جمع بندی چرا جوانان ازنصیحت بدشان می آید؟

[FONT=arial]بنام خدا
سلام دوستان خوبم؛
واقعا ممنونم، تاپیک خیلی خوبی است.
منتها برای اینکه بتوانیم پاسخ کاملی را ارائه دهیم، دوست داریم از نظر دوستان هم بهره مند شویم، از آنجایی که جمع دوستان اکثرا جوان هستند، شاید انتظارات و نظرات واقعی تر بوده و به حل مسئله کمک خواهد کرد و از طرفی این نظرات یک تحقیق میدانی بوده و باعث می شود که موضوع به خوبی بررسی شود.
فقط خواهشمندیم از موضوع بحث خارج نشوید. با تشکر

سلام

شاید هیچ کس دید منفی به نصیحت نداره

ولی علت اینکه ما جوانها ممکنه بعضی وقتها از نصیحت متنفر باشیم اینه که بزرگترها موقعیت و حال ما رو آن طور که باید و شاید درک نمی کنند و بچه رو مدام مقصر می بینند.

در نتیجه اگرچه از سر خیرخواهی حرفهایی بعنوان نصیحت میزنند ولی این حرفها ممکنه باعث آزار یک جوان میشه و به والدین معترض میشن

اعتراض هایی مثل:

پدر و مادرم هنوز منو درک نمیکنند
هنوز فکر میکنن من بچم

مثل بچه ها با من رفتار میکنن

به غرور من لطمه میزنن

من صلاح خود رو بهتر درک میکنم

پدر و مادر من موقعیت منو درک نمی کنن الان زمان قدیم نیست و خیلی چیزا تغییر کرده و با دید سنتی قضاوت میکنن

و....

سلام
دلیلش اینه که گاهی نصیحت بیش از اینکه حالت همفکری به خودش بگیره تبدیل میشه به دخالت و سلب استقلال فرد.
وقتی خود شما تصمیمی رو میگیرید و اجراش می کنید، یا تصمیمتون درسته و سود می برید یا اشتباه کردید و تجربه کسب می کنید. اما دخالت امکان کسب تجربه رو از شما میگیره. این دخالتها می تونند بعد از ازدواج هم ادامه پیدا کنند و زندگی مشترک رو به خطر بندازند. پس باید از همون ابتدا مانع از دخالت شد.

به نظرم خیرخواهی آدابی داره که باید رعایت بشه تا از دخالت متمایزش کنه. ضمن اینکه بعضی رفتارها، نگاه از بالا به پایین، ساده لوح فرض کردن مخاطب و ... می تونه واقعا اذیت کننده باشه.

باسلام

باتوجه به اینکه جوانان و نوجوانان نصیحت گریز هستند
چگونه باانها صحبت کنیم یا رفتار کنیم ؟

با تشکر

سلام گلشن جان
بنظرم حتی آب خوردن هم نیاز به مهارت داره چه برسه به نصیحت کردن.
خیلیا واقعا طرز نصیحت کردنشون باوجودخیرخواهی درست نیست.
مثلا جلوی جمع میشینن به نصیحت کردن این بدترین نوعشه که تاحالا ندیدم از اون گوش جوون به در نره.اینکار باعث شرمندگی وخجالت و ازبین رفتن غرورشون میشه تازه بنظرمن که بیخیالترم میشن و بدتر از قبل به کارشون ادامه میدن گستاخ تر میشن تو انجام دادن اون کار.
اصلا نباید جلوی بقیه نصیحت بشن.
یا یکاریو قبلا انجام میدادن یا عقیده ای روداشتن که سالهاست دیگه خودشون انجامش نمیدن یا عقیده رو ندارن
یجوری نصیحت میکنن و میکوبونن که تو قششنگ مصمم تر میشی واسه اون کار و عقیده.
خب قشنگ بشین دلیلتو بگو به چه دلیل دیگه این عقیده رونداری ?? و چرا پشیمون شدی از انجامش??
ما یه پسرفامیل داریم توهم زده بود با امام زمان درارتباطه و اسمش نقل مجالس شد که دیوونه شده.
یکی ازدخترای فامیلمون خیلی اهل نماز و مسجد بود بیش از حد.
حالا نوع نصیحت کردن خونواده ش: تا مثل فلانی نشی ول کن نیستی .
خب بشین واسه ش توضیح بده و از تعادل بگو حرفاشو بشنو ببین مشکلش چیه شاید حاجتی داره شاید مشکلی داره اینجوریه
نه اینکه دیوونه خطابش کنی
خودم یه خواهری دارم بهش میگم ببین تو اگر به من بگی برو تو بهشت من می رم تو جهنم دراینحد بهش حساسیت دارم.

