ریبه

با سلام.
پسری هستم، 20 ساله و دانشجوی برق.
سعی دارم "دقیق" سوالم را مطرح کنم:

بنده در نگاه به نامحرم، دچار وسواس ریبه شده ام؛ یعنی چون میدانم که اگر در اثر نگاه، تحریکی صورت بگیرد، حکم ریبه است، مدام این فکر که مبادا نگاهت موجب تحریک شود، مرا اذیت میکند. و آنچه که مشکل من است، اینست که همین مدام فکر کردن باعث میشود تا چشمان و ذهن بنده بیش از حد حساس شود، و با کوچک ترین بی مبالاتی خانم ها در پوشش، احساس ریبه میکنم.

چند نکته:
1. در مناسبات روزمره ممکن است برخورد با نامحرم داشته باشیم ( و بنده مقید به مراقبت هستم) حال، نمیشود که هیچ وقت به خانم های سهل انگار نگاه نکرد، (مثلا در پیاده رویی که در اطرافت خانم های بدپوشش حرکت میکنند، نمیشود چشم را بست! فقط میتوان پایین انداخت که باز هم پا های این خانم ها از دایره دید خارج نمیشوند و خود پا ها هم الآنه مستعد تحریک همگان است) اگر این موضوع هرروز تکرار شود، نمیشود برای جلوگیری از تحریک مختصر، هرروز مسیر را عوض کرد و رفتار نامعقول داشت؛ یعنی به نوعی برای بنده حرج ایجاد شده.

2. از راهکار های جلوگیری وسواس، بی اعتنایی است؛ ولی وقتی من میدانم اگر تحریک شوم، ریبه است و معصیت خدا را میکنم، چطور بی اعتنایی کنم؟

3. مطمئنا دین اسلام برای شخصی وسواس مثل من راهکاری دارد تا هم رفع حرج شود، هم گناه صوت نگیرد. "و من یتق الله یجعل له مخرجا"

4. در ضمن سعیم بر اینست که از اذکار، کتب معنوی، فعالیت های مفید و... استفاده کرده و از بیکاری، فکر های نامناسب و... پرهیز کنم.

خواهشمندم بسیار دقیق پاسخ دهید.
ممنون، یا علی.

با عرض قبولی طاعات و عبادات

1- به خودی خود و فی نفسه دیدن تا کجای بدن زن غیر مسلمان توسط مرد مسلمان حلال است؟

2- آیا به خودی خود و فی نفسه نگاه کردن مرد مسلمان به شرمگاه مرد غیر مسلمان حرام است؟

آیت الله العظمی مکارم شیرازی