هر چـه حـاجت از او خواهـنـد دلــتـــنـگ نشود.
6) در عــمر خـود از دانـش طـــلــبــى خـســته نـشــود.
7) فــقـر در راه خـدایــش از تــوانگرى محـبـوبـتـر باشــد.
8) خوارى در راه خدایش از عـزّت با دشـمـنش محـبـوبـتر باشد.
9) گـــمـــنــــامــى را از شـــــهــــرت خــــواهـــان تـــر بـــــاشـــد.
10) احدى را ننگرد جز این که بگوید او از من بهتر و پرهیزکارتر است.
تحف العقول ص 443
سلام
سلام قبله ی دلها
سلام آیه ی مهر
جسارت است ولی من برات میخواهم
اگر چه غرق گناهم نجات میخواهم...
ســلام بر امام رضا ع
گاهی باید با بی لیاقتی ات کنار بیایی . . .
گاهے باید چشمهایت را ببندی ...
سیبِ سرخی بگیری جلوی صورتت ...
نفس بکشے ...
و خیال کنی روبروی حرمی ...
گاهی باید با بی لیاقتی ات کنار بیایی ...
ـــــــــــــــــــ
...
حرم امام رضا (ع) را نور افشانی کن!
لینک را کلیک کنید...
باز میشه
باز میشه تا اگر دلت خواست یه زیارت دلی بکنی
باز میشه تا اگر دلت خواست عرض سلامی داشته باشی
باز میشه تا اگر دلت پر کشید برای زیارت خورشید هشتم
باز میشه تا اگر حرفی با آقا داشته باشی
اینجا با هم باشیم
در کنار همدیگه زیارت کنیم
با نام خدا
غم های زمانه ام که بی حد باشد
با آب و هوای دل من بد باشد
در تق تق این قطار حل خواهد شد
وقتی حرکت به سمت مشهد باشد
.♥•۰·˙
┘◄ السلام علیک یا امام-رضا (ع)
السلام علیک یا امام رئوف ...........................................
التماس دعا
آب سقا خانه ات مست حضورم میکند
انقلاب صحن تو پاک و طهورم می کند
برکه قلبم نور می خواهد ز تو
نور زرد گنبدت دریای نورم میکند:Ghamgin:
با نام خدا
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا (ع)
چه میشد دمی من بودم و حرم بود و سکوت ...
.. .
با نام خدا
السلام علیکـ یا امام رضا (ع)
دلــم را دخیل می بندم به حرمت ...
[b]content[/b]
بعد از رکوع و سجده و بعد از قیام از دور
هر شب دو زانو می زنم با احترام از دور
دستی به روی سینه و دستی به سوی تو
روی لبم گُل می کند : آقا سلام از دور
السلام علیک یا سلطان عشقــــ♥ علی بن موسی الرضا (ع)
با نام خدا
.
=>
عجـــــب صحنه ای .... . . ..
من ؛ سکوت ؛ حرم => تک و تنها
درد دل با اقا => تک و تنها
عجب خیالی. . .
خدایا شکرت...اینجا داره بارون رحمت میاد
سلام
انشالله تعالی نائب الزیاره هستم و برای خودم وهمه آرزومندان دعا میکنم زیارت بامعرفت نصیبمان بشود.آمین.
[FONT=arial narrow]بنام خدا [FONT=arial narrow]
امشب ،شب شهادت خورشید خراسان و عشق کلّ ایران است ... مشهد غوغایی برپاست ... :Graphic (61)::Sham:
[FONT=arial narrow]سبب شد که گودال یادش بیاید
اباصلت! آبی بزن کوچه‌ها را
قرار است فردا جوادش بیاید
:Graphic (61):
قرار است فردا شود طوس، مشهد
شود قبله‌گاه غریبان مزارش
اگر چه غریبی شبیه حسین ع است
ولی خواهری نیست انجا کنارش
:Graphic (61):
به دعبل بگو شعر کامل شد اینجا
«و قبرٍ بطوس»ی که خواند از برایش
بگو این نفس‌های آخر هم اشکش
روان است از بیت کرب و بلایش
:Graphic (61):
از آن زهر بی‌رحم پیچیده‌است او
به خود مثل زهرایِ پشتِ در،از درد
شفا بخش هر دردست از بس که خواندست
در آن لحظه‌ها روضه‌ی مادر از درد
:Graphic (61):
شدی آسمان، تا کشد پر کبوتر
شدی دشت، تا آهو آزاد باشد
شدی آب، تا غصه‌ها را بشویی
میان حرم زائرت شاد باشد
:Graphic (61):
اباصلت آبی بزن کوچه‌ها را
به یادِ سواری که با ذوالفقارش
بیاید سحر تا بگردند دورش
[FONT=arial narrow]خراسان و یاران چشم انتظارش
:Graphic (61):
:Sham:[FONT=arial narrow]السلام علیک ایها الامام الرئوف الغریب :Sham:
آن سال را همه به یاد داریم. تنها سالی بود که جای خالی مادر، مثل حفره‌ای از دلتنگی و غم توی دل‌مان خالی شده بود. ایستاده بود جلوی در. قرآن را با کاسه‌ی سفالی آب توی سینی گذاشته بود و نگاه‌مان می‌کرد که با ساکی سر دوش، از پله‌ها پایین می‌آییم. توی نگاهش دلتنگی بود و حرفی شاید. گفتیم: «ایشالا نوبت بعدی شما هم بیای». یکی‌یکی از زیر قرآن گذشتیم و بعد مادر آب را پشت سرمان خالی کرد. من پشت فرمان نشستم و باقی در سکوت به جاده چشم دوختند.
نزدیک مشهد، یکی‌مان گفت: «جای مادر خالی». و انگار همه منتظر شنیدن همین جمله بودند. مادر مانده بود تا خاله مریم نذری‌اش را بپزد و پخش کند توی محله. هر سال همراه‌مان بود در پیکان قدیمی. تسبیح دانه درشتی توی دست می‌گرفت و تا مشهد صلوات می‌فرستاد. ما هم با خنده و شوخی ماشین اوراق‌شده‌ی برادرمان را مسخره می‌کردیم، او اخم می‌کرد و میگفت: «این ماشین جرات نداره تو جاده‌ی مشهد کم بیاره».
آن سال گذشت، دعاهای مادر اما همچنان پشت سرمان بود. صبح‌ها برای‌مان آیه‌الکرسی می‌خواند و غروب‌ها که هوای زیارت به سرش می‌زد دعای مخصوص امام رضا(ع) را زمزمه می‌کرد. می‌دانستیم طاقت ندارد. پیش از این‌که دلتنگی‌اش یک‌ساله شود دوباره ساک‌ها را بستیم و از او پرسیدیم: «بریم مشهد؟» بغضش ترکید. دوباره دعای‌مان کرد. تسبیح دانه درشت‌اش را برداشت و این‌بار بی‌بغض و بی‌سکوت به جاده زدیم.
متن : نعیمه بخشی
بــــسم الله الرحمن الرحیم
.
[FONT=arial]السَّلامُ عَلَيْكَ يَا نُورَ اللَّهِ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْض
.