باسلام

باتوجه به اینکه جوانان و نوجوانان نصیحت گریز هستند
چگونه باانها صحبت کنیم یا رفتار کنیم ؟

با تشکر

با سلام

بهترین و کاربردی ترین نصیحت از سوی پدر و مادر و تربیت اصولی هست

جوانی که با تربیت ناصحیح بزرگ شده و یه سری رفتارهای اشتباه رو به عنوان الگو پذیرفته => صد در صد در مقابل توصیه های دیگران بازخورد منفی نشان خواهد داد .

اینکه جوانان از نصیحت بدشون میاد چند دلیل داره :

1- جوان حس میکند بدون پذیرفتن این نصیحت کسی برای اون ارزشی قائل نیست

2- جوان توانایی عمل کردن به آن نصیحت را در خود نمی بیند و خود را زیر فشار روانی حس میکند

3- جوان می بیند کسی که او را نصیحت میکند خودش به نصیحتی که میکند عامل نیست

ابوالفضل گرامی

مشکل اینجاتست که جوانها حتی دوست ندارند از طرف پدر و مادر هم نصیحت بشوند

و کلا در مقابل نصیحت گارد می گیرند

باسلام

کلا با اختلاف فاز بالا مطلب رو متوجه شدید !!

من تربیت صحیح رو یک نوع نصیحت پیشگیرانه در نظر گرفتم
یعنی یک پدری به جای اینکه 20 سال فرزندش رو به حال خودش رها کنه و در 20 سالگی بیاد بگه چرا فلان کارو میکنی؟
باید صحیح تربیتش کنه

مثال :

من اگر یک فرزندی داشته باشم و از 7 سالگی ببرمش کوه نوردی => این پسر یک کوه نورد تربیت میشه
اما به فرض در 20 سالگی به پسر بگم و نصیحتش کنم که کوه نوردی چیز خوبیه => بازخورد منفی خواهد بود چرا ؟

چون هیچ گونه پیش زمینه ای وجود نداره برای این نصحیت من .

[FONT=arial]

تربیت اصولی

سلام
احسنتم!
همینکه تربیت اصولی باشه، خیلی خوبه و عالی است.
منتها شما تربیت اصولی را چگونه تحلیل می کنید، این مهمه!

پدر و مادر من موقعیت منو درک نمی کنن الان زمان قدیم نیست و خیلی چیزا تغییر کرده و با دید سنتی قضاوت میکنن

[FONT=arial]سلام
از اظهار نظرتون ممنونم!
منتها بزرگوار اگه یه جوانی چنین نگاهی به تربیت خانواده داشته باشه، به نظرتون یه پدر و مادر چه کار باید بکنه؟
اصلا تربیت سنتی و مدرن داریم؟
یا نه تربیت؛ یه روش و اصول حساب شده منطقی است منتها با توجه به اقتضای زمانی تغییراتی دارد. در این صورت اصل تربیت در هر زمانی تغییر می کنه و نمی توان یک اصول تربیتی واحدی را بیان کرد.

تربیت صحیح رو یک نوع نصیحت پیشگیرانه

احسنتم
در یک بعدی از فرآیند تربیت توجه به مسائل و نکات پیشگیری و زمینه سازی هاست که می تواند آثار بسیار خوبی را در امر تربیت بدنبال داشته باشد در حقیقت تربیت یک جوان در زمان جوانی نیست بلکه مربوط به دوران کودکی است که باید توسط خانواده زمینه سازی شود،
در این صورت دیگر نیاز به نصیحت آنچنانی نیست.

