چرا بچه دار شویم

سلام

من فلسفه فرزنداوری رو هنوز برای خودم نتونستم حل کنم
حدود سه دهه از عمر من میگذره ، عمری که پدر و مادرم برای رشد و تربیت من زحمات زیادی کشیدند و خودم کم استعداد نداشتم
اما امروز که به زندگی خود نگاه میکنم میبینم نه برای خودم نه اطرافیانم و نه جامعه به اندازه هزینه ای که داشتم فایده نداشتم و به عبارت خیلی ساده تر احساس میکنم بود و نبودم یکی هست و کمی منصفانه تر شاید نبودم انچنان در نظام هستی تاثیر گذار نباشه

وقتی این همه زحمت پدر و مادرم برای من و بی حاصل بودن خودم رو میبینم نمیتونم خودم رو برای فرزند دار شدن قانع کنم که یک نفر دیگه رو به این دنیا بیارم براش کلی زحمت کشیده بشه و اون هم کلی از منابع هستی رو مثل من هدر بده و تازه با این همه تغییراتی که جامعه اکنون با زمان کودکی ما داشته و سختتر بودن مسائل تربیتی، و اخر سر چی بشه؟ یکی مثل پدرش؟

دوست دارم در مورد تفکر من من رو راهنمایی کنید
و اینکه از منظر دین و خداوند ، فرزند به دنیا نیاوردن چه حکمی داره؟