جمع بندی ارتکاب گناه و دور شدن از شهداء

جمع بندی پرسش: آیا شهدا بخاطر گناهان ما از ما قطع امید کرده، ارتباطشان را قطع می کنند ؟ آیا توبه موجب اصلاح ارتباط ما با شهدا می شود؟ پاسخ: در پاسخ نکاتی را تقدیم می کنم: نکته اول: بدون شک، عشق و محبت خدای متعال که مظهر همه خوبیها و پاکیهاست، و عشق به اولیاء و اوصیاء الهی و شهدای راه حق و حقیقت با گناه و معصیت قابل جمع نیست. پس اگر عاشق شهدا هستیم و طالب فیض و نگاه کریمانه آنها باید یکبار برای همیشه تصمیم بگیریم و راه خودمان را از گناه و نافرمانی خدا جدا کنیم. نکته دوم: شهیدان، با شهادت خود به عالی ترین درجات کمال و فیض و فوز عظیم دست یافته اند و چنانکه در این دنیا راضی به رضای خدا بودند در آن مقام نیز چنین هستند. فلذا چنانکه خداوند عاشق بندگانش است و مهر او بیشتر از مهر و محبت مادر است، گرچه گناه و غفلت بندگان موجبات غضب الهی را فراهم می کند اما هیچگاه از بندگان گناهکارش ناامید نمی شود بلکه به بهانه های مختلف، با دعوت و دستگیری و تلنگر و تنبیه و فراهم آوردن اسباب مختلف، تلاش می کند بندگانش، از گناه و غفلت خود پشیمان شده و با توبه و استغفار به صراط هدایت برگردند. این نسیم های رحمت و هدایت را گاهی با توجه دادن قلب بنده به اهل بیت و یاد حسین و امام زمان (علیهم السلام) می فرستد و گاهی با یادآوری خاطره ای از یک شهید. نکته سوم: پیامبر اکرم و ائمه معصومین (علیهم السلام) و دیگر اولیا الهی نیز همانطور که در دنیا بدنبال دعوت و هدایت خلق خدا بودند، عاشق بندگان خدا بودند، از بدعملی و فساد و گناه مردم ناراحت می شدند و غصه هدایت مردم را می خوردند اما هیچگاه از غفلت و گناه مردم خسته و از هدایتشان ناامید نمی شدند در آن دنیا نیز بر همین روش استوار هستند. شهدای راه حق و حقیقت نیز که به عالی ترین درجات و کمالات معنوی دست یافته اند به تأسی از خدا و اهل بیت، همیشه دغدغه هدایت و دستگیری از ما و شما و دوستانشان را دارند، از غفلت و گناهان ما ناراحت می شوند ولی ناامید نمی شوند.  نکته چهارم: اما لازمه برخورداری ما از نور هدایت شهدا اینست که ما خودمان هم بخواهیم، دغدغه داشته باشیم و با توسل به اهل بیت (علیهم السلام) و شهدا از آن ها کمک بطلبیم هر قدر ارتباط ما با شهدا بیشتر بشود زندگی های ما بیشتر رنگ و بوی خدایی میگیرد این تغییر معنوی و نورانیت، از یکطرف به نور و هدایت الهی و وساطت و دستگیری شهدا که دوستان خوب خدا هستند مربوط است و از طرفی به عزم و اراده و تصمیم های نورانی خود ما مربوط می شود. نکته پنجم: باید کاری کنیم، حرکتی کنیم، تصمیمی بگیریم، با خودمان و شهدا قراری بگذاریم! قراری برای عاشق خدا شدن، ترک گناه و انجام واجبات، پاک زندگی کردن، خوب بودن، خیرخواه دیگران بودن و ... . باید شهدا را وارد زندگی هایمان کنیم، با یاد و خاطره آنها و با یاد خوبیهای آنها انس بگیریم، باید آنها را در کارهای خوبمان شریک کنیم، در قرآن خواندن، زیارت رفتن ها، و کارهای خوب کوچک و بزرگمان. این یادکرد موجب تقویت دوستی های معنوی ما و شهدا می شود، باعث می شود، آنها هم ما را یاد کنند، بیشتر هوای ما را داشته باشند و سفارش ما را پیش خدا و اهل بیت بکنند. آنوقت روز به روز احساس می کنیم که چقدر حال دلمان بهتر شده، چقدر در صراط بندگی و یاد خدا مستقیم تریم، چقدر آرامش بیشتری داریم. بله ارتباط و انس با خوبان و با شهدا، حال آدم را روبراه می کند.