احساسات دختر

به نام خدا با سلام و احترام و ارزوی قبولی طاعات یکی از دانشجویان دکتری بنده (ترم دوم) که در دوره کارشناسی ارشد نیز من به عنوان استاد راهنمای مشترک ایشان در کار پایان نامه و نگارش مقالات مستخرج از آن مشارکت زیادی داشتم، چند روز پیش بعد از اینکه از ایشان خواستم در این ایام (کرونا) کمتر حضوری جلسه داشته باشیم و بیشتر از طریق ایمیل یا تلفن در تماس باشیم به یک باره گفتند به من علاقه زیادی دارند و بودن در کنار من و صحبت کردن با من برای ایشان قوت قلب هست و متاسفانه متاسفانه بیان کردند بدون دیدن یا صحبت کردن با من مریض می شوند!!!!! من با شنیدن این صحبت ها جا خوردم و برخورد تندی با ایشان کردم و بلافاصله خواستم راهنمای خود را عوض کنند چون با این شرایط اصلا نمی توانستم و نمی خواستم با ایشان کار کنم. بعد از این برخورد بلافاصله عذرخواهی کردند و بیان کردند منظورشان چیز دیگری بوده است. گفتند من مریض هستم و پیش مشاور و دکتر هم می روم. این حالت یک بیماری است و خوب می شود و از این حرف ها. در نهایت عاجزانه خواستند همه چیز ندیده گرفته شود و به روال عادی برگردیم و قسم خوردند که فقط به خاطر اعتبار علمی تنها و تنها دوست دارند من راهنمای ایشان باشم و در غیر این صورت از دکتری انصراف می دهند. توضیح تکمیلی اینکه ثبات رفتاری ندارند و با برخوردهایی که بعضا با اساتید دیگر داشته اند آن ها نیز تمایلی با این وضعیت که استاد راهنمای این خانم بشوند ندارند. بنده هم در این مدت واقعا صبوری کردم و با این شرایط به وجود آمده به شدت سردرگم شده ام لطفا راهنمایی بفرمایید در برخورد با این موضوع چکار کنم؟ آیا قبول کنم استاد راهنمای این دانشجو باقی بمانم یا خیر؟ با تشکر