اجبار در اسلام

با سلام وقتی تاریخ صدر اسلام را مطالعه میکنیم به مواردی برخورد میکنیم که در زمان حیات پیامبر اسلام (ص) مسلمانان به شهری که اهالی آن کافر بودند حمله می کردند و جنگجویان آنها را میکشتند و مردم عادی را جمع میکردند و آنها را مجبور می کردند که یا اسلام بیاورید یا کشته می شوید. کسانی که اسلام می آوردند رها می شدند و بقیه کشته می شدند برای نمونه یکی از این جنگ ها را که شخص علی علیه السلام فرمانده بودند در اینجا میتوان خواند:
http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=34751
اینجا چند سوال مطرح میشود:
1- آیا ایمان آوردن زوری ارزشی دارد؟
2- مسلمانان با این کارها آیا کفاری که میتوانستند با تبلیغ مسلمان واقعی شوند را به مشتی منافق که کینه اسلام را در دل دارند تبدیل نمی کردند؟
3- آیا برای توسعه اسلام بهتر نبود بجای لشکر جنگی ، تعدادی مسلمان برای تبلیغ به این شهر ها بروند و اسلام واقعی را به مردم عرضه کنند تا مردم خودشان به اسلام بگروند؟
4- تصور این صحنه که حضرت علی ع فردی را جلوی خود قرار داده و به او میگوید اسلام می آوری؟ و او می گوید نه و حضرت علی ع با شمشیر سر او را می زند ، آیا میتوان این علی را نماینده اسلام و امام مسلمین معرفی کرد؟ و این علی ع با علی ای که ما در ذهنمان از او سراغ داریم سازگاری دارد؟
5- اگر به نامه حضرت علی علیه السلام به مالک اشتر در نهج البلاغه مراجعه کنید ایشان مردم جامعه را به دو گروه تقسیم کرده اند و در مورد هر کدام توصیه هایی به مالک می کننند.
از ديدگاه علي (ع )حاكم اسلامي موظف به اعمال محبت و لطف در موردهمه مردم و از جمله اقليت ها مي باشد.

در این نامه مردم از نگاه حضرت علی دو گروهند : يا برادر ديني حاكم (مسلمان)و يا نظير او در خلقت. (غیر مسلمان) پس جاي رفتارهاي غير انساني نسبت به آنها وجود ندارد. اين اصل، از دستورحضرتش به مالك درباره لزوم رحمت و محبت قابل استفاده است.
حال این دو قضیه در مورد علی علیه السلام که در ظاهر با هم در تعارض هستند را چگونه باید جواب داد؟