دوست شدن

با عرض سلام :Gol:
یک راست میرم سر اصل مطلب دوستان...
من یک نوجوان 14 ساله هستم و خودتون بهتر نیاز های دوستانه و عاطفی افراد رو میدونید.
سال قبل به یکی از دوستام وابسته شده بودم ولی هم مدرسه ایام کاری کردن که با هم قهر کردیم(مدرسه ما جوری هست که اکثرا چشم دیدن دوستی دو نفر رو ندارن و سعی به خراب کردن رابطه اون دو نفر دارن)
مشکلمو با چندین نفر مطرح کردم گوشم از این حرفا پره : وابسته نشو،دلیل وابستگیت چیه؟؟،مگه اون چی داره؟،به درسات بیشتر فکر کن و فلان.همشو میدونم ولی دوران نوجوونی فرق داره من سعی میکنم وابسته نشم.
مشکل اصلیم اینه : یک فرد امسال تازه اومده به مدرسه ما و من چند بار بخاطر پرونده بسیجش باهاش حرف زدم
وقتی کار پروندش تموم شد احساس کردم منو ب حساب نمیزاره.فکر میکنم که بازم گفتن این طرف فلان کارس(مدرسه ما اینجوریه)
و از اونجایی که اون هم به بلوغ فکری نرسیده فک کنم اگه بهش این حرفو زده باشن باور میکنه
ولی باور کنید نه قیافش خیلی خوبه نه هم زیاد نمیشناسمش فقط میخام باهاش دوست باشم.بهم گفتن وقتی با دوستت نمیتونی خوب تا کنی بدون که از خدا دور شدی.باور کنید نمیدونم چیکار کردم که خدا دیگه دوستم نداره ...
کلی مشکل دارم تو زندگیم از طرف دوستام..
حالا نمیدونم با چه بهانه ای و چجوری برم با اون طرف دوست بشم . دوستان راه چاره رو نشونم بدید.نگید که ولش کن و فلان.فقط راه چاره میخام

یا علی

ممنون میشم جواب بدید