hedayat

چراخدا میفرمایدهر که را بخواهم هدایت و هرکه را نخواهم هدایت نمیکنم؟آیا این باعدالت سازگار است؟

از قرآن مجيد استفاده مى شود: «هدايت» كار خداست; «انك لاتهدى من احببت ولكن الله يهدى من شاءً»[10]; بدرستى كه تو هر كه را كه دوست داشتى هدايت نمى توانى كرد بل خدا هر كه را بخواهد هدايت مى كند». و در عين حال به انبياء و ائمه هم نسبت داده مى شود.
توضيح: اگر درباره شخصى بگوييم رسول اكرم((صلى الله عليه وآله)) يا امام صادق((عليه السلام)) او را هدايت كرده اند; معنايش اين نيست كه خدا او را هدايت نكرده است. بلكه، معنايش اين است كه خدا به واسطه رسول اكرم((صلى الله عليه وآله)) و ائمه اطهار((عليهم السلام)) به اجازه و خواست خويش او را هدايت كرده است.
همچنان كه در قرآن آمده است:
«وجعلنا منهم ائمّة يهدون بامرنا لمّا صبروا»; ما از آنان، پيشوايانى قرار داديم كه به امر ما ]ديگران را [هدايت مى كنند، هنگامى كه صبر كردند[11].
در هر صورت، تمام هدايت ها و راهنمائى ها به خدا منتهى مى گردد. از اين رو، هر روز چند بار در نماز خويش، آن را از خدا مى خواهيم:
«اهدناالصراط المسـتقيم»; در عين حال براى دست يابى به آن، به رسول اكرم و ائمه اطهار((عليهم السلام))هم متوسّل مى شويم.