باتوجه به اینکه جوانان و نوجوانان نصیحت گریز هستند

سلام
همین نکته باید به خوبی تحلیل شود که چه رفتاهایی هستند که این احساس تنفر از نصیحت را ایجاد میکنه.
گاهی این مشکل بر میگردد به دوره کودکی که ساختار شخصیت شکل می گرد. در واقع مشکل مبنایی است. تربیت غلط و اشتباه می تواند زمینه بروز چنین احساس تنفر و دوری از خیر خواهی باشد.
(زمان تربیت صحیح و قاعده مند در دوران کودکی است)

گاهی زمینه تربیتی این جوان اتفاقا خیلی خوب و عالی است، منتها روشهای ما خیلی تند و غیر اصولی بوده و ما نتوانسیم ارتباط درستی با یک جوان برقرار کنیم و همین اشتباه و خطا یک نوع تنفر را ایجاد کرده است.
گاهی محیط آلوده چنین زمنیه ای را بوجود می آورد.
و گاهی برخی از ابهامات و توضیح ناقص و عدم توجه به نیاز جوان موجب تنفر و دوری می گردد و...
و شاید احتمالات دیگری هم باشد...

پدر و مادرم هنوز منو درک نمیکنند
هنوز فکر میکنن من بچم

مثل بچه ها با من رفتار میزنن

به غرور من لطمه میزنن

من صلاح خود رو بهتر درک میکنم

پدر و مادر من موقعیت منو درک نمی کنن الان زمان قدیم نیست و خیلی چیزا تغییر کرده و با دید سنتی قضاوت میکنن

احسنتم
پس این موارد در بحث آسیب شناسی ما نکات مهمی هستند:

1. نگاه بزرگمنشانه به جوانان
پس والدین و افرادی که با جوانان سر و کار دارند باید نگاه عزتمندانه به جوانان داشته باشند، موقع رفتار و صحبت و گفتگو ادب و احترام را رعایت کنند.
از تحقیر و سخره گرفتن حرفها و سخنان جوانان دوری کنند چرا که باعث ایجاد تنفر می شود.

2. تکریم و احترام به فکر و ایده جوانان
وقتی یک جوان متوجه بشود که ما به فکر و ایده آنها ارزش قائلیم به مشورت گیری با ما رغبت نشان خواهد داد و حرف ما را پذیرا خواهد شد.

3. اهمیت دادن به نیازهای جوانان
برای فرض شاید در زمان قدیم استفاده از تکنولوژی و برخی از نیازها اصلا معنی نداشت، ولی در زمان حاضر برای یک جوان امروزی تحصیل کرده؛ نیاز داشتن به یک کامپیوتر یا لب تاپ، نیاز مهمی است لذا مخالفت کردن و مقایسه با ازمنه سابق شاید خوب نباشد. هر چند اولویت بندیها باید رعایت شود... به هر حال برخی از نیازها در این عصر امر بدیهی است و هر چند در سابق اصلا معنی نداشت. توجه به این مسائل رابطه را بهتر می کند و باعث می شود که جوان احساس کند که ما نیاز او را درک می کنیم.

سلام نازک جان

این خط اخری واقعا جای بحث داره ؟
چه حسی داری وقتی خواهرت نصیحتت می کنه که اینقدر گارد می گیری ؟

احساس درک نشدن.نشناختن...
احساس میکنم اونطور که باید منو نشناخته و ارزشی برای بخشی از تفکرات و رفتارام قائل نیست.
و مطمئنم نمیتونم از دلخوریم وتفکراتم نسبت به خودش و موضوعات بگم چون جواب درستی دریافت نمیکنم. از بالا به آدم جواب میده یا با سرزنش و مسخره کردن تفکرات و رفتار آدما نصیحتشون میکنه.
این همون چیزیه که باعث همچین گارد گرفتنی در مقابلش شده...متنفرم ازاینکه چیزی رو واسش توضیح بدم بهمین خاطر اگر با مهربونی هم بهم تذکر بده خیلی برخورد میکنم و میگم اصلا نمیخوام تو بهم بگی.

منتها بزرگوار اگه یه جوانی چنین نگاهی به تربیت خانواده داشته باشه، به نظرتون یه پدر و مادر چه کار باید بکنه؟
اصلا تربیت سنتی و مدرن داریم؟
یا نه تربیت؛ یه روش و اصول حساب شده منطقی است منتها با توجه به اقتضای زمانی تغییراتی دارد. در این صورت اصل تربیت در هر زمانی تغییر می کنه و نمی توان یک اصول تربیتی واحدی را بیان کرد.

