سلام.
نمیدونم سوالم شرعیه یا اخلاقیه یا هرچی!
حالا بذار بپرسم متوجه میشید.
من توی بازار رضا مشهد مغازه دارم و خرید و فروشم فقط و فقط نقدی هست. و مغازه ما به اینکار توی بازار معروف هست. این رسمیه که بابام خدابیامرز از قدیم توی این مغازه نهادینه کرده بود و من هم به رسمش دارم ادامه میدم.
اینارو گفتم تا بفهمید که مغازه ما توی بازار رضا طوری جا افتاده که هرکس به پول نقد فوری احتیاج داره و میخواد جنسشو بفروشه میفرستنش پیش ما.
حالا یک سوالی این وسط پیش میاد. گاهی اوقات مثلا من یه جنسی رو به اندازه مکفی علیهم (به اندازه کافی) دارم. توی اینجور مواقع که کسی جنسی برای فروش میاره و من از اون جنس حالا حالاها لازم ندارم از روی شکم سیری قیمت خودمو(قیمت بسیار پایین تر از قیمت واقعی اون جنس) بهش میگم . اگر داد ازش میخرم. و اگر نداد هم میره پی کارش.
آیا اگر طرف به پول احتیاج داشته باشه و مجبور باشه که بفروشه و من به قیمت پایین ازش بخرم این کارم اشکال داره؟؟؟؟ ایا پولش حرومه؟
سوال دوم: اگر در اینجور مواقع بگم اصلا نمیخرم بهتره؟ یا قیمت خودمو بگم و اگر داد بخرم؟
توضیح: شغل من عمده فروشی تسبیح از جنس سنگ های نیمه قیمتی هست. سنگ در بازار نرخ مشخصی ندارد. مثلا مثل طلا نیست که قیمتش مشخص باشه. هرکسی هر قیمتی دوست داشته باشه میخره و میفروشه.
و بیشتر به انصاف طرف ربط داره.
به عنوان مثال شما یک تسبیح رو از ۲۰تا مغازه قیمت بگیری ۲۰تا قیمت متفاوت مواجه میشی . و این علت های مختلف داره. ممکنه یکی گرون خریده باشه . و یکی مثل من ارزون.
حالا با توجه به تمام این توضیحات آیا بُزخری در شغل من که قیمت ها مشخص نیست... اشکال شرعی یا اخلاقی دارد یا خیر.
لطفا علاوه بر جواب شرعی جواب اخلاقی رو هم بگید.
سوال ۳_ در شغل های دیگه که قیمت ها مشخص هست چطور. حکم کلی رو هم بگید.
مرجع تقلید حضرت آیت الله خامنه ای
