ام البنین سلام الله علیها

من که دل غمينم
باغصه همنشينم
اي مدينه بنگر که ام بي بنينم
غرق سوز و اهم کم سو شده نگاهم
کو ستاره هايم کو اي مدينه ماهم
مادر شهيدم که ديدم نخل اميدم بي ثمر
حق رسد به دادم نهادم داغ عزيزم بر جگر
پاره دل من گل من شد پاره پاره پيکرت
نور هر دو عينم حسينم آواره شد بر ني سرت
ذکر ام البنين روز و شب شد چنين
واي حسين مادر نداره
بر جمالت عباس قسم به خالت عباس
روز و شب بگويم شيرم حلالت عباس
اي همه اميدم دلاور رشيدم
پيش روي زهرا کردي تو روسفيدم
فرق تو شکسته نشسته بر آن عمود آهنين
اي عزيز بي دست تو از اسب چگونه افتادي بر زمين
علقه نبودم که آيم بر پيکرت دلبند من
گو چه شد که زهرا در آنجا خوانده تو را فرزند من
ذکر ام البنين روز و شب شد چنين
واي حسين مادر نداره
نوايم را صدايم را گرفتند
توان دست و پايم را گرفتند
کماني تر شدم از زينب افسوس
سر پيري عصايم را گرفتند
اي مدينه ياد داري پيش از اين
يک مدينه بود و يک ام البنين
در کنارم باغ و بستان داشتم
هفده سرو خرامان داشتم
ياد آن کانون احساسم بخير
اي مدينه ياد عباسم بخير