حلال مخلوط به حرام

سلام
میدونید که اگر مالی حلال مخلوط به حرام باشد و آدم صاحبش رو هم نشناسه و مقدار حرام رو هم ندونه باید یک پنجم مال رو خارج کنه...سوال از اینجا پیش میاد که باید اون یک پنجم مصرف چی بشه؟؟
اینجاس که اختلافا به وجود میاد:
سیستانی:باید این مال به کسی داده بشه که مستحق خمس و رد مظالمه با هم!
زنجانی:باید صدقه داده بشه!
وحید:این خمس باید در مواردی که مصرف خمس و صدقه است مصرف بشه!
فاضل و مکارم:باید به سادات فقیر بدهد!
عده ای از مراجع هم گفتند صرفا باید خمس داده بشه مثل باقی خمس ها...یعنی در این زمینه نصف سهم امام و نصف سهم سادات قائل شدند!.
.
میخوام بدونم استدلال این مراجع چه بوده که این همه اختلاف پیش اومده؟مسلما مراجع روایات دیدند که حکم کردند دیگه؟درسته؟ حالا بحث من اینه که روایاتی که در این زمینه داریم با هم چه تضادی داره که این همه اختلاف پیش اومده؟ و چرا در مالی که مقدار حرامش معلومه و صاحب نامعلوم اکثر مراجع گفتند باید صدقه داد ولی وقتی به مقدار حرام نامعلوم و صاحب نامعلوم میرسیم همه در یک پنجم بودن مالی که باید خارج کنیم اتفاق نظر دارند ولی روی مورد مصرفش اختلاف وجود داره؟

هرچند ربطی به سوال پیدا نمیکنه و سوال من علت حکمه ولی مرجع خود من آقای بهجت هستند.