سلام نشاط گرامی

نظر من کارشناسی نیست ولی بنظرم تربیت مدرن و سنتی داریم
چون فرهنگ و نیازیهای جامعه در حال تغییر است

زمان پدر و مادر با زمان الان از برخی جنبه ها متفاوت است و برخی و رسمهای عرفهای جامعه شهر و یا روستا نیز در حال تغییر هست
پدر مادر باید سعی کنن خود را بر این موارد وفق دهند تا در نصیحت کردن و تربیت فرزندشون به مشکلات کمتری برخورد کنند.

نظر من کارشناسی نیست ولی بنظرم تربیت مدرن و سنتی داریم
چون فرهنگ و نیازیهای جامعه در حال تغییر است

و گاهی تفاوت طرز فکر داریم. مثل تفاوت در ریسک پذیری.
گاهی ممکنه شما برای ایجاد یک کسب و کار مدت زیادی تحقیق کرده باشید و دیگران با حداقل اطلاعاتی بخوان کارتون رو به سخره بگیرند.
و ...

سلام استاد

حالا اگر جوانی به هر دلیلی در کودکی تربیت خوب نداشت و بزرگ شد و نصیحت گریز و لجباز

چگونه باید رفتار کرد به این جوان ؟

احسنتم نکته خوبی را بیان کردید!
بله در این شرایط مختصری کار سخت می شود ولی باز جای امید اصلاح هست.
در کنار اعتقاد به اصول تربیتی صحیح در دوران کودکی موارد دیگری می توانند درایجاد رفتار تند دخیل باشند،
بعبارتی گاهی عامل بیرونی و رفتار غلط موجب لج بازی و مخالفت است فلذا نمی توان گفت که این فرد در تربیتش حتما مشکلی دارد و نمی توان اصلاح کرد و یا نمی توان رفتار مثبتی را از وی انتظار داشت و...
بنابراین باید رفتار فرد را به خوبی بررسی و تحلیل کرد.
عوامل و رفتارهایی که منشا چنین رفتاری می شود را باید کشف کرد.( یعنی آنچه موجب لج بازی و مخالفت می شود)
در حقیقت یک قسمت آسیب شناسی است و
یک قسمت معرفت دهی و بالابردن سطح شناخت و آگاهی و مهارت آموزی فرد جوان است.( که بعد از بررسی و شناخت شخصیت جوان می توان اقدامات خوب و مثبتی را در رفتار انجام داد)
ان شاء الله در ادامه بحث توضیح کاملی ارائه خواهیم داد.

[FONT=arial]

باسلام

باتوجه به اینکه جوانان و نوجوانان نصیحت گریز هستند
چگونه باانها صحبت کنیم یا رفتار کنیم ؟
به نظر می رسد؛ باید این مطلب را مختصری تخصیص بدهیم، به این شکل که برخی از جوانان مثل سایر انسانها از نصیحت خوششان نمی آد، نه همه جوانان ترجیحا چنین هستند.
خوب این نوع رفتارها تا حدودی طبیعی است. برای فرض اگر نصیحت کننده فرد موجهی نبوده و قاعده اش روشمند نباشد، خوب طبیعی است مخاطب هر کسی هم باشد، طالب نخواهد بود و به نوعی مخالفت خواهد کرد.
بعبارتی برخی از جوانان شاید به خاطر اینکه فرد مقابل نصیحتش را بیجا و نامناسب مطرح کرده، از آن دوری می کنند.

در واقع در این بحث باید به خوبی تحلیل کنیم که چه عواملی باعث دوری از قبول نصیحت می شود.

طرف دیگر بحث؛ نوع برخورد صحیح با یک جوان است که نیاز به رعایت یک عده قواعد و مبنای کلی است که از آن تعبیر به اصول رفتاری صحیح است که بایستی در حین رفتار رعایت شود.
در این تاپیک کاربردی و جذاب باید بحث را از دو مقوله پیش ببریم؛

1. بررسی علل ایجاد رفتار تنفرآمیز( در روحیه یک جوان) از نصیحت و نقد دیگران
2. نیازهای یک جوان و برخورد صحیح و منطقی با آنها

باسلام
بنده در یک دوره پنج ماهه با دختران نوجوان در ارتباط بودم
به نظرم اشتباه والدین در درست استفاده نکردن نصیحت در وقت مناسب است . اگر وقتی جوان اشتباه میکنه همان وقت شروع به نصیحت کنیم به دید سرزنش میبینه و اصلا پذیرش نداره . نصیحت باید در زمان و مکان مناسب همراه با احترام باشد.
به نظرم یک نسخه واحد رو نمیشه به خانواده ها پیشنهاد داد . پدر و مادری که زیرک هستند و از روحیات فرزندشون آگاه هستند میتوانند با روش مناسب این کار را انجام دهند

