رابطه،خداوند،انسان،اعمال،ورای،با،

سلام
چرا طبق آیات و روایات تجلی خداوند فقط مطابق با اعمال و گمان انسان است؟
آیا این نقص نیست؟
چرا نباید خداوند ورای گمان و اعمال ما در آخرت ظهور و تجلی نداشته باشد؟

آیا این عقیده منتهی به این اندیشه نمیشود که چیزی جز اندیشه و اعمال ما وجود ندارد و آخرت هم باطن گمان و اعمال ما است و بس.چه شفاعتش و چه عذابش
و این باور که انسان تنهاست و به خود واگذار شده و هرچه کاشت درو میکند و اگر همه عمر را اشتباه کاشت و مرد... کسی نیست اورا از اعمال و عقایدش نجات دهد.
رابطه چنین خدایی با انسان به نظر من از رابطه انسان با انسان کمتر است بعنوان مثال بنده یه تصور غلطی از شما دارم اما وقتی با شما روبرو میشوم شما را طور دیگر میبینم و نظرم عوض میشود
اما در مورد خدا اینطور نیست بلکه ما با همان اندیشه غلط خود روبرو میشویم نه چیزی ورای آن
خب پس خدا کجاست؟

باتشکر