نسب حضرت محمد (ص)

کتاب: تاریخ پیامبر اسلام، ص 1
نویسنده: دکتر محمدابراهیم آیتى

از رسول خدا صلى الله علیه و آله (که بدون شک از اولاد اسماعیل ذبیح، رسول خدا فرزند ابراهیم خلیل (1) ، رسول خدا است) روایت شده است که فرمود: «إذا بلغ نسبى إلى عدنان فامسکوا (2) و نیز فرمود: «کذب النسابون قال الله تعالى: و قرونا بین ذلک کثیرا» (3) .
بدین جهت تاریخ اسلام را که معمولا با ذکر مقدماتى راجع به عربستان و عرب و در این کتاب با شرح حال اجداد پیامبر اسلام آغاز مى‏شود از جد بیستم رسول اکرم یعنى «عدنان» شروع مى‏کنیم:

20 ـ عدنان (4) پدر عرب عدنانى است که در تهامه، نجد و حجاز تا شارف الشام و عراق مسکن داشته‏اند و آنان را عرب معدى، عرب نزارى، عرب مضرى، عرب اسماعیل، اسماعیلیان، عرب شمالى، عرب متعربه، عرب مستعربه، بنى اسماعیل بنى مشرق، بنى قیدار و قیدار نیز مى‏گویند و نسبشان به اسماعیل بن ابراهیم علیهما السلام مى‏رسد (5) .
و مادر فرزندان اسماعیل «رعله» دختر یکى از جرهمیان به نام مضاض بن عمرو جرهمى بود.قبیله «جرهم» که از اعقاب «جرهم بن قحطان» بوده و از جنوب به شمال عربستان آمده بودند، از «عرب قحطانى» اند که آنان را «عرب عاربه» و «عرب جنوبى» نیز مى‏گویند، و نسبشان به «یعرب بن قحطان» مى‏رسد.
قحطان بن عابر بن شالخ بن أرفخشد بن سام بن نوح (6) در موقع پراکنده شدن فرزندان نوح از بابل به یمن آمد و پادشاه شد، و فرزندان وى یعرب، عمان و حضر موت حکومت آن نواحى را به دست گرفتند و سپس «یشجب بن یعرب» و آنگاه «سبأ بن یشجب» به سلطنت رسیدند. «حمیر» و «کهلان» پسران «سبأ» بودند و اسامى 23 نفر از پادشاهان سبأ به دست آمده است.
پیش از «عرب قحطانى» ، «عرب بائده» در عربستان سکونت داشته‏اند و قوم جنوبى عاد، قوم شمالى ثمود و اقوام طسم و جدیس و عمالقه از این دسته‏اند.
عاد و ثمود و دو پیغمبرشان هود و صالح در قرآن مجید ذکر شده‏اند (7) .و «طسم» هم ممکن است همان «لطوشیم» مذکور در تورات باشد (8) .چنانکه مؤرخین اسلامى «جدیس» را با «گودیسیت» (9) بطلمیوس یونانى یکى دانسته‏اند.و به قول ابن اسحاق: ثمود و جدیس، پسران «عابر بن إرم بن سام بن نوح» اند.
عدنان دو پسر داشت: «معد» و «عک» که «بنى غافق» از «عکث» پدید آمده‏اند.

-----------------------------------------------------------
1 ـ نسب بنى اسرائیل: یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم و بنى عیصو بن اسحاق.یعنى: «أدومیان» که از بین رفته‏اند، در ابراهیم خلیل با رسول خدا یکى مى‏شود.
2 ـ بحار الانوار ج 15 ص 105.یعنى: هر گاه نسب من به عدنان رسید از ذکر اجداد جلوتر خوددارى کنید.
3 ـ بحار الانوار ج 15 ص 105، التنبیه و الاشراف، ص 195، الجامع الصغیر، ج 2 ص 90.یعنى نسب شناسان نادرست گفته‏اند، خداوند متعال گفته است از آنان جماعتهاى بسیارى را هلاک کرده‏ایم. (سوره فرقان، آیه 38) .
4 ـ بفتح عین و سکون دال.
5 ـ رک: تورات، سفر پیدایش، باب 25، آیه 18.باب 37، آیه 25.سفر داوران باب 6، آیه 33 .باب 7، آیه 12.باب 8، آیه 24.کتاب اشعیاى نبى، باب 21، آیه 16 ـ 17.کتاب ارمیاى نبى، باب 49، آیه 28.غزل غزلهاى سلیمان، باب اول، آیه .5
6 ـ در تورات: سفر تکوین، باب 10، آیه 21 ـ 30 و نیز اول تواریخ، باب اول، آیه 17 ـ 23: یقطان بن عابر بن شالح بن ارفکشاد بن سام بن نوح آمده است.
7 ـ قصص هود در سوره‏هاى اعراف 65 ـ 72.هود 50 ـ 60، 89.شعراء 123 ـ 140.و قصص صالح در سوره‏هاى اعراف 73 ـ 79.هود 61 ـ 68.شعراء 141 ـ 159.نمل 45 ـ 53.قمر 23 ـ 31.شمس 11 ـ 15 و نیز نام صالح در سوره هود 89، و نیز داستان ثمود در سوره ذاریات 43 ـ 46.و داستان عاد و ثمود در سوره حاقه 4 ـ 7، فصلت 13 ـ 18 آمده است.
دیار و مساکن قوم ثمود در وادى القرى میان مدینه و شام، همان «حجر» بود که در قرآن مجید آمده است.
به عقیده برخى، عاد و «عاد ارم» همان «هدورام» است که در تورات: سفر تکوین باب 10، آیه 27 و اول تواریخ، باب 1، آیه 21، جزو فرزندان یقطان (یعنى قحطان) ذکر شده است و گمان دارند که قبیله وى در ساحل جنوبى عربستان سکونت داشته‏اند (ر.ک: قاموس کتاب مقدس، ص 920)، اما قوم ثمود در شمال حجاز مسکن داشته و از قدیمترین اقوام عرب شمالى بوده‏اند .
8 ـ سفر تکوین، باب 25، آیه .3
9 ـ«~ Godisitae ~»