باسلام
بنده در یک دوره پنج ماهه با دختران نوجوان در ارتباط بودم
به نظرم اشتباه والدین در درست استفاده نکردن نصیحت در وقت مناسب است . اگر وقتی جوان اشتباه میکنه همان وقت شروع به نصیحت کنیم به دید سرزنش میبینه و اصلا پذیرش نداره . نصیحت باید در زمان و مکان مناسب همراه با احترام باشد.
به نظرم یک نسخه واحد رو نمیشه به خانواده ها پیشنهاد داد . پدر و مادری که زیرک هستند و از روحیات فرزندشون آگاه هستند میتوانند با روش مناسب این کار را انجام دهند

احسنتم
شما به دو نکته مهم اشاره کردید:
1. نصیحت باید در زمان و مکان مناسب همراه با زبان نرم و با تکریم و احترام باشد.
در واقع نقد و نصیحت بلافاصله بعد از خطا و اشتباه و خصوصا در جمع افراد دیگر، کار را بدتر می کند و باعث می شود که جوان یک احساس تنفر به شخص گوینده پیدا کند.
2. شناحت روحیات فرد مقابل
تا زمانی که ما فرد مقابل را به خوبی نشناختیم و شخصیتش برای ما معلوم و روشن نیست، نمی توان رفتار مناسبی را از خود نشان داد. بنابراین شناخت جوان و آشنایی اجمالی با روحیات ایشان کمک می کند ما تعامل قوی و بهتری را داشته باشیم.

1. بررسی علل ایجاد رفتار تنفرآمیز( در روحیه یک جوان) از نصیحت و نقد دیگران

یک مورد مهم؛
گاهی عامل مخالفت یک جوان با نظر و نقد دیگران شاید به خاطر جلب توجه دیگران می باشد.

برخی از جوانان می پندارند دیگران به ایده های آنها توجه نمی کنند و به آنها ارزشی قائل نمی شوند و از این جهت برای اینکه نظر دیگران را به خود جلب کنند و آنها را مجبور کنند که به آنها توجه ویژه ای داشته باشند با عقاید دیگران حتی اگر خودشان از درون قانع شده باشند ، مخالفت می کنند و با یک رفتار لج باز گونه حرف و نظر آنها را رد می کنند.

رفتار مناسب؛
تایید آنها
اگر نقد یا نصیحتی مد نظرمون هست سعی کنیم ابتدا با تایید واقعی صحبت را آغاز کنیم؛ این تایید جذاب و مناسب می تواند نیاز به توجه دیگران را تا حدودی در روحیه یک جوان تامین کند.
از این رو لازم است؛ چند تا از کارهای خوب و رفتارهای مناسب یک جوان را کشف کنیم و با یک ادبیات مودبانه آنها را بازگو کنیم، مثلا: شما فرد با هوشی هستید، شما نظرهای خوبی ارائه می دهید و... بعد در کنارش نقد یا نصیحت خود را اظهار کنیم، در این حالت امکان قبول و پذیرش بیشتر می شود.

مورد دیگر:
یک جوان نصیحت همراه با تحقیر را نمی پذیرد و از آن دوری می کند.
وقتی یک جوان رفتار تحقیر آمیز را از سوی دیگران ببیند حتما در مقابل آن واکنش نشان می دهد. بنابراین اگر گوینده ای هر چند قصد خوبی هم داشته باشد، منتها اگر در گفتار و نوع برخوردش تحقیر و سرزنش باشد، جوان نمی پذیرد.

رفتار مناسب و صحیح؛
به جای تحقیر باید با عزت و بزرگواری برخورد کرد، یعنی تذکر و نصیحت باید طوری گفته شود که همراه با کرامت نفس باشد والا نصیحت بی ثمر خواهد شد.
گاهی برای یک نصیحت خوب باید منتظر زمان شد تا در شرایط خاص و موقعیت خوب که جای تحقیر و سرزنش نیست و فرد آمادگی کاملی را داراست، حرف و نصیحت خود را براحتی بگوییم.
بعبارتی دیگر باید حرف و نصیحت ما مشتری داشته باشد تا سودمند واقع شود.

