تبری در گفتگو

سلام
بدون شک یکی از ارکان دیانت تبری از دشمنان خدا و حق و حقیقت است . این امر در قالب یکی از فروع دین اسلام به نام تبری بیان شده است .
نقش تبری در دیانت تا بدانجاست که در روایات دین داری بدون تبری بی فایده شمرده شده است .
قرآن هم می فرماید :
لاتجد قوما یومنون بالله والیوم الاخر یوادون من حادالله و رسوله و لو کانوا آبائهم و ابنائهم او اخوانهم او عشیرتهم اولئک کتب فی قلوبهم الایمان و ایدهم بروح منه و یدخلهم جنات تجری من تحتها الانهار خالدین فیها رضی الله عنهم و رضوا عنه اولئک حزب الله الا ان حزب الله هم المفلحون ( مجادله 22):Sham:
خلاصه معنای آیه اینستکه شما مومنانی نمی یابید که با دشمنان خدا و رسول دوستی کنند هرچند از اطرافیانشان باشند اینها مورد تاییدات الهی و حزب خدا هستند که رستگاران حقیقی اند .
این صریح و نص آیات الهی است که متاسفانه در فضای فرهنگی کشور ما مغفول مانده است . البته عجیب نیست وقتی ما در فضایی رشد می کنیم که عروسک بچه هایش باربی و بازی کودکانش تام و جری است . بین مومن و کافر تفاوتی نیست . بین موحد و مشرک فرقی نیست و از همان ابتدا نوجوانان را با عشق و علاقه قهرمانان رنگ به رنگ کافر و مشرک بزرگ می کنند . وقتی هم بزرگ شوند چه بسا آنان در نزدشان از هم کیشان خودشان عزیزتر باشند .
خدای متعال با همه رحمتش منتقم هم هست .
در دعای افتتاح ماه مبارک می خوانیم :
و ایقنت انک انت ارحم الراحمین فی موضع العفو والرحمه و اشد المعاقبین فی موضع النکال والنقمه
من یقین دارم که تو در موضع عفو و مهربانی ، مهربانترین مهربانانی و سخت ترین عقاب کننده در موضع انتقام و قهر
این صفات الهی وقتی در مومن واقعی تجلی می کند می شود :
محمد رسول الله والذین معه اشداء علی الکفار رحماء بینهم
محمد ص فرستاده خداست و کسانی که با اویند بر کفار خشن و سختگیر و بین خود مهربانند
امام صادق علیه السلام نیز فرمود :
هل الدین الا الحب والبغض
آیا دین چیزی جز حب و بغض است ؟
این تبری باعث می شود مومن روز بروز از فکر و عمل کفار و منافقین بیشتر فاصله بگیرد و در حقیقت از اسباب حرکت و تکامل اوست .
اما در مقام گفتگو نیز تبری ظهور می کند . تبری در گفتگو یعنی در عین رعایت همه اصول اخلاقی وقتی با لجاجت یا توهین و تمسخر کج اندیشان و مفسدان مواجه می شویم برخورد تند داشته باشیم .
این برخورد علاوه بر اینکه اقتضای ایمان است باعث حساب بردن طرف مقابل نیز می شود .
کسی نباید به بهانه هدایت دیگران به فردی اجازه دهد بارها و بارها به دین و مسلک اهل ایمان توهین کند . چراکه هدایت دست خداست و ما در امر هدایت دیگران نیز بنده وار عمل می کنیم و هر بنده ای به مولا و مکتبش تعصب دارد نه به نتیجه ای که از آن خبر ندارد . ما حق نداریم با اغماض بی مورد دین و مقدسات خود را بی ارزش جلوه دهیم .
حقیر بارها دیده ام بعضی دوستان بعد از مدتها بحث و گفتگو با افراد هتاک و لجوج باز هم از الفاظی همچون "فلانی عزیز" یا "دوست من" استفاده می کنند و هیچ نتیجه ای هم از این بیان مهرآمیز خود نمی گیرند جز جری تر شدن طرف مقابل . استعمال این الفاظ از ابتدا هم محل اشکال است . نهایت احترامی که می توان برای غیر مسلمان قائل بود استفاده از الفاظی مثل آقای محترم یا جناب آقای فلان است که صرفا احترام را می رساند .
اما کلمات محبت آمیز چه محملی دارد ؟
حیف که این آب از سرچشمه گل آلود است . :Ghamgin:
خدا عاقبت اهل ایمان را بخیر کند .
نظر دوستان مسموع است . بفرمایید هرچه نظرتان است . فقط لطفا نگویید نظر من این است . بگویید بر مبنای کدام دلیل عقلی و نقلی .
موفق در پناه حق:hamdel: