آيا دينداري با زندگي شاد منافات دارد؟
ارسال شده توسط سادات در شنبه, ۱۳۹۰/۰۵/۰۸ - ۰۹:۲۰
[font=idlotusbold][font=idlotusbold][right]زندگی شاد: [/font][/font]شاد ی، همان حال خو ش، انبساط خاطر و احساس
مثبت و خوبی است كه هر كدام از ما آن را تجربه كرده است. شنیدن خبری مسر ت بخش، به دست آوردن موفقیتی برجسته، قرار گرفتن در موقعیتی لذ ت بخش، مشاهده صحنه ای غرورآفرین، ... همه و همه موجب خوشحالی و شادی خاطر انسان میگردد. اما همه شاد یها به یك اندازه برای ما مهم و مطلوب نیست. دانشجویی كه برای به دست آوردن موفقیتی علمی در حال پژوهش و مطالعه است، به راحتی از بسیاری خوشیها و شاد یهای گذرا چشم م یپوشد تا به خوشحالی و شادی ناشی از آن موفقیت علمی دست یابد. كارگر یا كارمندی كه برای تأمین معاش خود و فراهم كردن زندگی راحت و شاد تلاش فشرده و خسته كنند های را انجام م یده د، در این راه از بسیاری از لذ تها و شاد یهای زودگذر چشم میپوشد و حتی سخت یها و رن جهایی را تحمل م یكند. پس از واقعیتی بدیهی است كه: «برای به دست آوردن لذ تهای بزرگتر و شاد یهای ماندگارتر، باید از لذ تها و خوشیهای كوچكتر و پست تر صرفنظر كرد » اگر اندكی روی همین قاعده تأمل و درنگ داشته باشیم، به راحتی در مییابیم كه انواع و اقسام شاد یها را باید طبقه بندی كرد و سپس برای زندگی شاد به تعریفی مناسب و صحیح دست یافت. اگر تعریف خود از «دینداری ،» «زندگی « ،» شادی و غم » را مورد بازكاوی و تامل قرار دهیم، خواهیم دید كه دینداری حقیقی و پایبندی به ارز شهای دینی، گرچه برخی شاد یهای مادی و طبیعی را محدود میكنند ولی در عو ض، لذ تها و شاد یهای ارزشمند و متعادلی را برای فرد و جامعه دیندار به ارمغان م یآورد. در براب ر، آنچه را كه انسان غافل از دین به عنوان «زندگی شاد » برای خود میپندار د، چیزی جز شاد یهای سطحی و مادی
نیست كه علاوه بر محروم كردن دیگران از شاد ی، غالباً مستلزم هزینه های فراوا ن، پیامدهای تأسف بار و بالاتر از همه محروم شدن از لذ تها و خوش یهای ابدی و معنوی است. اگر زندگی جاودان و ابدی انسان را در نظر بگیریم، زندگی شاد جز در پرتو دینداری تحقق نخواهد یافت و اگر زندگی شاد دنیوی را هم جستجو كنیم، با دینداری میتوان به مصداق جامع متعادل و صحیحی از آن دست یافت. البته به شرط آنكه همه ابعاد دین را به درستی شناخته و بدان در عمل پایبند باشیم. ضمن اینكه برخی دریافت ها، رفتارها و عادات در بعضی از جوامع دینی از جهت عدم توجه به لذ تها و شادیهای مشرو ع، قابل نقد است و باید اصلاح گردد[/right]