پيامبر ، اهل بيت ، كلام

اينكه در احاديث داريم

در مدینه شخصی به نام «ثابت بن قیس» بود که گوشش سنگین بود؛ لذا خیلى بلند حرف می‌زد و گاهى که نزد پیامبر(ص) سخن می‌گفت نیز صدایش بلند بود؛ لذا حضرت از صداى او آزرده می‌شد. آیه نازل شد که «صداى خود را از صداى پیامبر(ص) بلندتر نکنید...»

واحدی نیشابوری، اسباب النزول، ترجمه، ذکاوتی قراگزلو، علیرضا، ص 402، تهران، نشر نی، چاپ اول، 1383ش.

http://islamquest.net/fa/archive/question/fa41622

يعني اگر گوش من هم از صدايي آزرده ميشد خداوند آيه نازل ميكرد ؟ آنهم براي يك امر عادي زندگي ؟ آنهم در كتابي كه قراره قانون زندگي بشر باشه ؟ فقط همين صدايتان را بالاتر از صداي پيامبر قرار ندهيد چون گوشش آزرده ميشه ؟ اين موضوع چه گره اي از گرههاي زندگي بشر باز كرده ؟
بله ، اگر با حالت عاشق و معشوق به موضوع نگاه كنيم اين موضوع بدون خللي براي عاشق پذيرفتني است ولي براي يك مسلمان عادي چي ؟

يا بايد قرآن ويرايش بشه و آياتي كه حالت قانونگذاري داره در آن باقي بمونه و كتاب مقدس حساب بشه و جملات بدون بار قانونگذاري از اون خارج بشه و جزء مكالمات شخصي پيامبر حساب بشه
يا بايد اونو بعنوان كتاب داستاني كه بعضي وقايع و حالات بپامبر و جملات منصوب به ايشون رو ثبت و ضبط كرده محسوب كنيم
يا شما بفرمائيد كه چه كنيم

اين موضوع با جمله من هم بشري هستم مثل شما ، كاملا" منافات داره

گواهى مى‏ دهم كه پدرم محمد(ص) بنده و فرستاده او است، پيش از آنكه او را بفرستد برگزيد، و پيش از آنكه او را بيافريند، براى اين مقام نامزد فرمود، و قبل ار بعثتش او را انتخاب نمود.

در آن روز كه بندگان در عالم غيب پنهان بودند، و در پشت پرده‏هاى هول‏انگيز نيستى پوشيده و به آخرين سرحد عدم مقرون بودند.

اين به خاطر آن صورت گرفت كه خداوند از آينده آگاه بود، و به حوادث جهان احاطه داشت، و مقدارت را به خوبى مى‏دانست.

او را مبعوث كرد تا فرمانش را تكميل كند، و حكمش را اجرا نمايد و مقدرات حتمى اش را نفوذ بخشد.

هنگامى كه مبعوث شد، امتها را مشاهده كرد كه مذاهب پراكنده‏اى را برگزيده‏اند، گروهى بر گرد آتش طواف مى‏كنند، و گروهى در برابر بتها سر تعظيم فرود آورده‏اند،
و با اينكه با قلب خود خدا را شناخته‏اند، او را انكار مى‏كنند.

خداوند به نور محمد(ص) ظلمتها را برچيد، و پرده‏هاى ظلمت را از دلها كنار زد، و ابرهاى تيره و تار را از مقابل چشمها برطرف ساخت.

او براى هدايت مردم قيام كرد، و آن‏ها را از گمراهى و غوايت رهائى بخشيد، و چشمهايشان را بينا ساخت، و به آئين محكم و پابرجاى اسلام رهنمون گشت، و آن‏ها را به راه راست دعوت فرمود.

سپس خداوند او را با نهايت محبت و اختيار خود و از روى رغبت و ايثار قبض روح كرد، سرانجام او از رنج اين جهان آسوده شد و هم اكنون در ميان فرشتگان، و خشنودى پرودرگار غفار و در جوار قرب خداوند جبار قرار داد.

درود خدا بر پدرم پيامبر(ص) امين وحى، و برگزيده او از ميان خلائق باد، و سلام بر او و رحمت خدا و بركاتش(سخن حضرت زهرا(س) در خطبه فدك)