دنیا،آخرت

سلام
در احادیث شنیده ایم که دنیا مانند پیرزن عجوزه ای هست که خواستگارانش رو یکی یکی کشته اما همچنان دلربایی می کند. یا مانند مار، نرم و زیباست اما اندرون آن زهر دار است. دنیا مانند اسبی است که در مسیر به ناگه می ایستد و نافرمانی میکند. مانند زنی است فاجر که به مردان خود را نشان میدهد اما روی برمیگرداند. در دنیا هر که غنی تر ، محتاج تر!! دنیا سرای تو در تو و پیچیده است خداوند در تعریف دنیا می فرماید:دنیا مانند دانه ای در زمین که باران آسمان را فرو می برد و درختی تنومند و سبز میشود که همان به فرمان من درختی خشک میشود که باد تکه های آن را این سو و آن سو می برد.
حالا برای برخورد با دنیا فرموده شده: معتدل رفتار کن و حرص نخور چون قسمت تو از قبل مشخص است!!
من با جمله رنگ آبی مشکل دارم. اول با کلمه معتدل! خب معتدل یعنی چی؟ یعنی نباید زیاد تلاش کنیم؟ یا باید حداکثر تلاش رو بکنیم اما حرص نخوریم؟ اگر متوسط تلاش کنیم که خب می تونیم با تلاش بیشتر ، بیشتر بدست بیاریم. اما اگر منظور تلاش بیشتر در کنار حرص و جوش نخوردن باشه این چطور امکان پذیره؟ مگه میشه نتیجه مهم باشه اما نرسیدن به نتیجه مهم نباشه و ناراحتی نداشته باشه؟ یعنی تلاش زیاد بدون اینکه شهوتی برای کسب نتیجه وجود داشته باشه؟ چه کسی در جنگ شکست میخوره اما ناراحت نمیشه؟ !! یا در مسابقه به رقبا می بازه اما حرص نخوره ؟!! آیا این با ذات فطرت انسان متناقص نیست؟
راننده تاکسی که برای یک مسافر حرص و جوش زیادی میخوره و هی نیش ترمز میزنه و... که اگر این حرص و جوش نباشه اون مسافرو نمی تونست سوار کنه و الی ماشالله از این دست حرص و جوش ها که روزی بیشتر برای صاحبش به ارمغان می آورند.
ممنون