ترحیم

آمدم مجلس ترحیم خودم، همه را می دیدم

سینه اش صاف نمود و به آواز بخواند:

راستی این همه اقوام و رفیق من خجل از همه شان

همه شان آمده اند، چه عزادار و غمین

یک نفر هم می گفت: "من و او وه چه صمیمی بودیم هفته قبل به او، راز دلم را گفتم"

یک نفر ظرف گلاب آورد، و کتاب قرآن

آن که صدبار به پشت سر من غیبت کرد آمد آن گوشه نشست،

روح من رفت کنار منبر و چه آرام به واعظ فهماند

عهد ما نیست ، به دیدار کسی،کو زنده است، دل او شاد کنیم

ملک از من پرسید: پاسخت چیست؟ بگو؟

چه سوال سختی؟ بودن و رفتن من در گرو پاسخ آن

مرده باشم با دوست؟