مبارزه

امروز كم و بيش اينچنين در مغز جوانان فرو رفته است كه يا بايد خداپرست بود و مسالمت جو و عافيت طلب و ساكت و ساكن و بی تفاوت و ظالم و يا بايد ضد دین بود و قهرمان و دشمن استعمار و استثمار و استبداد و استکبار و ظالم ! جالب نیست ؟ چرا چنين انديشه‏ای در مغز جوانان راه يافته است ؟ چرا ضد دین بودن به‏ آن خاصيت شناخته شده و مكتب الهی به اين خاصيت ؟ پاسخ اين پرسشها واضح است . لزومی ندارد كه منطقا از ضد دین بودن ، آن‏ استنباط شود و از مكتب الهی اين . جوان كه با اين استنتاجات منطقی سرو كار ندارد . جوان يك چيز می‏بيند و همان كافی است برای نتيجه گيری او . جوان می‏بيند كه قيامها و انقلابها و نبردها و مبارزه‏ها را طرفداران‏ ضد دین اداره می‏كنند و الهيون غالبا در جناح بی تحركها و بی تفاوتها قرار دارند . برای جوان همين قدر كافی است كه در قضاوت خود مكتب الهی‏ را محكوم و مكتب مادی را تأييد نمايد .

بدون‏ ترديد سنگر قهرمانی را تا حدودی مخالفان جمهوری اسلامی اشغال كرده‏اند . خاصيت تحرك و انقلابی بودن را آنها نسبتا به خود اختصاص داده‏ا ند . بايد اعتراف كنيم كه مفاهيم دينی در عصر ما نیاز به حماسه دارد . کجایند آنانی که میگفتند نفراتی که فساد اقتصادی دارند را رسوا خواهیم کرد ؟؟؟؟ تاريخ نشان می‏دهد كه همواره پيامبران و پيروان آنها بوده‏اند كه‏ در مقابل فرعونها و نمرودها و صاحبان قدرت به پا خاسته‏اند و قدرتهای‏ اهريمنی را در هم كوفته‏اند . حالا کارمان به جایی رسیده است که آنهایی که با اسلام مخالفن پرچم غیرت بدست گرفته اند و دم از مبارزه با ظلم میزنند !!!! شهیدان با غیرت انقلاب 57 ما شرمنده ایم .

امام خمینی ره فرمودند یاران من اکنون در گهواره هستند , آری راست میگفت . ای امام ما تو رفتی اما یاران در گهواره ات هستند و پیرو راهت خواهند ماند و همچون گذشته همانند پولاد در مقابل ظالمان داخلی و خارجی سینه سپر خواهند کرد .

چه کسی می تواند ادعا کند در مبارزه با ظالمان ضد دین و به ظاهر با دین داخل کشور و خارج کشور مبارز تر از آیت الله خامنه ای پیدا خواهد شد . ما یاران در گهواره امام خمینی ره و یاران وفا دار کنونی آیت الله خامنه ای هستیم و بدانند – البته می دانند - که اگر قهرمانی وجود دارد از ما مذهبیون است نه آنهایی که یا بی دینند یا لباس دین را پوشیده اند .
شاید مذهبیون ساکت و بی تحرک و بی تفاوت رگ غیرتشان به جوش آمد و یادشان آمد که اسلام دین مبارزه با ظلم است .
از تمامی دوستان برای مشارکت در این مبحث دعوت می نمایم .

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام
نمی دونم شما زندگی نامه شهید سید حسین علم الهدی رو خوندین یا نه.
چیزی که در زندگی نامه ی این شهید خیلی بارز هست اینه که همیشه در حال مبارزه هستند.
چه در زمان حکومت طاغوت و چه بعد از اون در زمان جنگ ایران و عراق.

برای ادامه ی تحصیل ، عمدا رشته ی تاریخ رو انتخاب می کنند تا به سیر مطالعاتشون کمک کنه.
عمدا دانشگاه فردوسی مشهد رو انتخاب می کنند تا اونجا از منبر روحانیون مبارز استفاده کنند . مثلا آیت الله خامنه ای و شهید هاشمی نژاد که در اون زمان مشهد بودند.
قبل از ورود به دانشگاه و زمانی که سن کمی داشتند به خاطر مبارزاتشون توسط ساواک دستگیر و شکنجه می شوند...
در دانشگاه هم به طور مداوم دست از تلاش و مبارزه برنداشتند و همیشه با ذهنی روشن و تیزبینی بی نظیرشون در پی دفاع از اعتقادات شون بودند.

در شرایط زمانی که ایشون قرار داشتند ، زمان مبارزه بود.
الآن هم همین طور هست.
الآن ما در شرایط قتل عام فرهنگی هستیم.
ما چه مبارزه ای کردیم در دانشگاه های خودمان؟
آیا مثل این شهید تونستیم عده ای رو با خودمون همراه کنیم؟
وقتی که استادی سر کلاس حرف نادرستی رو سعی کرد به خورد دانشجوها بده ، ما چه عکس العملی نشون دادیم؟

ما چطوری باید علم الهدای دانشگاهمون باشیم؟
ما در برابر شبیخون فرهنگی مسئولیم!
کسی میتونه در رکاب امام زمان مبارزه کنه که قبل از ظهور ایشون مبارزه رو تجربه کرده باشه.
ما الآن وظیفه داریم مبارزه کنیم.
کسی که در این شرایط بگه من اگه در لباس و روش دینداری باشم بقیه مسخره ام می کنند و بی کلاس محسوب میشم ، وقتی هم امام زمان بیاند میگه من اگر با امام زمان راه برم مسخره ام می کنند ، بی کلاس به حساب میام!

این تاپیک رو من به خاطر دغدغه ای که در طی سفر به مناطق عملیاتی جنوب برام پیش اومد ایجاد کردم.
قصدم اینه که واقعا به نتیجه برسم.
بیاید ما در سنگر دانشگاه زمینه ساز ظهور بشیم.
پیشنهاد بدید ، حرف بزنید ، راهکار ارائه بدید و از تجربیاتتون بگید.
که در این وانفسای قتل عام فرهنگی ، مدیونیم اگر مبارزه نکنیم و به درد یاری امام زمانمون نخواهیم خورد!