ظاهر همسر

با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که مایل نبودند با آیدی خودشون مطرح شود

لذا با توجه به اهمیت موضوع، سوال ایشان با حفظ امانت جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم سایت در این تاپیک درج می شود:

سلام.
من یه مشکلی دارم که از نظر خودم خیلی لاینحله و حتی تا مرز به هم زدن نامزدی هم پیش رفتم به خاطرش.البته در ذهن خودم.ینی علنی هنوز جرات نکردم که به کسی بگم میخوام نامزدی رو به هم بزنم.
راستش نامزد من خیلی مواقع اصرار میکنه که موهاتو رنگ کن.لنز بذار و...خلاصه سعی داره که منو عوض کنه.مثلا میگه کاش یه روشی باشه که بچمون چشماش رنگی بشه
منم بهش میگم تو اگه از آدم چشم رنگی خوشت میومد نباید میومدی سراغ من.من همیشه بهش میگم دوس دارم بچه هامون شبیه تو بشن،ینی همیشه دوس داشتم با کسی ازدواج کنم که مطمئن باشم که میخوام بچه هام شبیهش بشن.حس میکنم که با این حرفم بهش اعتماد به نفس میدم.مثلا ایشون عینکی هستن.من همیشه میگم من کلا از مرد عینکی خوشم میاد در صورتی که به این شدت هم نیس که حالا خوشم بیاد.
ایشون قیافه متوسطی دارن و از نظر ظاهر من خیلی سر تر هستم.ولی اون همش میخواد که منو عوض کنه.وقتی هم که بهش میگم چرا اینجوری میگی.میگه همه شوهرا حق دارن در مورد ظاهر زنشون نظر بدن

راستش من یه خواهر دارم که دقیقا همین ویژگی های چشم رنگی و موی بور رو داره.
همیشه در کودکی یادمه که بهم میگفتن خواهرت از خودت خوشگل تره و من علی رغم علاقه ی زیادم به ایشون حسودی میکردم بهش.
یه مدتی این حس من نسبت به خواهرم به شدت کمرنگ تر شده بود تا اینکه ازدواج کردم و همسرم از چهره ی بور خوشش میاد.
بعضی وقتا با حسرت به چهره ی خواهرم نگاه میکنم.

خیلی دلمو میشکنه با حرفاش.معذرت خواهی هم که میکنه اصلا نمیتونم ببخشمش.اعتماد به نفسمو خیلی از دست دادم.حس میکنم خیلی زشتم
فکر میکنم اگه با این شرایط با ایشون ازدواج کنم خوشبخت نمیشیم.
به نظرتون من چیکار کنم.ادامه بدم یا نامزدی رو تمومش کنیم؟

پ.ن : خودم بیست سالمه.همسرم بیست و پنج سالشونه

در پناه قرآن و عترت پیروز و موفق باشید :Gol:

با نام و یاد دوست

سلام

یکی از کاربران سایت سوالی داشتند که مایل نبودند با آیدی خودشون مطرح شود

لذا با توجه به اهمیت موضوع، سوال ایشان با حفظ امانت جهت پاسخگویی توسط کارشناس محترم سایت در این تاپیک درج می شود:

سلام.
من یه مشکلی دارم که از نظر خودم خیلی لاینحله و حتی تا مرز به هم زدن نامزدی هم پیش رفتم به خاطرش.البته در ذهن خودم.ینی علنی هنوز جرات نکردم که به کسی بگم میخوام نامزدی رو به هم بزنم.
راستش نامزد من خیلی مواقع اصرار میکنه که موهاتو رنگ کن.لنز بذار و...خلاصه سعی داره که منو عوض کنه.مثلا میگه کاش یه روشی باشه که بچمون چشماش رنگی بشه
منم بهش میگم تو اگه از آدم چشم رنگی خوشت میومد نباید میومدی سراغ من.من همیشه بهش میگم دوس دارم بچه هامون شبیه تو بشن،ینی همیشه دوس داشتم با کسی ازدواج کنم که مطمئن باشم که میخوام بچه هام شبیهش بشن.حس میکنم که با این حرفم بهش اعتماد به نفس میدم.مثلا ایشون عینکی هستن.من همیشه میگم من کلا از مرد عینکی خوشم میاد در صورتی که به این شدت هم نیس که حالا خوشم بیاد.
ایشون قیافه متوسطی دارن و از نظر ظاهر من خیلی سر تر هستم.ولی اون همش میخواد که منو عوض کنه.وقتی هم که بهش میگم چرا اینجوری میگی.میگه همه شوهرا حق دارن در مورد ظاهر زنشون نظر بدن

راستش یکی از دختران فامیلمون که از آشناهای نزدیکمونه هم هستش دقیقا همین ویژگی های چشم رنگی و موی بور رو داره.
همیشه در کودکی یادمه که بهم میگفتن فلانی از خودت خوشگل تره و من علیرغم علاقه ی زیادم به ایشون حسودی میکردم بهش.
یه مدتی این حس من نسبت به ایشون به شدت کمرنگ تر شده بود تا اینکه ازدواج کردم و همسرم از چهره ی بور خوشش میاد.
بعضی وقتا با حسرت به چهره ی آین اشنامون نگاه میکنم.

خیلی دلمو میشکنه با حرفاش.معذرت خواهی هم که میکنه اصلا نمیتونم ببخشمش.اعتماد به نفسمو خیلی از دست دادم.حس میکنم خیلی زشتم
فکر میکنم اگه با این شرایط با ایشون ازدواج کنم خوشبخت نمیشیم.
به نظرتون من چیکار کنم.ادامه بدم یا نامزدی رو تمومش کنیم؟

پ.ن : خودم بیست سالمه.همسرم بیست و پنج سالشونه

در پناه قرآن و عترت پیروز و موفق باشید :Gol: