40 چهل سالگی

حدیثی درباره ی سن چهل سالگی و نسبت آن با عدم تغییر در مشی زندگی

سلام

سالها قبل فرمایشی از معصومین را در کتابی خواندم که مضمون آن این بود که پس از چهل سالگی دیگر نباید سعی بیهوده برای هدایت فرد بخرج داد ...
اگر اساتید محترم کلامی با این مضمون و یا با اشاره به این محتوا سراغ دارند لطفا بفرمایند

توضیح اینکه
گویا در این سن اخلاق و سلوک فرد چه صحیح و چه غلط تا حد زیادی تثبیت می شود که دیگر تغییر آن شاید عملا امکان پذیر نباشد لذا اینجانب که زندگی بسیاری از بزرگان را خواندم بدون استثناء همگی در 40 و یا قبل از آن دچار تحولات اساسی در زندگی شدند از پیامبران بزرگی مثل حضرت موسی و پیامبر اسلام که در این سن مبعوث شدند گرفته تا مولوی و علمای بالله
حتی اخیرا شخصی می گفت امام نیز اوایل انقلاب به این مضمون فرموده بود که بالای 40 ساله ها را رها کنید و جوانان را دریابید! که البته صحت و سقم این استناد به ایشان را بنده هنوز مطمئن نیستم

با تشکر