فلسفه دین

راوى از امام صادق عليه السلام معناى دين را مى‏پرسد.



دين يعنى چه؟


صد و بيست و چهار هزار پيامبر آمدند و فرهنگى به نام فرهنگ خدا ارائه دادند، اين چيست؟
امام باقر عليه السلام مى‏فرمايد:



» هل الدين الا الحب «




شما در تمام موارد دين دقت كنيد، ببينيد دين به جز عشق و محبت چيز ديگرى هم هست؟ شما هر حلال و حرامى را كه در قرآن مى‏بينيد بر اساس عشق و محبت است حرام است براى چه؟ براى اينكه دوستت دارم، عاشقت هستم، نمى‏خواهم ضرر عقلى و ضرر جسمى و ضرر روانى بكنى.



تمام آنچه بر تو حرام كردم يا جدى ضرر انديشه‏اى دارد يا ضرر روانى دارد يا ضرر جسمى دارد يا دو تا ضرر دارد، يا سه تا ضرر دارد، يا همه‏اش ضرر است، براى همه شئون حيات مواردش هم روشن است، حالا من يك موردش را مى‏گويم كه هنوزم هست.


من به تو مى‏گويم حرام است، براى اينكه دوستت دارم، نمى‏خواهم ضرر كنى، چه كار كنم؟


شما با تمام وجود بگو: خدايا! من را دوست نداشته باش،



مى‏گويد: من از عشقم به تو دست برنمى‏دارم. دوست داشتن بر اساس عشق است، سينه پرشير مادر بر اساس عشق است، پدر و مادر را عاشق تو قراردادم بر اساس عشق است.

ابليس شبى رفت به بالين جوانى
آراسته با شكل مهيبى سر و بر را
گفتا كه منم مرگ اگر خواهى زنهار
بايد بگزينى تو يكى زين سه خطر را
يا آن پدر پير خودت را بكشى زار
يا بشكنى از خواهر خود سينه و سر را
يا خود ز مى ناب كشى يك دو سه ساغر
تا آنكه بپوشم ز هلاك تو نظر را
لرزيد از اين بيم جوان برخود و جا داشت
كز مرگ فتد لرزه به تن ضيغم نر را
گفتا پدر و خواهر من هر دو عزيزند
هرگز نكنم ترك ادب اين دو نفر را
لكن چو به مى‏دفع شر توان كرد
مى‏نوشم و با وى بكنم چاره شر را
جامى دو بنوشيد چو شد خيره زمستى
هم خواهر خود را زد و هم كشت پدر را

erfan.ir