اخلاق،صبر،

با سلام خانمی ۳۸ ساله هستم.سه فرزند دارم. با شناختی که از خودم دارم وهمه میگن خیلی مهربان ودلسوزم.خدا رو خیلی دوست دارم.وقتی اسم ائمه میاد ناخوداگاه اشک تو چشام جمع میشه ولی یه مشکل خیلی بزرگ دارم اونم اینه که خیلی کم صبر هستم. چند روز پیش یه مشکلی برام پیش اومد خیلی کفر خدا رو گفتم همش میگفتم من اون خدایی رو که منو کمک نمیکنه قبول ندارم بعد از چند ساعت پشیمون شدم از حرفام. البته همون وقتی که کفر میگفتم هم توی دلم به حرفام ایمان نداشتم وفقط از روی عصبانیت بود.الان روزه میگیرم ولی فکر میکنم روزه هام قبول نیست.توبه هم کردم ولی توی دلم خودم از خودم بدم میاد اصلا حال خوبی ندارم حس میکنم خدا هیچ کدوم از اعمالمو قبول نمیکنه.خیلی خدا رو دوست دارم ولی الان احساس میکنم خدا منو یاری نمیکنه واین خیلی حس بدیه.تو زندگیم خییییییلی سختی کشیدم ولی هیچ کس از تو دلم خبر نداره.فقط خدا میدونه. میشه منو راهنمایی کنید

[="navy"]آیا درد دل کردن با دوستان از مصادیق بی صبری محسوب میشود؟[/]