مراتب هستی

[="arial black"][="blue"]با عرض سلام خدمت همه دوستان بزرگوارم
در حکمت اسلامی ثابت شده است که هستی و وجود دارای درجات و مراتبی است که پایین ترین مرتبه آن عالم طبیعت و عالیترین درجه آن ذات اقدس الهی است.انسان هر چه در نتیجه تحصیل فضایل الهی در درجات وجود بالاتر رود، به همان نسبت به ساحت قدس ربوبی نزدیکتر و مقربتر می شود و از آثار معنوی نامتناهی آن برخوردار می گردد.
بنابر این، تقرب به خدا امری واقعی و عینی است یعنی برای بندگان خدا بسوی درگاه الهی مدارجی است که هر چه در این مدارج و معارج بالاتر روند به آستان ربوبی نزدیکتر می شوند و در این نزدیکی است که هر کمالی برای انسان حاصل است.اگر پرتوی از جمال لایزال الهی در دل مستعد بنده ای بتابد تا حدی خواهد توانست مفهوم و حلاوت تقرب را با قلب و روح خود احساس کند.
اکنون برآنیم تا در این تاپیک نشانه های قرب الهی را به کمک هم برشماریم شاید که دانستن این نشانه ها، قدمی ولو اندک، ما را به مقام قرب تام الی الله نزدیک سازد.
از جمله نشانه های قرب الی الله این است که انسان در حال مناجات با خدای خویش از حاجات و خواسته های خود غافل شده و غرق در جمال و جلال حق می گردد.
امام صادق علیه السلام در روایتی فرمود: من حاجتی داشتم، وضو ساختم و مشغول نماز شدم تا خدا را برای آن حاجت بخوانم. آن قدر لذت مناجات و راز و نیاز با خدای متعال مرا متوجه خود کرد که حاجتم را از یاد بردم».
جناب سعدی در گلستان این حقیقت لذت مناجات و بی توجهی به حوائج را اینچنین به تمثیل بیان نموده است:
«یکی از صاحبدلان سر به جیب مراقبت فرو برده بود، و در بحر مکاشفت مستغرق شده ، حالی که از آن معاملت باز آمد یکی از محبّان گفت: از این بوستان که بودی چه تحفه کرامت کردی اصحاب را؟ گفت : به خاطر داشتم که چون به درخت گل برسم دامنی پر کنم هدیه اصحاب را، چون برسیدم بوی گل چنانم مست کرد که دامنم از دست برفت»
«گویند علامه امینی قدس سره مدت سه شب در حرم امام رضا علیه السلام بود و هر شب، هزار رکعت نماز می خواند. به او گفتند: شما خسته نمی شوید؟ فرمود: مگر ماهی از شنا کردن خسته می شود که من از نماز خسته شوم؟»
شما نیز اگر نشانه های دیگری می شناسید بیان فرمائید تا همگی بهرمند شویم...
[/][/]