آیه 33 نور

با سلام.من یک مطلبی می خواندم که برایم شبهه شد.
به آیه زیر توجه کنید(بخش پر رنگ شده):
33 سوره نور:
ولیستعفف الذین لایجدون نکاحا حتی یغنیهم الله من فضله والذین یبتغون الکتاب مما ملکت ایمانکم فکاتبوهم ان علمتم فیهم خیرا واتوهم من مال الله الذی اتیکم ولا تکرهوا فتیاتکم علی البغاء ان اردن تحصنا لتبتغوا عرض الحیوه الدنیا و من یکرههن فان الله من بعد اکراههن غفور رحیم
.... کنیزان خود را که می خواهند عفیف باشند به خاطر مال دنیا به زناکاری وادار نکنید و هر کس آنها را وادار نمود خداوند به واسطه اکراهشان نسبت به آنها آمرزنده و مهربان است
[SPOILER]
تفسیر المیزان:
...و در ادامه می فرماید: اگر مالکی کنیز خود را علی رغم اکراه وعدم تمایلش وادار به این عمل نماید، خداوند نسبت به آن کنیز آمرزنده و مهربان است و او را به سبب این عمل مؤاخذه نمی نماید. البته این کلام مستلزم آن نیست که اگر کنیزی اراده تعفف و احصان نداشته باشد جایز باشد که مالک او را وادار به زنا کند، بلکه نهی الهی در صورت اکراه خود آنها شدیدتر است (14).[/SPOILER]
در آیه بالا آمده که خدا نسبت به کنیزانی که اکراه دارند و میل ندارند که خود فروشی کنند ولی اربابانشان آنها را مجبور به خود فروشی می کنند به خاطر متاع دنیا، مهربان و آمرزنده است.ولی این بدیهی است دیگر گفن ندارد که.آن زن توسط اربابش مجبور شده، طبیعی است که خدا باید نسبت به او مهربان و آمرزنده باشد و دیگر گفتن ندارد.بر خلاف تفسیر المیزان که در بالا نقل کردم، مفسرانی، آمرزنش و مهربانی خدا که در آیه بالا آمده را به ارباب آن کنیز نسبت می دهند.که خوب شبهه ایجاد می شود که این ممطقی نیست.ارباب کنیز را مجبور کند و خدا هم نهی می کند این را.ولی اگر ارباب این کار را کرد، خدا آمرزنده و مهربان است!!!!!!!!؟؟؟اگر می شود، لطف کنید این آِیه را بشکافید و شبهه زدایی کنید.مرسی
[SPOILER]به طور مثال، اگر اشتباه نکنم، جالب است که تفسیر نمونه نظر دومی را برگزیده و آمرزش و مهربانی را متصل به ارباب کرده و بر خلاف تفسیر المیزان می گوید:
و هر کس آنها را بر این کار اکراه کند خداوند بعد از اکراه آنها غفور و رحیم است
(!!!!!!!!!!!!)
[/SPOILER]
با تشکر