[FONT=arial]مورد بعدی:[FONT=arial]
نصیحت با اخلاق تند مورد پذیرش جوانان واقع نمی شود.[FONT=arial]
اخلاق تند که معمولا همراه با داد و فریاد و توهین و... می باشد، موجب می شود که جوان از چنین رفتاری خوشش نیاد و واکنش مثبتی در قبال رفتار تند دیگران نشان ندهد. بنابراین وقتی یک جوان از نصیحت فردی دوری می کند، شاید بیشتر به خاطر همان نحوه برخورد باشد.

رفتار مناسب؛
تند نباشیم، بلکه با عطوفت، مهربانی ومهرورزی
نصیحت یا تذکر و یا نقد خود را در زمان و موقعیت مناسب بیان کنیم، در این صورت امید تاثیر بیشتر خواهد بود.
این روایات هم می تواند موید خوبی برای چنین رفتار باشد؛
قالَ رَسُولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله: التَّودُّدُ نِصفُ الدّيِنِ؛ دوستى و مهرورزى (با مردم) نيمى از دين است.

و عنه صلي الله عليه و آله قالَ: إذا أرَدْتَ اَنْ يُحِبَّكَ الْمَخلُوقُونَ فَاَحْسِنْ اِلَيهِم؛ هرگاه خواستى مردم تو را دوست بدارند، به آنان نيكى كن.
وقتی یک جوان مهر و محبت ما را ببیند، حرف ما دل نشین خواهد شد و نصیحت موثر

