حرص خوردن

سلام   آیا در زندگی برای رسیدن به اهداف و درجات بالاتر و نعمتها آیا باید به صورت حرکتی شکرگزارانه به همراه لذت بردن از مسیر زندگی و خوشی کردن باشد یا با حرص زدن و تقلا کردن باشد؟   مثلا اگر یک هدفی را برای خودمان تعیین کنیم کدام روش برای رسیدن به این هدف در دین و روایات ما توصیه شده است شکرگزارانه و آرام یا به همراه حرص زدن و تقلا کردن؟؟   معمولا حرکت شکرگزانه در برآوردن نیازها، در هر زمینه ای کسب علم کسب سلامتی کسب روزی و....   باعث آرامش بیشتر است ولی حرص زدن و تقلا کردن سلامتی را به خطر می اندازد   این درسته؟   و اگر اینطوره چرا مجاهده کردن توصیه شده است؟ آیا مجاهده کردن به سلامت بدن فشار نمی آورد؟