ميل به جاودانگی

درود

1. آیا احادیثی در زمینه ی گرایش انسان به جاودانگی وجود دارد؟ احادیثی که مستقیماً به این گرایش اشاره کنند.
2. پرسش اصلی: آیا سایر موجودات زنده نیز به جاودانگی گرایش دارند، یا این که گرایشی تنها ویژه ی انسان است؟

از دید من، همه ی موجودات زنده خواستار تداوم زندگی خود هستند. شما نمی توانید هیچ جانور یا گیاهی را بیابید که نخواهد باشد. البته برای نمونه وال ها خودکشی می کنند، اما این کار از انسان هم بر می آید. هنگام ذبح یک گوسفند به حیوان نگاه کنید، سرسختانه می کوشد بقای خود را حفظ کند. او هم از نابودی و نبودن دوری می جوید. جانوران دیگر هم چنین رفتاری از خود نشان می دهد. حتی گیاهان هم می کوشند هر گونه گزندی را از خود دور سازند، تا هستیشان پایدار بماند. و ممکن است مضحک به نظر برسد، اما حتی یک باکتری، هر چند حیات بسیار ساده ای دارد، با آن چه برایش مخاطره آمیز است و باکتری بودنش را از او می گیرد، در حد توان (!) مقابله می کند. درست است که موجودات زنده جز انسان نمی توانند مفاهیم را در قالب واژگان بیان کنند، ولی اگر می توانستند، حتماً هر یک از آن ها هم می گفت: من می خواهم زندگی کنم! برای همیشه!
با این اوصاف آیا نادرست است اگر بگوییم همه ی موجودات زنده به جاودانگی، به همیشه بودن، گرایش دارند؟ آیا دین اسلام با این موضوع مخالف است؟ اصلاً منشأ این گرایش در انسان چیست؟ من چیزی در این باره نمی دانم، لطفاً راهنمایی کنید.