جمع بندی بحث: پرسش: لطفا راهنمایی بکنید که ما با جوانان چه جوری برخورد بکنیم تا آنها از ما نگریزند و نصیحت های ما را بپذیرند. پاسخ: شناخت رفتارهای صحیح و رعایت اصول آن در بحث ارتباط با قشر جوانان خیلی مهم می باشد و لازم است مطالعه و رعایت اصول رفتاری سنجیده در ارتباط با آنها جدی گرفته شود؛ به همین منظور لازم است نکاتی را به عنوان اصول رفتاری در این زمینه بیان کنیم. 1. رعایت اصل تکریم و احترام خداوند به انسان کرامت عنایت کرده که هیچکسی حتی خود فرد حق ندارد به این حرمت و کرامت خدشه ای وارد کند، از طرف دیگر جوانان تشنه ادب و احترام هستند و تا زمانی که در رفتار و گفتار این اصل را رعایت نشود، نمی توان در دل جوانان نفوذ کرد. بنابراین مسئله احترام و تکریم یک پایه و اساس مهم در کلیه شئونات ارتباطات بوده و باید مورد توجه قرار بگیرد. این قاعده یک اصول کلی است و حتی شامل موارد دیگر قابل ذکر هم می شود. 2. پرهیز از امر و نهی مداوم یکی از تدابیری که در راستای بهبود ارتباط با جوانان توصیه می شود، تغییر چارچوب روابط در دوره جوانی در قیاس با دوره قبل از جوانی(نوجوانی و کودکی) است. در دوره کودکی، پایه رفتارها با تکیه بر قانون امر و نهی هاست و در برگیرنده دستورات مشخصی از انضباط و رعایت موازین اخلاقی است. اما رابطه بهتر در دوران جوانی باید بر اساس همدلی، تفاهم و درک وضعیت آنها می باشد و حتی اگر موردی برای تذکر باشد، بهتر است به صورت غیر مستقیم بیان شود. این نگراش و سبک رفتاری مطلوب ترین نوع چارچوب ارتباطی محسوب می شود. 3. رعایت اصل اعتماد سازی اعتمادسازی و جلب اعتماد از ابتدایی‏ترین ابزار یک مربی برای درک جوان به کار می‏گیرند. در واقع، جلب اعتماد، پذیرش و مقبولیت فرد توسط مخاطب است. جوان و نوجوان باید ما را بپذیرند و اعتماد بکنند و تا زمانی که ما را به دیده قبول ننگرند و احساس نکنند که ما آن‏ها را درک می‏کنیم، چیزی از ما نمی‏پذیرند و اعتمادی شکل نخواهد گرفت. 4. خوش رو بودن اساسا بهترین نوع برخورد با مخاطب، بویژه در نوع برخوردهایی که جنبه تربیتی داشته و از موضع مربی صورت می‏گیرد، علاوه بر داشتن هنر مخاطب‏شناسی و برخورداری از جواذب ظاهری و شکلی، باید برخورد با نشاط را را مهم بشماریم که در حتی در توصیه ائمه معصومین علیهم السلام این موضوع بیان شده است. وَ قَالَ علی علیه السلام: إِنَّ أَحْسَنَ مَا يَأْلَفُ بِهِ النَّاسُ قُلُوبَ أَوِدَّائِهِمْ وَ نَفَوْا بِهِ الضِّغْنَ عَنْ قُلُوبِ أَعْدَائِهِمْ حُسْنُ الْبِشْرِ عِنْدَ لِقَائِهِمْ وَ التَّفَقُّدُ فِی غَيْبَتِهِمْ وَ الْبَشَاشَةُ بِهِمْ عِنْدَ حُضُورِهِم‏؛ امام علی (علیه السلام) فرمودند: بهترين راه براى نفوذ در دل دوستان و زدودن كينه از دل دشمنان. گشاده‏روئى است هنگام ملاقات. و جويا شدن از روى مهر و محبت از حال آنها در موقع غيبت، و شادى و خوشحالى هنگام حضور و آمدنشان.[1] 5. بیان و گفتاری جذاب به کارگیری ادبیات دلنشین به فراخور حال مخاطب: از دیگر نکات مهم در برخورد با جوانان می باشد، بنابراین به کارگیری زبان و ادبیات شیرین و دلنشین به تناسب فهم و درک جوانان باعث قوی شدن  ارتباط می گردد و یک جاذبه  و انگیزه خاصی را برای ادامه ارتباط ایجاد خواهد کرد. 6. خیر خواه بودن اساسا از جمله رمز و راز موفقیت در زندگی و در هر کاری، خلوص نیت است. زمانی که یک جوان این موضوع را احساس کرده و باور کند که مربی در بیان و رفتار خود جز خلوص نیت و خیرخواهی ندارد، با جان و دل سخنان او را پذیرفته و وی را به عنوان الگو می‏پذیرد. 7. اصل صداقت اگر جوان احساس کند که مربی در گفتار خود صادق است و بدون کم‏ترین چشم‏داشت و به درستی قصد راهنمایی جوان را دارد، با جان و دل و صمیمانه کلام او را می‏پذیرد، البته ایجاد چنین باوری نیاز به بازه زمانی خاصی دارد و نباید انتظار عجولانه ای داشت. 8. پذیرش و مقبولیت ایمان و باور حقیقی به شایستگی‏های جوان  یکی از موارد مهم و اساسی است که مربی باید قابلیت، استعداد و ظرفیت‏ها و شایستگی‏های جوان و نوجوان را باور داشته باشد و او را بپذیرد تا بتواند در او تاثیرگذار باشد . اگر حقیقتا مربی به شایستگی‏ها و ظرفیت‏های جوان معتقد نباشد، نمی تواند او را هدایت و یا ارشاد نماید؟ لازمه تاثیرگذاری بر فرد، علاوه بر پذیرش، باور داشتن به ظرفیت‏های اوست. 8. پرهیز از اهرم قدرت و سلطه پرهیز از اهرم قدرت و سلطه، راز موفقیت‏یک مربی است. برخورد از موضع قدرت و قوت، با لجاجت و عدم پذیرش جوان مواجه خواهیم شد،  بنابراین بهتر است به عنوان یک دوست و رفیق با یک جوان برخورد شود. 9. صبر و بردباری صبر و استقامت، سعه صدر و برخورد فراجریانی در مواجهه با مسائل و مشکلات جوانان از جمله اصول رفتاری مهم می باشد. 10. توجه به علاقه ها و ویژگی های شخصیتی با شناخت ویژگی ها و خصوصیات رفتاری و گفتاری جوانان مورادی مثل: داشتن روحیه تجدد و نوگرایی، تحرک، تلاش، امید، آرمان‏خواهی، آرمان‏گرایی، آزادی خواهی، نشاط و طراوت، لطافت، غرور، احساس خوشبختی، منزلت‏ طلبی، جسارت و . . . می‏ باشد  و کشف علایق و سلیقه‏ های معقول و متناسب با این ویژگی‏ها در تدوام ارتباطها خیلی موثر و سازنده می باشد و حتی طبق این شناخت می توان رفتاری سنجیده هم انجام داد. پی نوشت: [1]. نهج البلاغه دشتی، قصار142