چرا خداوند در قرآن دختران را با این وصف ستوده است؟

با سلام

أَوَمَنْ يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ‏ آيا شرك‏ گرايان كسى را كه از ديدگاه منحط خودشان، در ميان زر و زيور پرورش يافته و در آسايش و آرامش رشد مى‏كند و در ميدان‏هاى رزم و كشمكش و بحث و گفتگو قدرت بيان دليل و برهان و موضع و ديدگاه خويش را به روشنى ندارد، او را فرزند خدا و نصيب و بهره او مى‏پندارند؟!
به باور پاره‏اى اين ديدگاه شرك‏گرايان و حق‏ستيزان در باره دختران و زنان بود و با اين وصف آنان را نصيب و بهره خدا و فرزندان او عنوان مى‏ساختند، كه قرآن شريف اين بافته‏هاى خرافى را به باد نكوهش مى‏گيرد و به سختى انكار مى‏كند.
امّا پاره‏اى ديگر برآنند كه منظور آيه اين است كه: آيا بت‏هايى را مى‏پرستيد كه در زر و زيور ساخته و پرداخته مى‏شوند و توان بيان دليل و برهانى براى خود ندارند و نمى‏توانند از خود دفاع كنند؟
گفتنى است كه اين برداشت و بيان بدان دليل است كه بت‏پرستان بت‏هاى خود را غرق در زر و زيور مى‏ساختند و آنها را با زرق و برق مى‏آراستند. يك نكته ادبى‏ در آيه مورد بحث و در فراز «هو فى الخصام...»، ضمير «هو» با اينكه به مؤنث باز مى‏گردد به صورت مذكّر آمده است؛ چرا كه اين ضمير به لفظ «من» باز مى‏گردد و به مفهوم آن كه مؤنث است كارى ندارد.

هشدار از گواهى دروغ‏ در چهارمين آيه مورد بحث مى‏افزايد: وَجَعَلُوا الْمَلَائِكَةَ الَّذِينَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَانِ إِنَاثًا شرك‏ گرايان و خرافه ‏پردازان فرشتگان را كه بندگان خداى بخشاينده‏اند، دخترانى براى او پنداشته‏اند.
أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ‏ اين فراز در حقيقت در جهت نفى و انكار پندار پوچ و خرافى آنان است كه مى‏فرمايد: آيا اينان گواه آفرينش آنان بوده‏اند كه اين گونه دروغ‏پردازى مى‏كنند؟!
گفتنى است كه اين فراز از آيه مورد بحث بسان اين آيه است كه مى‏فرمايد: ام خلقنا الملائكة اناثاً و هم شاهدون.
آيا ما فرشتگان را به صورت دخترانى آفريديم و آنان بر اين آفرينش گواه بودند؟ سَتُكْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَيُسْأَلُونَ‏ به زودى گواهى بى‏اساس آنان در كارنامه زندگى‏شان نوشته شده و در روز رستاخيز به كيفر آن سخت بازخواست خواهند شد. * * * در آخرين آيه مورد بحث در ترسيم بهانه‏جويى ديگر آنان مى‏فرمايد: وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَانُ مَا عَبَدْنَاهُمْ‏ و نيز به ناروا مى‏گفتند: اگر خدا مى‏خواست كه ما اين بتها را نپرستيم، هرگز نمى‏توانستيم آنها را پرستش كنيم و اينك كه موفق به عبادت آنها شده‏ايم، روشن مى‏شود كه كار ما به خواست خداست.
مَا لَهُمْ بِذَلِكَ مِنْ عِلْمٍ‏ اين تيره‏بختان بر اين بافته‏هاى پوچ خود هيچ دليل و دانشى ندارند. اين فراز نشانگر پوچى گفتار شرك‏گرايان است، چرا كه بافته‏هاى آنان نه از آگاهى و بينش سرچشمه مى‏گرفت و نه از وحى و رسالت، بلكه ساخته‏هاى خرافى و موهومى بود كه آنها را از ديگر خرافه‏پردازان و خرافه‏سازان آموخته بودند. إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ‏ آنان دروغگويان و خيال‏پردازانى بيشتر نيستند. «ابوحامد» در اين مورد مى‏گويد: خداى فرزانه آنان را بدان جهت دروغگو و دروغ‏پرداز مى‏شمارد كه: از سويى يكتايى و بى‏همتايى ذات پاك او را انكار مى‏كردند، و از دگرسو به او نسبت فرزند داشتن و فرزند گرفتن براى خود مى‏دادند و با اين كفرگرايى‏شان به مشيت و خواست خدا از حق و عدالت دورى جسته و به ستمى بزرگ و سهمگين دست مى‏يازيدند.
تفسیر مجمع البيان