ارثیه

رعایت نشدن عدالت در ارثیه

بنام خداوند حق و عدالت و با سلام و عرض ادب و احترام به محضر بزرگوارانی که پاسخگوی سوالات شرعی مسلمانان و رفع شبهات آنان هستند و با آرزوی طول عمر با برکت و عزت و سلامتی برای شما شک نیست که دین اسلام دین حق و عدالت و انصاف است اما مسئله ای در خصوص ارث ذهن مرا مغشوش و مشغول کرده است که امیدوارم پاسخ قانع کننده شما را دریافت کنم. البته از چند نفر دیگر هم این سوال را کردم که یا پاسخی نداشتند و یا آنها هم در شبهه بودند. همانطور که حکم شرعی است ارث از متوفی به وارث زنده میرسد.  پدری ثروتمند است که فقط دو فرزند پسر بعنوان وارث دارد. این دو پسر یکی از وضع مالی بسیارخوبی برخوردار است و دیگری وضع مالی خوبی ندارد (فقیر است). بعلت گرفتاریهایی که پسر ثروتمند دارد نگهداری از پدر بر دوش پسر فقیر است. که او هم علیرغم فشار مالی و اقتصادی و بدون چشم داشت به ثروت پدر و بر اساس اخلاق و حکم خداوند، در نگهداری از پدر کوتاهی نمیکند. پدر ثروتمند مریض میشود. برادر فقیر از برادر ثروتمندش درخواست میکند که پدرشان را به شهری دیگر برای مداوا ببرند (خودش وسیله نقلیه نداشته) و بالاخره پسر ثروتمند قبول میکند و با رانندگی پسر ثروتمند حرکت میکنند. در راه در اثر بی احتیاطی راننده تصادف میکنند. پسر فقیر در جا میمیرد. پدر نیز پس از یکی دو روز بستری در بیمارستان میمیرد. اما پسر ثروتمند زنده میماند.  بر اساس حکم شرعی با توجه به اینکه پسر فقیر زودتر از پدرش مرده است و فقط همین دو پسر (وارث) را داشته است کلیه ثروت و اموالش به پسر ثروتمندش میرسد و هیچ چیزی به وراث پسر فقیر (زن و فرزندانش) تعلق نمیگیرد. اگر این چنین است آیا این حکم با عدالت و حق و انصاف منافات ندارد. خودم و سایر افرادی که این شبهه را دارند منتظر پاسخ شما هستیم.

ارثیه زنان در زمان کورش هخامنشی .........!

با سلام

توجه به مفاد کتیبه‌های گلی بدست آمده از زمان فرمانروایی کورش بزرگ بر بابل
(و از جمله لوح شماره ۲۷۷) :Sham::Sham:

نشان می‌دهد که زنان حق‌الارثی معادل نصف مردان داشته‌اند و در موارد خاصی هیچگونه حق‌الارث به آنان تعلق نمی‌گرفته است.:Sham:

رضا مرادی غیاث آبادی

[INDENT]برای آگاهی بیشتر بنگرید به: ترجمه پنجاه لوح حقوقی و اداری از زمان پادشاهی کورش، دانشنامه آشورولوژی و زبان شناسی، جلد سوم، دفتر سوم، لایپزیک، ۱۸۹۷
Beitrage zur Assyriologie und Semitischen Sprachwissenschaft, Dritter band, heft 3, Leipzig, 1897.
[/INDENT]